artık benim bir hayatım yok, o kadar bezmiş bıkmış durumdayım ki, keşke ölsem?

ne param pulum var ne işim. okuyorum ama kendimi kandırıyo gibi hissediyorum. ayda 3200tl paraya geçinmeye çalışıyoruz. ayda yılda bi canımın istediği 10 tllik döneri yesem mutlu oluyorum. aile desen sinir hastası baba+kardeş, depresif ve saldırgan anne. arkadaş desen, orda da yüzüm gülmüyo. bi tane arkadaşım var. 2 3 aya hiç gitmedişim ücra bi şehre taşınıcaz. vaka sayıları zirve yapmış, o bi arkadaşımla dolu dolu geçirmek isterdim şu son aylarımı. gittiğim yerde de bi sosyal hayatım olmicak. çünkü arkadaş falan edinemiyorum. 3 gün önce de sevgilimle çok kötü ayrıldık, artık konuşmuyoruz bile. daha saymadığım o kadar boktan şeyler var ki. kısacası ben bitmişim arkadaşlar. intihar etmeyi düşünmüyorum ama keşke allah canımı alsa da kurtulsam diyorum. hevesim kalmadı gerçekten.

1. Ben de üniversitede okurken babamı kaybettim. Psikolojim ve okul yetmiyormuş gibi annem ile kardeşim de tabiri caizse o sene anamdan emdiğim sütü fitil fitil burnumdan getirdi. Bir de birinden deli gibi hoşlanmaya başladım ama o da benden hoşlanıyor muydu ne halt yiyordu anlamadım öyle saçma sapan bir iş. Annem o zaman kimse ile görüşmeme de izin vermiyordu. Zaten kendisi de benim çocukluğumdan beri psikolojik sıkıntıları olan ama gururuna yediremediği için asla psikoloğa gitmeyi reddedip hepimize birer anksiyete ve çeşitli obsesyonlar hediye etmiş biri. düşünsene pandemi yok özgürsün, arkadaşınla azıcık nefes alayım diye dışarı çıkacaksın ama alakasız bir sebeple kavga çıkarıp ağlata ağlata yolluyor seni. Teyzem ve üniversitede okuyan diğer kardeşim arada gelip, allah sabır versin diye arkalarına bakmadan kaçıyorlar öyle bir ev düşün. Sonuç olarak okulu uzatsam da sonrasında işsiz kalsam da kimse yüzüme bakmamış olsa da hepsi geride kaldı. İyi kazanmıyor olsam da İşim gücüm var. annem de eskisi gibi köpek çekemiyor. çünkü ev tutar içini bir şekilde yaşanacak hale getirir otururum en kötü buna gücüm var. Beni hayata tutan bu hayalimdi o zamanlar olması imkansız gibi geliyordu hala düşünüyorum da o şartlar altında öyle düşünmekte haklıymışım ama gerçekleşti. Lütfen sen de zorlandığın her an bu günlerin geleceği hayalini kur. İnan bana gelecek bir şekilde.