üniversiteyi şehir dışında okumak mı ailenin yanında okumak mı?

1. Süslü ben de aynı sekilde düşünüyorum ama kücük sehirde yaşıyoruz hiçbir şeyi yaşayarak öğrenemezsem korkusu var. Diğer türlü zaten tüm dünya virüsle uğraşıyor uzun süre de bitmeyecek gibi tabii ailemle kalmak isterim. Kafam cok karısık.

2. Dediklerinizi dikkate alacağım çok teşekkürler

3. Valla girebilecegim en iyi üniversite nereyse orası.

4. a2 cok haklısın ben de kendi basıma halletmeyi öğrenmek istiyorum ama bir yandan hem ailemin yanı cok rahat hem de dünya artık eskisi gibi drğil gibi geliyor bana. Ekonomi bi yandan virüs bi yandan ben kendi çocuğumu bu şartlar altında göndermek istemezdim diyorum onun iyiliği icin. 

5. a3, hukuk okuyacağım büyük ihtimalle. Üniversite cok büyük fark yaratır mı bu bölümde? Tabii koç tobb ankara falan olsa orası ayrı ama onlar olmayacak gibi. Kendimi bu yönden de ikna edemiyorum.

6. 18 yaşını geçkin her bireyin aile yanında yaşamaması gerektiğini savunduğum için şehir dışı diyorum. Maddi manevi kişiye inanılmaz olgunluk kattığı gibi kendi hayatını idame ettirebilmeyi öğreniyorsun. Ailesinin yanında okuyan çoğu arkadaşım bu durumdan pişman değil ama ailesi yanında okumayan arkadaşlarım bu durumdan inanılmaz keyifli. yani belki pişman olmazsın ama şehir dışında yaşamanın, kendi yaşam alanının olmasının keyfini hiç bir şeye de değişmezsin.

7. Bence de şehir dışı. Ben yakın bir şehirde okudum/okuyorum o yüzden özlemle ilgili çok problem yaşamadım. Aynı şehirde okusaydım da ayrı yaşamak isterdim çünkü üniversite dönemini yetişkinlik hayatının provası olarak görüyorum. Kendimle yaşamayı, hayatımı sürdürebilmeyi, kendi ayaklarımım üzerinde durmayı öğrendiğim, büyümeme yardımcı olan bir süreç oldu benim için. Dezavantajları vardı tabi ama yine de bu tecrübeleri ailemin yanındayken edinemezdim. Ki ben normalde annemle tek yaşıyorum ve dünyanın en tatlı en sessiz sakin insanıdır bana asla karışmaz. Yine de onun ‘kanatları’ altından çıkıp kendi düzemimi kurmam bile özgüvenimi arttırmamı sağladı. evde olsaydım yine lise okuyormuş gibi hissederdim. Meslek hayatımda da sudan çıkmış balığa dönerdim çünkü o zamana kadar hiç güven alanımın dışına çıkmamış, risk almamış olurdum. ayrı yaşamak maddi açıdan da olgunlaşmamı sağladı, kendi bütçemi oluşturmayı öğrendim. Aile evinde olsaydım paranın ne demek olduğunu bilmezdim büyük ihtimalle ve çok daha savurgan ve şükretmeyi bilmeyen biri olurdum zira lisede öyleydim sadece gereksiz para harcıyordum ve sürekli para alıyordum. Ayrı evde yaşayınca geçinmenin nasıl bir şey olduğunu gördüm, kendi bütçemdem ayakkabı almıştım mesela ilk senemde baya üzülmüştüm cebimden verdim diye garip gelmişti:d ayrı yaşamamla birlikte ailemin bana bakış açısı da olumlu anlamda değişti bir de. Beni şımarık ama aynı zamanda çıtkırıldım biri olarak görüyorlardı, idare edebildiğimi gördüler bana olan güvenleri ve inançları arttı. Tam anlamıyla birey olduğumu hissettim ve hissettirdim. İstediğim zaman istediğim şeyi yaptım ve hiçbir zaman bana karışmadılar çünkü doğru kararı verdiğimin bilincinde oldular, yanlış bile olsa kendi kararım olduğu için seçimlerimin sonuçlarıyla yüzleşmemi beklediler. 

8. ailemin yanında okudum. en büyük pişmanlıklarım arasında ilk üçe girer. çünkü ne onlar senin büyüdüğünü kabulleniyorlar ne de sen kendinde bütün sorumluluğu alabilecek gücü keşfedebiliyorsun. imkanın varsa hiç düşünme şehir dışı git derim.

9. Hayatimda verdiğim en doğru karar ailemden uzak okumakti. Ailemin yaninda olsaydim ekonomik olarak coook daha rahat olacaktim fakat bu derece özgür ve kendimi büyütme imkanı bulamayacaktım. Ayrica yukaridaki yazara katılıyorum 18 yas üstünün aileyle yaşaması bana da pek dogru gelmiyor ama tercih meselesi tabiki..

10. Anonim 5 +111111

Ailesinin yanında okumuş biri olarak her söylediğine katılıyorum.