1.
Valla çevremde kimse kalmadı nerdeyse. Lise zamanlarında ya da öncesinde tartışma sebepli biterdi arkadaşlıklarım. üniversite ve sonrasında görünmez bir şekilde bitmeye başladı. hiçbir sebep yokken. Kendimi son 1-2 senedir çok yalnız hissetmeye başladım. Tek başıma vakit geçirmekle ilgili bir sorunum yok ama arayan soran ya da plan ayarlamaya çalışan genelde ben oluyorum. insanların işleri düşmese ya da senede 1-2 kere acaba öldü mü diye meraktan yoklama isteği gelmese umursamaz bile beni. 1-2 haftaya çok önemli sınavlarım var ama geçmişte bana yapılan haksızlıkları ve bazı üzücü şeyleri aklıma getirmekten okuduğumu bile anlamıyorum. Bu dediğim sebepten ötürü de ders arası arayıp kafamı dağıtacağım doğru düzgün kimse yok nerdeyse. Sizce bu nasıl değişir ya da sebepleri nedir? Arkadaşlık dostluk ilişkilerinde tecrübeli ve başarılı süslüler bir yol yordam gösterebilir mi? Ciddi ciddi üzgün ve umutsuz bir yerden soruyorum.
2.
Geçtiğimiz sene babaannem vefat etti ünideki en yakın arkadaşım annesinden öğrendi ve sadece mesaj attı. bu kız senelerce en yakınımda olan insandı mesela. Durduk yere bitmişti arkadaşlığımız. Bir aramadı bile yedi yabancı gibi tek satırlık mesaj attı. Bilmiyorum süslüler böyle o kadar çok örnek var ki. Bu sene de doğum günümü kutlamayan çok fazla arkadaşım oldu. Bu kutlamayanlar kendilerine en ağır hataları yapmış eski arkadaşlarınınkini bile kutluyordu. Kaldı ki hala iletişimde olduklarımdan bile kutlamayanlar vardı. Artık insanlara karşı güvenimi tekrar iyi ilişkiler kurabileceğime dair inancımı kaybettim. Yabanileştim ve nasılsa ya birden iletişim kesilecek ya da ufak sebepten küslük olacak diye diye kimseyle arkadaş olamayacağıma inanmaya başladım maalesef ki. Bu psikoloji nasıl geçiyor? Akrabalık ilişkilerimiz de iyi değil, hayatımda bir sevgilim de yok. Kendimi git gide kimsesiz hissetmeye başladım
3.
Süslü aynı durumdayız tam anlamıyla buhar oldular. Kedi köpekle yaşlanacağım bu gidişle
4.
(link: https://www.suslusozluk.com/soru/%C3%A7evremdeki-insanlara-g%C3%BCvenemiyorum-arkada%C5%9Fl%C4%B1klar%C4%B1m%C4%B1n-y%C3%BCzeysel-oldu%C4%9Funu-ve-ilerlemeyece%C4%9Fini-d%C3%BC%C5%9F%C3%BCn%C3%BCyorum-kendimi-yaln%C4%B1z-hissetmeye-ba%C5%9Flad%C4%B1m?i=4079234 soru) geçen bu soruyu sormuştum ben de, yalnız değilsin demek için geldim maalesef hiçbir tavsiyem yok hemen hemen aynı dertten müzdaribim
5.
Ah süslüm ya inan seni en iyi ben anlarım. Teşekkür ederim. Soruna da göz attım ve hislerimiz çok benzer
6.
Sizi çok iyi anlıyorum. Artık ilişkiler sığlaşıyor gitgide galiba. Yeni bir hobi edinip ya da farklı faaliyetlere yönelip yeni ortamlara girmeyi deneyebilirsiniz belki. Belki yeni bir çevre size yeni arkadaşlıklar kazandırır. Kedi ya da köpek almak, eğer seviyorsanız, düşünmelisiniz bence
7.
maalesef dönemin tüketim çılgınlığı ikili ilişkilere de yansıdı, insanlar birbirini işine yaradığı kadar tutuyor hayatında ve artık kimse kimse için uğraşmak istemiyor.
üniversitede yine insanları bir arada tutan bir amaç ve ortam var o bitince (ki o zaman çıkarlar da bitmiş oluyor) ekstra çaba harcamak gerekiyor insanlar zaten hafta içi çalışıyor ne ara zaman ayarlayacaksın da görüşeceksin. üniversite de bittiyse, çalışma hayatının koşturmacası, aile çoluk çocuk varsa onlara yetişme derken ne zaman kalıyor ne enerji.
bir de maalesef maddi manevi o kadar b*k gibi bir ülkede yaşıyoruz ki insanların sosyalleşmeye arkadaşlığı devam ettirmeye dert dinlemeye mecali parası gücü kalmıyor.
burada arkadaşlık ilanlarına yazmıştım 2-3 kişi ile de görüştüm ama sonradan devamı gelmedi biriyle enerjimiz sohbetimiz hiç uymadı, biri şehir değiştirdi, biri inanılmaz bencildi beni sadece dert yanmak için kullanıyordu baya bildiğiniz satır satır dert anlatıp akıl alıp gidiyordu.
ben de hobi edinin diyeceğim. çanak çömlek olur el işi olur pastacılık olur hem el becerisi edinirsiniz hem de böyle yerlerden tanıştığınız insanlarla ortak bir hobi olduğundan arkadaşlık kolay kurulur.
8.
Cevap veren süslülere teşekkür ederim öncelikle.
Hobi, kurs çok mantıklı ancak ben bunun da sürekliliği konusunda şüpheliyim. Tatillerden edindiğim arkadaşlıklarımda da benim hal hatır sormam ve plan ayarlama çalışmalarımla bir arada kalabildik maalesef. Kurs veya hobi amaçlı bir yere yazılıp yaş grubuna yakın kalıcı ve sıkı dostluklar edinebilmiş yazarlar deneyimlerini yazarsa çok memnun olurum, belli de benim gibi hisseden başkaları da var; hepimiz faydalanmış oluruz 🙏🏼
9.
Evet kendi evime çıktığımda kedi düşünüyorum süslüm. Yalnızlık hissimi alır umarım.
A4, bu arada yazdıklarında haklısın. Çağ insanı yalnızlaştırdı ancak benimle aynı yaş grubundaki insanların dostlukları daha sürekli oluyor gözlemlediğim kadarıyla. Kurban psikolojisine girmek istemiyorum ama başkaları tarafından daha ağır muamele gören ve hatalar yapılan insanları vaktinde affedip dostluğunu sürdüren yakınlarım bana gelince ufacık sebeplerden ya da hiç sebep yokken bitirdi iletişimini. Bu haksızlık gücüme gidiyor, yapacak bir şey yok.