aile kutsaldır düşüncesi hakkında?

1. Sanırım hayat şartlarından dolayı bu konuda ilgisiz olabilirler ya da öyle gözüküyorlar. Bizimkilerde böyleydi. Beni lisede başka bir yere göndrmişlerdi. Çalışma masam bile yoktu. O şekilde liseyi bitirdim ve üniversiteye hazırlandım. Yatak gibi döşek gibi bir yerde hem uyudum hem çalıştım. Önceleri terk edildiğimi düşünmüştüm. Sonradan ailemin büyük bir zorluk atlattığını öğrendim. Ama çok sonradan.

Yani onların ne yaşadığını bilemeyiz. Onlar sizin ne yaşadığınızı, neye üzüldüğümüz nasıl hakim değil. Sizin anlattığınız kadarını bilir, onlarında o şekilde.

2. aa anladım tabiki kötü şeyler yaşanıyor ama kendi ailem için benden gizleyebilecekleri bi şey olduğunu düşünmüyorum. ağızlarını tutamıyorlar hiç bizim için kötü olacak bi şeyi bile kaba bir şekilde anlatıyorlar. sadece kendim için konuşmuyorum ablalarım için de gözlemlediğim bu. yüzlerine vurduğum zamanlar da var ayrıca kabul etmiyorlar. keşke onu da yapmasaydık diyor mesela annem. onlar için üzülmem gereken çok çok az konu var. üzülemiyorum genel olarak.

3. gerçekten üzülüyorum böyle şeyler okuyunca. bir şekilde hayata tutunmanız ne kadar güzel ama. güçlü olmak çok önemli. dilerim ben de sizdeki gibi güç bulabilirim.

4. hayatta ne aile ne devlet ne de herhangi başka bir kurumun kutsal olduğuna inanmıyorum. toplumda belirli kurumların kutsanması o kurumların sizin üzerinizdeki otoritesine itaat etmenizin istenmesiyle alakalı bir şey. hayatta her şey sorgulanabilir. saygı ise ancak hakedilene verilir ki bu aile, yaşça büyük kişi vb. konumdaki herkes için geçerlidir. söylediklerine katılıyorum. hayatta ne yazık ki ailelerin cahilliğinin, eğitimsizliğinin, bilinçsizliğinin bedelini çocuklar ödüyor çoğunlukla. hem de hayatları boyunca. ancak yapacak bir şey yok. hayatta her şeyin bir sebebi var. Vermemiz gereken mücadeleler, almamız gereken dersler var. gelinen noktada ailenle ilgili şeylere odaklanıp üzülmenin sana bir faydası olamayacak. bence önüne bak. ne şanslısın ki istediğin şeyi yapıyorsun. bu çok büyük bir şans senin için. odaklandığın şey bu olmalı ki kendini daha da çok geliştiresin. evet ailelerimizi biz seçmedik ancak bundan sonraki hayatımızı seçen biz olacağız ve iyi bir gelecek ancak umutla yaratılabilir böyle karamsar olarak değil. sevgiler :)

5. anonim 3 teşekkür ederim güzel dileklerin için. ben hıncımı başkalarının üzerinden çıkarıyorum istemeden. herhalde onun için de psikolojik bir destek görmem gerekir. ama umarım sizin ihtiyacınız kalmaz önünüzdeki yaşantınızda. :)

6. @bozukjargon evet sanırım gerçekten yapmak istediğim şeye odaklanmam lazım sadece. sorunlar gözümü karartınca bu konu hakkında şanslı olduğumu unutuyorum bazen. teşekkürler :)

7. Anlattığınız kadarıyla, gayet de şımarıksınız. Hayatta bir bok beceremediniz diye, resimden başka yapabildiğiniz bir şey yok diye suçlusu aileniz değil.  Lisede şans eseri resimle ilgili bir şey okumanız da sizinle alakalı, benim de fen lisesi tutuyordu mesela ama mutsuz olacağımı bildiğim için tercihlerime bile yazmadım. Kendinizi tanımanız lazım, biraz akıl verilse güzel sanatlar okurdum falan filan... Arkadaşım üniversite tercihini yaparken 18 yaşındaydın, ne okuyacağına da kendin karar veriver. Yönlendirilmiş olsaydın bu sefer de istemediğim bölümü zorla yazdırdılar olacaktı olay. Hayat senin hayatın, tabii ki tüm çabayı sen göstereceksin. İnsanlar totondan itekleyecek mi sürekli seni, maddiyat ve çocuklukta gördüğün ilgisizlik konularında haklı olabilirsin ama senin hayatınla ilgili gösterilmesi gereken bir çaba varsa o çabayı sen göstereceksin. Çocuk gibisiniz, kim bilir bahsettiğiniz çabayı aileniz göstermiş olsa ne durumda olurdu olgunluk seviyeniz. Dürüst olmak istedim, buraya sorduğunuza göre açık olunsun istemişsinizdir herhalde diye düşünüyorum.

8. selam anonim 5. lise tercihimden bahsediyordum ve 13 yaşındaydım. beni sorgulamanı istemedim sadece yazmak istedim bunu da açıkça belirttim. sevgiler.

9. bu arada Izmirde yaşıyorum konuşmak isteyen olursa bu konuda ben müsaitim süslüler