arkadaşına aşık olanlar olanlar olanlar?

1. ne yaptın sen öyle... ikiniz de birbirinizi seviyorken maddi durummuş, şehirmiş keşke bunları bir kenara bıraksan da kendine bir şans versen. farklı zamanlarda başlamış birbirinize ilginiz ama romantik komedilere, ruh eşi olayına falan takılmamak gerek cunku kesin sınırları, çizgileri yok bu tanımlamaların. sonucta bir yerde buluşmuşsunuz ve sevgiyle olmuş bu sadece. bence en basından itibaren arzulanmaktan da daha gercek, daha ilahi bir şey. asıl bunu haketmediğini düşünüyor olmayasın? ya da bu derinlikten korkuyor ve bahaneler üretiyor olma? para her turlu kazanılır, şehirler değişir. hikayen beni çok duygulandırdı en başından beri yeri ayrıydı demişsin falan ağlatman beni söyletmen beni...

sen aşıksın arkadaş. :)

bence bu konuyu yeniden değerlendirmen lazım

2. bu Konuda üç tane umutsuz vakam var. Dönem dönem erkek yakın arkadaşlarım oluyordu ama adı üstünde yakın arkadaş günlük hayattaki her şeyimi paylaşıyorum çok güzel vakit geçiriyorum sürekli beraber onlar bunu yanlış anlayıp benden hoşlandıklarını düşündüler bende sadece beraber arkadaşça güzel vakit geçirdiğimiz için olduğunu düşündüm. Ne yapıp etsem de onları ikna edemedim. Birincisi en çok güldüğümüz birbirimize salak espriler yaptığımız f. ‘ydi. Beni başkasıyla gördüğünde neden kudurduğunu anlamıyordum aklıma hoşlandığı o itiraf edene kadar da gelmemişti çok inkar ettim kabul etmek istemedim çünkü arkadaşlığımızı bozmak istiyordu. Belki haklı olarak beni başkasıyla görmeye özellikle de sarmaş dolaş görmeye tahammül edemiyordu. Geçen sene olmasına rağmen hızlı zamanlarımda ( bu da neyse asgasfg) her gece birisiyle takiliyordum ama ertesi gunu bunu gordugu icin kavgalar ediyorduk en sonunda dayanamadik uzulerek de olsa arkadasligimizi bitirdik. 

Ikincisi her sey gayet olgundu. O bu arkadasligi hoslantiya donusturmustu ama benim icin sadece iyi anlastigim biriydi o zaman olmadi ama madde kullandigim icin aramiza sogukluk girdi ama bir sene sonra yani simdi tekrar konusuyoruz ve belki bu sefer olur gibi. 

Ucuncusu ise 10 yillik arkadasim bunca zaman icinde zor tuttugunu aglaya aglaya itiraf etti. Yasadigim en uzucu su buydu. Elimden hic bir sey gelmedi sadece bitti

3. anlaşmak ciddi anlamda nimet, o arkadasımı kaybettiğimde anladım. kimseyle aynı uyumu yakalayamıyorum. eskiden de cok insan canlısı değildim ama şimdi çıta o kadar yukseğe çıktıktan sonra hiç katlanamıyorum.

o yuzden standartlarına, gelecek hayallerindeki yaşama uymadığı için ondan uzaklasmak yerine kendini biraz eğip bükmeyi deneyebilirsin belki. ne kaybedeceksen yaşar da kaybedersin(kaybedeceksen tabii, sayende en kötüsünü düşünüyoruz:p), denenmemiş olarak kalmasından çok daha iyi. o derinlerde karanlık yok her zaman, hazineler de var. seni kendin olmaya götürecek, özüne götürecek bir sevgi var belki de. insallah ikiniz için de hayırlısı olur, kaçmaya çalışırken kaderimize koştuğumuzu göremeyiz çoğu zaman.

4. Kesinlikle cok dogru soyledin, o citayi gordukten bu kadar anlastigin insanlari bildin ten sonra onlari boylesine birakmak zor oluyor. Dogru aslinda biraz bukmem lazim kendimi

5. 2. anonim hayırlı olsun 2 numarayla sevginiz :) böyle guzel hikayeler de çıkıyor işte.

