arkadaşa sır verme, özelini anlatma konusu?

1. Kesinlikle hayir

2. Hayır süslü birilerinin yanında o an orda bulunmayan kişilerden hiç söz etmem. Yani arkasından konuşmak dediğimiz şeyi yapmam. Benim söylediğimin üstüne katıp anlatmayacagi ne malum? Hele ki üniversite ortamında bunu hiç yapmadım yapmam da. Ben de kolay kolay güvenip kendimi açmam ve hemen derdini anlatan insana da güvenmem açıkçası bana anlatan başkasına da anlatır yani maksat konuşmak olsun. Tabi ki çok yakın ve güvendiğin arkadaşlarinla yine kendi belirlediğin sınırlar içerisinde paylaşım yapabilirsin ama üniversite örneği verdiğin ve onun üzerinden konuştuğumuz için ben bir şey anlatmamani tavsiye ederim

3. üniversitedeki arkadaş ortamlarına genel olarak güvenmiyorum 3+ yıllık bir arkadaşlığınız yoksa tavsiye etmem asla.

4. Hayır anlatmıyorum. Kimseye güvenim kalmadı. Bu sene yaşadıklarından sonra insanlara daha temkinli yaklaşmayı öğrendim.

Anlatmamak kesinlikle en doğru olan karşınızdaki sizin kadar iyi niyetli olmayabilir.

5. İş ortamında tanışıp iyi anlaştığım bir grubumuz var ama asla ve asla özellikle dikkat ederek yanlarında iş yerinden herhangi birinden bahsetmiyorum ailevi sorunlarımdan psikolojik olarak beni üzen geren şeylerden vs asla bahsetmiyorum. Aslında kendimi bu kadar kasan biri hiç olmadım ama gruptaki bir arkadaşın ağzı hiç sıkı değil ve olayları çok çarpıtarak anlatma huyu var kaç kez bize anlattığını başkalarından farklı şekilde duydum ya da aynı anda şahit olduğumuz olayı diğerlerine anlatırken bire bin kattı. İlk tanıştığımızdaki bu tavırları beni çok itti bu yüzden sadece dinleyiciyim ve genel anlamda sohbet ediyorum birileri hakkında bir şey söyleyemiyorum bu arkadaş olduğu için. Güven çok önemli ilişkilerde bence dökülmemek lazım hemen.

6. Ben hiçbir zaman kimseye sırlarımı anlatmadım ve çok açmadım kendimi. Kimse sır tutmaz ya insanlara güvenilmez kesinlikle. Yakın bir zamanda birine kendimi açtım. Ne olacak bilmiyorum. Umarım aramızda kalır diye düşünüp durmak daha kötü.

7. aşırı ketumum. kendimi açtığım tek yakın arkadaşım da internetten tanıştığım bir arkadaşım ki ona bile belli ölçüde açıyorum. güvenemiyorum malesef. ailem tarafından da böyle yetiştirildim sırrını verme, aileni kötüleme, zayıf yanlarını gösterme vb. maalesef zayıf yanlarımı gösterebiliyorum istemsizce ama kimseyle samimiyet kuramıyorum, bir şeyler hep yüzeysel, yapmacık kalıyor. anlattığının yarın öbür gün sana dönme ihtimali hep var ve yayılmasından korktuğum her şeyi kendime saklarım

8. sağ olun süslüler, biraz olsun rahatladım kendimi paranoyak gibi hissediyordum. sınıf ortamında çoğu insan hemen kaynaşıp her şeylerini paylaşıyor, tuhaf geliyor bana da.

9. Önceden çok yapardım bunu. Ama artık hiçbir şeyimi anlatmıyorum akıllandım. Okulda kalabalık bir arkadaş grubumuz vardı. Hoşlandığım çocuğu anlatmıştım onlara. Çünkü ne bileyim birinden hoşlanınca herkese anlatmak istiyosun dağlara taşlara bile. Ben öyle hissediyorum yani içim içime sığmıyo. Anlatmaz olaydım. Onlara çok güvenmeme rağmen, onların da bu konularda çok çekingen olduğumu bilmelerine rağmen bu olay oradan oraya yayıldı çocuğun kulagına kadar gitti.

10. düşüncelerimi anlatıyorum ama sır vermiyorum zaten o kadar derine de inmiyoruz. yakın dediğim arkadaşım yıllar önce olan bişeyi yeni tanıştığım kişinin yanında şak diye yüzüme vurdu. hiç alakası bile yoktu direk söyledi. 3 ümüz de kaldık 3 saniye falan bişey diyemedim. sorsan ne kadar iyi niyetli kız... yukarda biri +3 yıl değilse anlatma demiş ya bu kişi 7 yıllık arkadaşımdı o zaman.

özel diye düşündüğünü, zayıf noktanı ve ilerde kötü olduğunuzda başına kakabileceği herhangi bir şeyi anlatma.