çok çabuk sinirlenme, ufacık şeyi büyütme, devamlı agresif konuşma sorunu yaşıyor musunuz?

1. İamfiona demek istediğim şu, ufacık bir şey oluyor, normal insanların gülüp geçeceği bir şey belki ama ben aşırı büyütüyorum. Nasıl olur bu diye düşüne düşüne hem ben kafayı yiyorum hem karşımdakinin huzurunu kaçırıyorum. Yani öyle düşünecek kadar zaman olan olaylardan bahsetmiyorum, tamamen anlık gelişen durumlar, diyaloglar vs.

2. Anonim 2 teşhisli değil ama ben de anksiyetem olduğunu düşünüyorum. Bazen olma ihtimali 0,01 olan durumu bile ya olursa diye düşünüp kafayı yiyecek gibi oluyorum kalbim küt küt atıyo. Sürekli olumsuz şeyler düşünüyorum sanıırm bu da agresiflik olarak geri dönüyo bana. çok üzülüyorum nasış kurtulacağım bu durumdan.

3. Antidepresan istesem de kullanamam çok ağır alerji ilaçları kullanıyorum bu ilaçlarla birlikte antidepresan vs kullanılması yasak. Benim de en büyük sorun hep ailem ya da sevgilimle oluyor. Onlra nazım geçiyor diye mi bilmiyorum. Ailem de evin en küçüğü olduğum için büyüdüğümü kabullenemiyor gibi hala 22 yaşındayım ama bu sinir durumumun huyumdan olduğunu falan düşünüyorlar ruh sağlığıyla alakalı bir problemim olabileceğinden bile bahsedemiyorum çünkü sinir konusu açılır açılmaz yüzüme vuruluyor tepkilerim ve anında yeni bir tartışmanın fitili ateşleniyor. Yapayalnız hissediyorum kendi psikolojimi bile kendi kendime düzeltemem ki.

4. Ben de genel olarak boyle bir insanım. İlkokulda bol bol öğretmen dayağı yemiş ve aileme söylersem daha da kötü şeyler olacağı şekilde öğretmeni tarafından tehdit edilmiş bir kız çocuğuydum. Sonra iğrenç geçen 8 yıllık ilk ve orta okul saçmalığından sonra liseye geçtiğimde kendimi korumayı öğrendim ve asla kendimi ezdirmeyeceğime yemin ettim ve böyle birine dönüştüm ilk başlarda ergenlik dönemimde olduğum için böyle olduğumu düşünmüştüm fakat 28 oldum hala geçmedi. Genel olarak insanlara karşı çok kibarım ama bana ya da bir canlıya karşı bir haksızlık gördüğümde gözüm kararıyor gerekirse şiddet bile düşünüyorum ama genel olarak o raddeye gelmiyor. Daha 2 gün önce sasalı doğal yaşam parkına götürdüm annemi güzel bir gün geçirdik sonra günün sonuna doğru iğrenç genç bir çift bir aslanı inanılmaz taciz ediyordu hayvan yatıyor önünde de cam var 2 si birden hayvana doğru koşup çok yüksek sesle bağırıp küfür ediyorlardı. Onları hemen orda öldürmeyi o kadar istedim ki .. Oyüzden biraz sakinleşip yanlarına gidip güzel bir şekilde haşladım özür dilediler sonra ben de yoluma devam ettim ama eminim ki ben gidince bu olaya gene devam ettiler. Yani sadece kendi içimi soğutmuş oldum. Hiçbirşeyin değerini bilmeyen bir toplumda yaşamak o kadar zor ki hiçbir insani davranışın karşılığını alamamak insanı o kadar yoruyor ki ben motive olamıyorum ve kendimi yiyorum malesef ki. Keşke sorun sadece bende olsaydı da kendimi gerekirse antidepresanlara vurup dünyayı daha iyi bir yere çevirebilseydim..

5. Anonim 4 ilkokul ve ortaokul hayatım boyunca hep en sevilen en gözde en başarılı öğrenciydim. Lise de çok korkunç şeyler yaşatıldı bana. Psikolojik olarak da fiziksel olarak da tamamen çöktüm. Etkisinden 3-4 yıl çıkamadım. Son bir iki yıldır kendimi toparlayabiliyorum ama yaşadığım çok kötü şeylerden sonra bir savunma mekanizması olarak mı kullanıyorum bu agresifliği bilmiyorum. Önceleri hep buna bağlıyordum ama artık psikolojimi o olaylardan tamamen arındırdığıma eminim, halâ etkilerini taşıyor olmak çok üzücü.

6. Anonim 2 benmişim gibi anlatıyorsun. Gerçekten aynı durumdayız. Başın sağ olsun bu arada. Benim ailem hayatta ama onlara bir şey olacak korkusu yüzünden tüm gece uyuyamadığım zamanlar bile oluyor. Bazen anneme sesimi yükseltsem sinirlensem o an ona bir şey olma ihtimali geliyor aklıma hemen gözlerim doluyor ama gurur yapıp geri adım da atamıyorum “ama ben haklıyım” düşüncesi hep daha ağır basıyor. Bir gün onlardan birine bir şey olsa ölene kadar kendimi suçlayacağıma o kadar eminim ki..

İamfiona çok teşekkür ederim, şu an kendimi sakinleştirebiliyorum ama baş edemediğim noktada sana yazacağım.

Anonim 5 enstruman çalıyorum. Okul hayatım çok karışık okuyorum ama okumuyo gibiyim. Bi o da düzene girse sürekli gideceğim bir fakülte ilgileneceğim dersler olsa kafamın daha çok rahatlayacağına eminim ama eğitim hayatımın şu anki durumunu bile çok düşünüp stres ediyorum. Yarın bir gün dediğin gibi bir şeyle meşgul olacak olsam en yfak bir başarısızlık durumunda bu sefer de onu stres edip sinirleneceğim. Her şeyden önce ruh halimi sıfırdan düzeltmem gerekiyor onun da altından tek başıma kalkamıyorum..

7. sekerine baktir, gizli seker olabilir.

8. benzer durumdayım. okb'liyim. terapi görüyorum.

9. Anonim 6 bu tür değerlerimi düzenli kontrol ettiriyorum sağlıksal bir problemim yok.

Anonim 7 terapi dışında herhangi bir şey yapıyor musun?

10. şu an sadece psikiyatristten psikoterapi alıyorum, ilaç senelerce kullandım, artık - en azından şimdilik- kullanmıyorum. benzer durumda bir arkadaşım yin yang yoga ve meditasyon ile nefes ve farkındalık çalışmalarını önerdi, henüz girişmedim.