3. arkadaşınla durumu yaşadık biz de, öylece bitti. söylemesi çok kolay ama bu olay beni çok üzdü. en azından artık görüşmüyor olsak da ara sıra konusabiliyorduk ama şimdi baska kaygılar girdi araya benim için. artık yeniden tanışma ihtimalimiz de yok. en cok buna uzuluyorum.

6. anonim 1, aslansın be :) gelişmelerden haberdar et e mi, sevgili bulunca bizi unutma :pp

insallah huzur bulursun, kalbini dinle bakalım.

7. 1.anonim pardon direkt atlamisim :D bol anonim olunca karisiyor. 

Evet bakalim umarim olur. 

Ama boyle sebeplerden bitince ben uzuluyorum cunku arkadasliklar kolay Kurulmuyor insan dostunu kaybediyor resmen en azindan ben oyle goruyorum ama olacagi varsa da ona variyor belki 

8. anonim 2, ekşide falan sürekli kadın-erkek arkadaşlığı mümkün mü (lütfen olsun çünkü) başlıklarına giriyorum okuyorum da okuyorum. hormonlara bağlayıp olmaz diyorlar ama bence bundan ötesi var, birine kalbini içtenlikle açtığında ona da aynı kapıyı aralıyorsun yani o da sana kalbini açıyor. bu karşılıklı kalpleşmeler de normal olarak sevgiyi ortaya cıkarıyor olsa gerek. kendini sunabiliyorsun cunku cekinmeden. benliğini, kimliğini hem de her şeyinle. büyülü bi şey bu aslında.

