annelik böyle olmamalı?tükendim artık..?
avukatım, oğlum doğduğundan beri ona evde ben bakıyorum.davalarımı evden idare ediyorum.duruşmalarıma da eşim giriyor (o da avukat) yada idare ediyorum.oğlumu istanbul gibi bir yerde bakıcıya yuvaya bırakmak istemedim.şimdi 4 yaşına yakın.bir sene önce kreşe başlayacaktı ben de hayatıma başlayacaktm ama gel görki pandemi vurdu.kreş galan cesaret edemedik.ama ben bittim.bütün hayatım hayallerim yapmak istediğim herşey bitti sanki.ne yapmak istesem önüme çocuğum çıkıyor.çocuğuma bakacak kimse yok, annem başka ilde çalışıyor.kayınvalide vs uzak.anlayacağınız 4 yıldır evin içinde 7/24 çocuk ben ve bekleyen hayallerim...öyle tükendimki..okuduğum herşeyde yapabilirsiniz çocuk engel değil falan yazıyor ama nasıl?siyasi bir partide çalışmak istiyorum nasıl gidicem?gönüllü kadın derneğine üyeyim hiçbir toplantı dava eylem vs gidemiyorum.mesleğimle ilgili uzlaştırmacı arabulucu vs hiçbir eğitime gidemedim.eşimin iş yükü çok yine de elinden geleni yapıyor ama bittim artık.acıktım oyun oynayalım inatlar çişim geldi yatır uyut temizle..şunu söylemek istedim.eğer benim gibi işe git gel para kazandan öte hayalleriniz varsa ve hiç yardım edeniniz yoksa çocuk sahibi olmayın.yoksa bir yanda hayaller bir yanda vicdan azabı yaşıyorsunuz..eşimle en son ne zaman başabaş dışarı çıkıp yürüdük hatırlamıyorum.öz l hayatımız berbat..öyle işte..bir yol öneren varsa buyurun,çok kötüyüm çünkü..