anneniz küçükken sizi döver miydi? çocuklukta ve şuan ilişkiniz nasıl??

1. Tam olarak sana olan oluyor süslü. Güven görmesi gereken aileden şiddet gören çocuklar ofkelendiginde şiddetle tepki vermeyi öğreniyor. Her çocuk annesinden dayak yemiyor ve yiyenler de emin ol affetmiyor, affetmis görünse bile bu travmalar bırakacağı hasarı bırakmış oluyor. Durumun varsa terapi düşünebilirsin

2. Ohoo çoook! Bi yerim kanamadı ama morardı kaç kere kolum bacağım. Ama affettim ben ya, izi vardır illa ki derinlerde ama üzüntü hissetmiyorum hatırlayınca. Çok çekti babamdan, psikolojisi bozuktu. Şimdi üzülüyo ama çok hatırlayınca, bazılarını hatırlamıyo bile çok spesifik dayakları ben hatırlıyorum. Bi ara inkar edecek gibi oldu ama çok detay verince hatırladı sanırım. Senin affedememe sebebin annenin pişman olmaması bence. Hala kendini haklı görüp seni nankör olmakla suçlaması. Bu kötü kalpli olmak ve büyük cehalet bence. Anne de olsa özür dilemeyi, af dilemeyi bilmeli. Ama nedense bizim insanımızda büyükler küçüklerden asla özür dilemez, çok nadir insanlar dışında. Üzüldüm senin adına süslü ama bence konuları açıp da yarabın kabuğunu kaldırma. Boş bi çaba belli ki.

3. Yo aslında pişman oldu. Ama onun pişmanlığı midemi bulandırıyor. Tiksinti hissediyorum. Benim de annem babamdan çekti ekonomik zorluklar vs vs bir sürü sıkıntı vardı bunları düşünüp defalarca ilişkimizi iyileştirmeye çalıştım. Geçmişi kapatmak istedim ama yapamıyorum mesela bana sarılmak isteyince öpünce kusmak istiyorum irrite olup geri çekiliyorum. Hele ağlayınca olduğum yerden kaçıyorum hiç bir merhamet belirtisi olmuyor içimde. Hatta son yıllarda o pişmanlıkla çok daha iyi davranıyor ve ben bunu daha da sahte daha da iğrenç buluyorum. Beni seviyor musun diye soruyor bazen evet diyemiyorum. Böyle diyalogların içine çekildiğimde hırçınlaşıyorum. Başkaları yapsa gözüme batmayacak şeyler annem yapınca dağ oluyor. Susuyorum yanında çok konuşmuyorum bu sefer de konuşmadığım için üsteliyor. Dün o da yükseldi ben daha çok yükseldim sinirden bağırmamdan burnum falan kanadı. 14 yaşında bile dayağını yemişimdir. Ama küçükken çok daha fenaydı saçlarımdan tutar merdivenden aşağıya sürüklerdi kaldırır kaldırır atardı yere hatta annenem teyzemlere gittiğinde telefon görüşmelerimizde ilk sözü "annen çok dövüyor mu?" Olurdu. Beni döverken annanem annemin elinden alamazdı, kimse alamazdı da başkalarından utanırdı yine dururdu annanem varken ben çuval gibi yığılana kadar döverdi. 27 yaşımdayım 20 senelik mevzuları hatırladığım için anneme haksızlık mı yapıyorum diye düşündüm

4. çok özür dilerim ss ama annenden nefret ettim. bu kötülüğün bir açıklaması olamaz, hele ki evladına karşı. çok haklısın hissettiklerinde

5. Yuh. Allah yardımcın olsun çok zor ama bunlar kendi kendine atlatılacak şeyler değil. Birinden yardım  almalısın ya da ne biliyim youtube'dan kendini sevme, insanlara güvenme, anne baba affetme frekanslı meditasyonlar dinlemelisin

6. Dün biraz ben sert konuşunca hiç mi iyiliğim olmadı hiç mi iyi bir şey yapmadım dedi. Mecburdun dedim bizi dünyaya getirdiğin için yapmak zorundaydın yaptıkların bir lütuf değil sana borçlu değiliz sana minnet duymak zorunda değiliz bizim seçimimiz değildi ve sen bize bakmak zorundaydın diye bağırdım. Dünden beri fazla mı ileri gittim acaba haksızlık mı yapıyorum onun da hayatı çok zor olmuş, babası küçükken ölmüş babam sorumsuzmuş vs vs düşünüyorum. Terapi evet bir kaç kez denedim ama yapamadım hem psikoloğa hem psikiyatri hekimine anlatamıyorum bir anda savunmaya geçip güçlü görünmeye çalışıyorum. Hatta az önce psikiyatriden randevu almak için sisteme girdim sonra "napcam ne anlatcam" diyerek kapattım ekranı. 

7. Oha senin yerdiğin dayak değil, işkence resmen özür dilerim bu anlattıklarının yanında benimkine dayak dediğim için süslü.

Psikolog konusunda hata yapıyosun. Ben olsam koltuğa oturur oturmaz önce yazdığınıi şeyi söylerim, savunmaya geçme meselesini. böylece o bariyeri biraz da olsa kaldırmış olursun, karşındaki kişi uzman. Ona güven, kendini bırak. Fiziksel rahatsızlığımız olunca doktora belirtiler konusunda yalan söylüyo muyuz? Ruhunla ilgili yaralarda da aynı şekilde davranmamız lazım. Kendini şartlandırma. Evini ayırma şansın yok mu süslü? Aynı evde yaşamak zorunda değilsin eğer bir aradaysanız.

8. Yok zaten ayrı şehirlerde yaşıyoruz ben kısa süreli geliyorum memleketime o süreçte de aynı evde değiliz ama ona rağmen kavga edebiliyoruz. Çünkü yaptığı her şey batıyor bana. 

9. Ya bu bi tavsiye değil tabi ama, bi arkadaşım sürekli kayınvalidesiyle kavga ediyordu, haftada 1 kez gidip bütün hafta hem gitmeden hem dönünce onun gerginliğini yaşıyodu. İşyeri hekimine mi aile hekimine mi neyse artık danışıp, 1 gün önceden ve gittiği gün hafif bi sakinleştirici alıp gidiyodu. Çok rahatladığını anlatmıştı. Belki sen de dönemsel olarak rahatlatıcı bi şey almayı deneyebilirsin doktora danışıp.

10. Asla ne anne ne baba ne ogretmenden hic siddet görmedim. Sizi buna inandıramasina izin vermeyin lutfen. Siddetin gerekçesi, izahi, telafisi olmaz. Aslinda su an yaptığı da psikolojik siddete giriyor. Çok öpüyorum sizi, sevgiyle sarılıyorum.