9. Benimki tam olarak arkadaş olmadığımız zamanlarda lisedeyken tamamen dalga geçerek oo bügun de çok güzeliz, ya sınıfa girdin etraf alev aldı gibi saçma sapan komikli iltifatlarla falan başladı. Tamamen dalgasına gidiyodu ve aşırı samimi değildik. Farklı bi insan olduğunu farkındaydım ama ona karşı önyargılarım vardı. Sonra öğle arasında mesela hoca geldi mi gibi basit bi soru için bile aramaya başladı. Ya da hani mesajla söylenebilecek cevap gerektirmeyen şeyler için bile aramaya etmeye başladı. Sesini duymak istedim falan derdi gülerek ama yine aramızda bir şaka olan flörte yordum bunu. O zaman da garipsemiştim ama aşk falan demedim hiç. Çünkü o aşık olmazdı ki olsa da bana olmazdı. Sonra mezun olduk okul arkadaşıydık zaten arkadaşlığımız bitti. Yazın halimi hatrımı sorar oldu. Arkadaşlığımız keşke okulla kalmasaydı dedi. Onunla sohbet etmeyi seviyordum ama bi aradığında bir saat konuşuyorduk ve ben kendimi konuşmayı ilerletmek zorundaymış gibi hissediyordum. Yani dediğim gibi çok yakın değildik öncesinde o tanımaya çalışsa da ben halihazırda tanımadığım biriyle rahatla konuşamıyordum. Ayrıca tam mesaj özürlüsüydü o yüzden de biraz sıkıntı yapmıştım kendime. Neyse bu şekilde iki üç ayda birkaç kez telefonda konuştuk sonra yazmadık etmedik. Hep bu şekilde gitti ama garip gelirdi bana benimle kopmak istemeyişi. Tercih döneminde de bana çok yardımcı olmuştu. Destek olmuştu yani aile baskısı vardı üstümde çok. Onun olduğu yeri yazmam için de çok ısrar etmişti. Yanına geleyim birlikte okuyalım istedi. O zaman da anlamsız gelmişti. Tertemiz salak olduğumu bu her şeyin anlamsız gelmelerden anlayabilirsiniz. Sonra neyse tercihler bitti belli oldu neresi olacağı ben rahatladım artık vs sonra bir daha yine konuşmadık. Okula geldim bir hafta geçti inanılmaz yalnız hissetmiştim. Bi gün mesaj attım buna dedim “okuldan ailenin yanında döndüğünde haber ver ben de gelirim o hafta buluşalım.” Sonra bu akabinde beni aradı işte ben gelmeyi düşünmüyorum bir daha oraya. Yazın da burda çalışıcam vs. Ben ağlamaya başladım dedim tm işim var kapıyorum. Ağla ağla ağla sel oldu sel. Sonra kesmedik bir daha sohbeti. Sonra bi kere telde konuşurken yine eski günler gibisinden liseyi anlatıyoduk. Dedi ben o zaman her dediğimde ciddiydim. Sen beni ciddiye almadın görmezden geldin ama senin için hiçbir anlam ifade etmeyen bi kelimeyi bile ben üç gün düşünüp mutlu oldum o zamanlar falan diye anlatıyo. Allahım dedim ben buna hazır değilim. Yani oh be rahatladım falan diyo bu bir saat anlattı hafifledim ya tavırları var. Ama o yük hoop bana transfer oldu bi cevap bekliyo çocuk ben de geveledim bişiler boş değilim gibisinden. Sevgili falan olmadık hala aynı şekilde konuşuyoruz zaten yakındık yakınlığa ek olarak sevdiğini söylemeler şiirler güzel sözler falan. Her şey rüya gibiydi ama içten içe bi yere bağlansın istediğini farkındaydım. Ben de tam tersi bağlanmasın diye çabalıyorum. Ama aşkından ölüyor ben de çok seviyorum onu ama uzak mesefa ilişkisi, onun kişiliği, mesajlaşma sorunu falan gözümü korkuttu hep. Ya mesajlaşma saçma gibi duruyor ama cidden telefonla konuşma fobisi olan ben için bayağı önemliydi. Neyse baya aşkın en yoğun zamanında her gün telefonla üç saat konuşurken bi anda kesildi bizim konuşmalar. Ben de aramadım o da. Başlarda gece yarıları uykularım bölünüyordu ya yazdıysa diye. Gece aniden uyanıp telefonumu kapadım mı diye bakıyodum. Wifi bağlı mı mesaj var mı. Telefonumu kapamaya korkar oldum ararda göremem diye. Çok mutsuzdum en yakın arkadaşımı, hayatta beni anlayan tek insanı ve çok güzel bir aşkı kaybetmiştim. Ama hala gerçekten isteyip istemediğimden emin değilim. Bizi bitiren arada kalmışlık olmuştu. Ait olamama, sırtını tam yaslayamama. Ve tamamen benden kaynaklıydı kabul etmek istemesem de. Sonra noldu bir yıl oldu işte. Ben mis gibi tertemiz delirdim. Panik atak başlangıcı oldu, aniden nefesim kesilmeye, taşikardik seyretmeye, baş dönmeleri ve göz kararmaları başladı. Özellikle baskı yaratabilecek durumlarda sık sık oluyor. Daha başlangıç olduğundan psikolog terapisiyle geçirilebileceği söylendi. Toplum içine çıkmayla ilgili ciddi sorunlarım olmaya başladı. Bunların hepsi kendi kendime düşünmekten kendi kendimi suçlamaktan oldu. Onu da suçladım ama her zaman. Daha kolaydı onu suçlamak. Benim arkadaşla sevgili olma hikayem bitmedi sonuç kısmı yok. Gelişme kısmında bi anda yazar hikayenin tutmayacağını farkedip daha fazla zaman kaybetmek istemedi ve yazmayı bıraktı. Siz okuduktan sonra muhtemelen silerim yazmak bile çok zor oldu benim için. Belki istediğiniz soruların cevabı olmaz ama benim yazmaya ihtiyacım vardı sanırım bahanem oldunuz :)

10. (yazar: kate) ya nedense bağlanma sorunlarımız var çoğumuzun. fakat senin hikayende ise bir baska şey dikkatimi çekiyor, cocuk seni seviyor ama sen daha çok arkadaşlığına ihtiyaç duymuş gibisin. bende de böyle, kendini suclamana gerek yok o seni sevdi diye aynı sekilde kadın-erkek sevgisine geçemezdin birden. onların anlamadıkları demeyeyim de gormezden geldikleri bir şey bu galiba, iyi anlasıyoruz sürekli iletişimdeyiz ve ben seviyorum ee söyleyeyim de cevap hakkı doğsun ona da. ne gerek var yani... tamamen bitiyor ondan sonra. garip bir duruma giriyoruz, frekanslar değişiyor, kaygılar değişiyor falan filan...