asla cahil bi kadın olmayan annemin küçükken beni dövmesi ve benim son dönemlerde bunu çok düşünmem ?

1. Ablanı dövmüyor muydu?

2. 'sen yanlış hatırlıyosun'... klasik. sebebi her neyse çözmesi gereken sen değilsin bırak ne hali varsa görsün

3. unutmandan başka bir çare yok.

4. Annenle ne kadar konussan da bir yere varamazsin maalesef. Ben terapide bile o kadar zorlandim ki. Benim annem de kagit uzerinde "cahil" degil. Gayet okumus, calisan, bilinci anne baktigin zaman ama duygusal yonden anne olmaya uygun degilmis iste. Cok usluydum vb yazmissin bu arada uslu olmasan da bir onemi yok. Ben de terapinin baslarinda hep acaba sabrini cok mu tasirdim diyordum psikolog her seferinde bunu duzeltti. Ne olursa olsun ben bir cocuktum ve fiziksel veya psikolojik siddete duzenli sekilde maruz kalmayi haketmiyordum. Ben de soyledigimde annem o sucluluk duygusu ile ya inkar ediyor yada yaptiysam yaptim simdi neden yuzume vuruyorsun ki diye sinirlenip uste cikmaya calisiyordu. Kendi icimde cozdum bu konuyu. Artik acmiyorum. Affettim de diyemem ama en azindan icimdeki ben dayak yemeyi hakeden degersiz bir insanim inancini degistirmeyi basardim. 

Boyle bir inancin varsa uzerine calisabilirsin veya imkanin varsa terapi alabilirsin bir sure. Annenle birebir yuzlesmeni onermem daha fazla sinir olmamak icin.

5. Yani bence "yanlış hatırlıyosun" daha da kalp kırıcı bir şey. Ben olsam bunu konuşurken "sen şu an nasıl hatırlamıyorsan ben sen yaşlandığında hatırlıycam" derim.

Ya mesela annem böyle müzikhollü bi mahallenin içinden geçerken bana arabadan parmağıyla gösterip "okumazsan bu kızlar gibi olursun onlara göktüzünü bile göstermiyolar adamlara şarkı söylesin diye dövüyolar" falan demişti anneme anlattım hayır öyle demedim ben öyle sanıyodum dedim falan dedi. Okey mesela bu doğru olabilir belki çok etkilendiğim için bende çyle yer etti. Ama bi çocuk sistematik fizikseö şiddeti götünden atmaz ha atıyorsa orda çok büyük bir istismar vardır yani ki bu daha da kötü.

Valla ben acımıyorum böyle ana babaya yerinde olsam pişmanım diye ağlayana kadar suratına tükürürdüm.

6. Anonim 7 nin aynısıyım.

Benimki de inkar etti.asla kabul etmiyor.ben baya avaz avaz bağırdım bu yaşımda komşular da duydu.bir sinir kriziydi beimkisi.

Dövmedin de ben mi uyduruyorum,abime bişey yok 10 yaşımda toz almamı beğenmediğin için dayak yedim kıçımdan mı uyduruyorum deli mi diyorsun sen bana deliysem bende şimdi seni döveyim mi fln diye avaz acaz bağırdım.

Sakinleştirdi.tamam dövüyordum da abini de dövdüm o niye öyle olmadı senin gibi dedi.yani hep bi kendini aklama,öncesi inkar,sonrası eee nolmuş yani falan.

Sonrası psikolog ve bir sürü psikoloji kitabı okuma seansı.

Ben şuan da bir çocuğu dövemem,annem beni dövdü diye onu da dövemem.birine sebep ne olursa olsun vuramam yani ki şuan hayatımın en sinir krizleri en psikolojisi bozuk aşamasındayım.

O yüzden yaptığının affedilir yanı yok.hiç mi canı yanmadı? Yok defalarca kez dayak yedim.kum torbası,stres yumağı gibi.

O da dayakla büyüdü desem? Peki ben niye şiddet göstermiyorum kimseye karşı? Yani yok affedilecek yanı yok.izahı yok.

7. annem yoktu ben de babamdan şiddet gördüm. sadece fiziksel de değil, o kadar düşmanca laflar söylerdi ki kendimden nefret ettim zamanla. 36 yaşındayım, insan içine çıkamıyorum. (tek sebep bu olmasa da...)

bir an önce annelerinizin düşüncelerini, yaklaşımını boşverip terapiye yönelin. gitmediğiniz her an zararınıza yazılıyor.

8. Bence o zamanlar annelerimiz bilinçsiz olduğu icin öyle oldu. Bende de aynı durum var. Ama o zaman ile bu zaman denk değil. O yüzden annemde suç bulmuyorum, şu anki haline bakıyorum dünyalar iyisi. 

Yani kızlar biliyorum elinizde değil ama anneniz değiştiyse takmamaya çalışın bir şeyleri taktıkça travmatize ettikçe hayat çekilmez bir hal alır. 

9. Off annelerimizin kuşağında bur problem var sanırım. Bence hepsinin psikolojisi bozuk neden bilmiyorum. Benim annemde aynı inkar ediyor. Bir de seni çok severdim çok iyi davranırdim ama sen beni sevmedin nedense diyor sfaggaahsh

10. Süslü aynısını çocukken yaşadım. Annem de herşeyin farkındaydı. Ama gördüğü baskılar kaynana eş vs gücü bize yetti biz dayak yedik. Sırtımda oklava kırıldı benim. Ben de onunla yüzleştim. Nasıl yaptım nasıl akıllı güzel çocuklardınız diyip ağladı. Asla konusunu açmam artık. Eskiden intiharı bile düşündüğü bir dönem olmuş. Kimin ne yaşadığını bilemiyoruz. Ben yüzleştim ve onun üzüntüsünü gördüm. Hep keşke dedi. Annemi çok seviyorum onu affettim. Ben öyle ağır ergenlik vs de yaşamadım ama bi kere bile öf dediysem o da beni affetsin.