1.
süslüler 2 senelik evliyim 30 yaşındayım, eşimle çocuk düşünüyoruz. kuzenimin 4.5 yaşındaki oğluyla ilk kez bu hafta sonu tanıştık. cuma cumartesi ve bugün aralıklı olsa da çoğunlukla hep bir aradaydık. çocuk gerçekten süper, inanılmaz zeki, süper tatlı oyuncu ve enerjik. çocukları çok sevdiğim için sürekli oynadım, ilgilendim vb ama şu saat itibariyle pertim çıkmış vaziyette. cuma akşamı çocuğu o kadar sevmiştim ki eşime hemen çocuk yapalım diyodum, aradan 48 saat geçti ve evimin sessizliğini, kedilerimin sukunetini deli gibi özledim, sürekli böyle nasıl yaşanır aşırı merak ediyorum :d bu curcunaya alışılıyor mu yoksa ana babaların perti hep çıkıyor mu böyle?
2.
Yorucu :( o yüzden ikinciyi düşünmüyorum tekrar aynı döngüye girersem erken yaşlanırım şu an toparladım sayılır
3.
çocuk cidden akılalmaz bi şey. bu kadar zor olması da asla adil gelmiyor çocuğu 2 kişi yapmaya yetiyor da büyütmeye niye yetmiyor hep bi yardım alınması gerekiyor
4.
Yorucu. Ben de ikinciyi düşünmüyorum bu yüzden.
5.
Çok yorucu süslü😟 kimse bu kadar zor olduğunu söylememişti. Kızımız 16 aylık ve ilk çocuğumuz. Evliliğimizin 6. Yılında planlı ve çok isteyerek kucağımıza aldık. İyi ki var bambaşka duygular yaşadığımız o kesin ama kendimize ait bir alanımız hiç kalmadı, banyo yapmak bile lüks 😢bazen eski sakin hayatımızı çok özlüyoruz😟biz de belki büyüdükçe daha rahat ederiz diye umut ediyoruz
6.
Çocuk osuruk gibidir sadece kendininkine tahammül edebilirsiniz diye boşa dememişler. Kendi çocuğun olunca mevburen bi döngüye giriyorsun ve çıkışı yok. Çocuk zaten tamamen hormon ve duygu işi mantıkla yapılacak iş değil. Benim mesela çocuğum bir haftadır hasta her gecem iki üç saatlik uykuyla geçiyor üstüne çalışıyorum üstüne iştahsız bir çocuk ve elli çeşit yemek yapıyorum iki kaşık yesin diye kırk takla atıyorum. Mantığımla bakarsam sıyırmanın eşiğindeyim o yüzden bakmamaya çalışıyorum yavrum kuzum diyip geçiştiryorum. Bazı günleri Allahım bugünün sonunu görebildiğim için şükürler olsun sana diye kapatıyorum yalan yok. Sevgileri böyle büyük olmasa katlanması güç
7.
5 aylık taze anneyim. 31 yaşındayım ve çok uğraşarak tüp bebek ile anne oldum. Size şu kadar söyleyeyim artık kronik yorgunum. Yorgunluk geçmiyor sadece alışmaya başlıyorsunuz. Artık kendi başıma hiçbir şey yapamıyorum. Duş almak için biri olması lazım, kuaföre gitmek için birini ayarlamam lazım. Tek başıma çıkabilmem için öncesinde bir sürü ayarlama yapmam lazım. Kahve içmek bile lüks şuan bana. Çok seviyorum o ayrı bi konu ama bu kadar yorucu olacağını düşünmemiştim
8.
Biri 6 biri 1.5 yaşında iki oğlum var ve çok yorucu süslü. Hiç molası, tatili, susu, duru yok. İstekleri, ihtiyaçları bitmiyor ki biz çok düzenli bir aileyiz. Çocuklarının erken kalkar ve erken yatar ama ona rağmen bazı günler çok pilim bitiyor. Zorlanıyorum.
Bazen insan yataktan çıkmak istemez, kolu kalkmaz mesela ama anne-baba olunca bu şansınız asla olmuyor. Ama yaptığınız her şeyi de çok severek, içinizden gelerek yapıyorsunuz. Tuvalete giriyorum örneğin, kapıyı bir açıyorum küçüğü kapının altından bakmaya çalışıyor. Banyo yaparken gelip "anne" diye bağırıyor 2 dk da bir, orda mıyım diye yokluyor. Evde tüm gün kuyruğum var. 4 yaş itibariyle bunlar azalıyor ama bu sefer de keşif soruları bitmiyor. 6 yaşında oğlum sabahtan beri "çita mı daha hızlı Jaguar mı?", "tavşan mı daha hızlı leopar mı?", " 300 mü büyük 302 mi?", "bu mı daha uzun şu mu?" Diye binlerce soru soruyor babasına bana. Bir iş yaparken de kafan yoğunken de duygularını yönetmeye çalışmak çok yorucu gerçekten.
9.
Çocuk yorucu evet ne bekliyorsunuz ki bu soruları sorarak ben de onu anlamıyorum. Kediniz de varmış kedi bakmak kolay mı? O da oyun istiyor kumunu temizle mamasını ver, hasta olursa veterinerlerde kal, tatile gideceksen o ne olacak diye düşün. Üstelik ailenizden biri oluyor ve onun ölümü yüzde 99 sizden önce olacak.
Sosyal medyada orada burada kedi/köpek bakmak çok zor diyen az sayıda insan vardır. Herkes sevgisinden dem vurur. Ama oyuncak sananlar bir süre sonra sokağa atma vicdansızlığunu yapabildiği için sokaklar kedi köpek dolu. Aynı şekilde bilinçsiz şekilde çocuk yapanlar vs yüzünden bir soru çocuk da ya yurtlarda ya da sokaklarda.
Ayrıca kedi köpek bakmak da aslında bir canlıyla bağ kurma ihtiyacının sonucu. Modern hayat herkese bireyselliği pohpohluyor çocuk yapmayın aman rahatınız bozulur diyor şu aralar. Ama o eksiği kapatmak için kedi köpek alın evinize sokakta onlara bakın. Çünkü beslediğiniz size sevgi duyan size koşulsuz bir sevgi duyan gözlere sarılmalara ihtiyaç duyuyorsunuz.
Yorucu evet bir canlıya bakmak üstelik diğer canlıların aksine sıfırdan her şeyi yapan bir canlıya bakmak kolay değil. Ben bile kendimi ikna etmeye çalışıyorum. Ama bu sürekli hayatım bitti de hayatım bitti laflarını da sözlük ve sosyal medyada görüyorum. Dışarda herkes beneniyle geziyor ediyor tatile gidiyor. Sosyal medyaya bi giriyorsunuz aaa annelik korkunç ya. - anne değilim bu arada -
Belki de hayat boyunca bir insanın karşılaşacağı en büyük zorluk. Bence dahası yok zaten. Ee yani sonuçta kimse kimseye annelik kolay demiyor.
10.
Burada bebeği olanların açtığı sorular ortada. Etrafınızda da çoğu annenin mutsuzluk ve bitikliğine şahit oluyorsunuzdur. Hayatı bitiren bir şey, bir daha hiç bir şeyin eskisi gibi olmadığı bir kabus. Şikayet etmeyi anonim bir şekilde aklından geçirdiğinde dahi vicdanının seni boğduğu bir yük. Allah ebeveynlere sabır ve dayanma gücü versin
