1. suslu bundan 2-3 ay once sizinle ayni durumdaydim. hatta ben fiziksel olarak da etkilenip yaklasik bir 12 kilo verdim. ruhum ucup gitmisti zaten uzerine bir de bedenen de coktum, yuruyen zombi gibiydim. anonim1 e katiliyoru. bu arada illa asiri verimle seyler yapmaliyim gibi dusunmeyin ilk etapta. etrafinizda ailenizden biri varsa onlarla sarilip vakit gecirin, bir kedi sahiplenebilirsiniz inanin dunyaniz degisiyor, bir sey oldugunda kimse yoksa ona sarilip stres atiyorsunuz. cok guldugunuzu bildiginiz diziler izleyebilirsiniz vs
beni bu girdaptan tam anlamiyla kurtaran sey ise maneviyatimi guclendirmek oldu. inancli biriyseniz kesinlikle bunu oneriyorum. ben de inanan biriydim fakat cok uzaklasmistim, namazlarimi kilmiyordum veya hic dinimle ilgili yeni seyler ogrenmek gibi bir hedefim yoktu. bombos geziyordum. o bosluga dusunce bir iki sohbet dinleyerek basladim o kadar iyi geldiki, beni sonsuz seven ve kotu bir sey oldugunda kimse olmasa da siginabilecegim bir yaraticinin gucunu hissetmek, dua etmenin verdigi o hazzi sonuna kadar yasadim. kendimi degerli gormeye basladim. namazlara basladim yavas yavas, namazlardan sonra da hemen kalkmadim bir sure secde de allahla basbasa olup dua etmek ya da sadece onun huzurunda sessiz sakin durmak istedim. boyle boyle toparladim sevgili ss. simdi cok sukur hem gunluk hayata geri donebildim is hayatima, arkadaslarima odaklanabiliyorum hem de ayni zamanda dinimi daha bilincli yasiyorum.