2 yıllık iliskimin bitmesinde tek suç benim "orospu"lugum mu? psikolojik şiddet goruyorum?
olabildigince özet geçicem artık kafayı yiyecek gibi oluyorum. ilk iliskimdi ve ilk zamanlarda hem cahillikten hem safliktan aptal tecrubesizlikten birkaç hatam oldu. eski hoslandigimi kavga falan etmedim, havalanmasin diye sildim diyip silmemek gibi, yolda görüp konustugumu anlatmak, eskiden konuştuğum biri yazdiginda cevap vermek, en yakın arkadaşımla macera olsun diye yol soran turistlerle ingilizce konuşup gaza gelince kahve içmek gibi, ufak tefek yalanlarda yakalanmak, eski flortum yazinca meraga yenik dusup cevap verince yakalanmak, zaten kiskanc bi adami kiskandirmak gibi. salaklik bende ki her ayrıntıyı anlattım. ama hep bunları konuştuk hallettik pişman oldum, böyle şeyleri bilmediğimi söyledim özür diledim, 1 senedir hiç böyle bi şey yasamadigimiz halde bana guvenmedigini söyleyerek ayrilmak istedi ama hep kendimi açıklayarak ikna ettim barıştık. alakasiz kavgalarda konu yine buraya geldi. hatta ondan önce partiye gitmişim, sozlukten twitterdan birileri ile tanismisim falan diye kaşar demeye devam etmişti. o kadar aşık olmuştum ki artik kavga gürültüye de raziydim onunla, nasıl bi manipüle ettiyse. bu süreç içinde bana hep ağza alinmayacak kufurler etti sırf sucluyum diye hepsine dayandim, ama tövbe edince bile sifirlaniyor bu kadar eziyet yetmez miydi? en son bi tribime dayanamadi, konuyu buraya taşıdı her kavgada olduğu gibi. ben de küfür eder diye diken ustundeydim asamamistim. her lafimin altinda bi kötü niyet arar olmustu hep kavga ediyorduk. benim taa iliskinin başında goygoy olsun komiklik olsun veya kendimi tam anlatayım diye söylediğim hiçbir cümleyi unutmayip hala önüme koydu. ailesi çok yobazdi beni istemiyordu ama kendisi öyle değil gibi gosterdi bana kendini başta. sonra gördüğüm birkaç özellik ise şöyleydi, erkek arkadasimla başbaşa oturamam, pub gibi rezil ortama gidemem(ki açık ve alkol alan bi insan olarak tanıdı beni), konsere festivale gidemem, arkadasimin dogum gunu club ortamindaysa gidemem, kırmızı ruj sürmek oje ile snap atmak hep ilgi çekme istegimdenmis, is arkadaslarim ile(benden büyük coluk cocuklu adamlar) kahve icemem, yazin her gün elbise giydim diye kavga edebiliriz... hamdi alkanin kızını koruyan tepkisini begenmem "zihniyet"imi gösteriyormus, daha neler neler. terk etti beni defalarca inaniyorum dedigi seyler yuzunden, kandirip hayaller kurdurtarak. bir de başka adamlara (abi dediği tanimadigim) işine geldiği gibi anlatmis olaylari onlar da yollu bu kız neden siktiri çekmedin vs demişler. bi de bunu gelip bana anlatıyor çok adam ya. ve suçlu psikolojisi ile, bana deli divane aşık o tatlı adamı bu hale ben mi getirdim dusuncesiyle bir sürü şeyi göze almıştım o patlayana kadar. ilk tavizi verdikten sonra buralara geldi. midesi bulaniyormus benden. bu acı hiç geçmeyecek gibi, bir daha kimseyi bu kadar çok sevemeyecekmisim gibi, sevilmezmisim onun sevdigi gibi, ömrümün sonuna kadar bu düğüm ile yasayacakmisim gibi hissediyorum..... bu kadar toparlayabiliyorum cümleleri, zaten bitmesi gerekiyormuş ama çok seviyorduk birbirimizi ve tek suçlu ben miyim sizce gercekten? allah askina hepiniz yapmadiniz mi boyle hatalar? bu fikirle nefes alamiyorum, 22 yasindayim, okuyabildiyseniz tabi...
