1.
ukte sahibi: (yazar: sosyolog34)
çocukluktan gelen bir travmanın ve psikolojik etkinin sebebi, doğurduğu sonuç olabilir.
karanlık bir ortamda bulunulduğunda güvende olmama ve her an kendisine birileri, bir şey zarar verebilirmiş gibi hissetme durumu.
benim beş yaşında mini minnacık, tatlı mı tatlı kuzenim kolumu beline zorla sarıp öyle uyuyor ve kendisi de elini boynuma doluyor. sarılmayı kesersem de sarılmamı istiyor.
beşiği annesinin yatağı ile bitişik ve tam karanlıktan korkma çağlarında olduğundan gerek annesinin elini tutarak uyuyor. güvende hissetmek için kendince böyle bir yoklama yolu geliştirmiş benim minnağım.
(gizlinot: yerim ama ya.)
2.
ben korkuyorum...
6-7 yaşımdan beri karanlıktan ciddi korktuğumu ve karanlıkta kaldığımda ağladığımı hatırlıyorum. çocukluğum 90'ların başı o zamanlar psikiyatrist-pedegog şimdiki kadar yaygın değil tabii.
ailem başta güzel güzel anlatma çalıştı, karanlıktan birşey olmaz diye. sonra ışığı kapatalım sana oyuncak alıcaz demeler, öğretmene söyleyip onu devreye sokmalar... neler demediler neler yapmadılar ki.
olmuyor kardeşim, olmuyor. karanlık beni içine çekiyor sanki, ruhum daralıyor.
2 dk. duramıyorum karanlıkta.
psikiyatrislerin bu konuda çeşitli yöntemleri var ama hem bende işe yaramadı hem de o kadar irade sahibi değilim.
sonuç olarak yaş 31... ama hala karanlıktan korkuyorum.
3.
bu bende kendimi bildim bileli var. herhangi bir travmaya falan bağlayacağım ama öyle bir şeyse bile hatırlayamıyorum. acayip korkuyorum, masa lambam çok aydınlık olduğu için uyumadan önce telefon flaşını açıyorum mutlaka. salona giderken de tabii ki bütün evin lambalarını yakıyorum -_-
dolunayprensesi
unicorn
makyajaynasi