babamı kaybettikten sonra bir türlü iyi hissedemiyorum?

1. Öncelikle anonim 1'in düşüncesizliğini görmezden gelin lütfen.

Süslüm ben de babamı kaybedeli 4,5 yıl oldu. Ne demek istediğinizi çok iyi anlıyorum. İnsan bazen çok yoruluyor bunu yaşamasanız bile hayat zor gelebilir o da ayrı Bir konu. Babanız yaşıyor olsaydı siz böyle görmek istemezdi öyle düşünün bir de kaç yaşındasınız bilmiyorum ama zayıf hissettiğiniz zamanlarda "babam olsaydı ne yapmamı isterdi" düşüncesi belki yardımcı olabilir. Babanız için iyi şeyler yapmaya çalışın. Geride kalmak çok zor ama sizin varlığınızın bir şekilde onun için de faydalı olması çok iyi olurdu. Siz terapiye devam edin mutlaka. Bu acı geçecek demek isterdim ama beraber yaşamayı öğrenmekten başka yol yok gibi. Kalbinize ferahlık diliyorum, Allah rahmet eylesin babanıza da

2. keşke ölseydim bu acıyı yaşamak yerine a1. kalan yaşamım da senin olsa keşke.

3. Tam iki ay sonra 11 yıl olacak babam vefat edeli. İlk beş yıl kadar bu acı ömür boyu sürecek zannettim. Ağlamamı tutamam diye babam hakkında konuşamıyordum, fotoğraflarına bakamıyordum bile. Ama değişiyorsun süslü inan bana. Yas küçülmüyor ama sen büyüyorsun zamanla. Hele terapiye başladıysan senin için daha kolay olacak bundan sonraki süreç. Ben o zaman sadece bir seans terapiye gidebilmiştim ve Terapistim ödev vermişti bana. Ödev de şuydu: her gün babama teşhisin konduğu günden cenazesinin kaldırıldığı güne kadar yaşadıklarımızı özet olarak yazacaktım. İlk seferinde çok zor olacak ama yazmaya devam et demişti. Cidden çok kötü oldum yazarken ama Öyle birkaç kere yazmak acımı sağlıklı bir şekilde içimden atmayı sağladı. Okul yüzünden ne ödeve ne terapiye devam edebildim ama iyi geldi. Sen de istersen bir dene. Baban da senin hayatına devam etmeni çok isterdi. Ben ilk yıllar güzel bir şey yaşadığımda keşke o da bunu görseydi yaşasaydı falan diyip vicdan yapardım. Hepimiz bir gün öleceğiz. Bazılarımız erken bazılarımız geç. Şu an zaten bir gün gelecek ölüm için acele etmeye gerek yok. Babam sürekli her şeye üzülen her şeye stres yapan bir insandı. Bir gün hastayken ne olursa olsun yaşamak güzelmiş demişti. Unutamıyorum o anı. Onun için yaşamaya devam ediyorum. Sen de yaşamaya devam etmelisin. Youtube'da spotify'da hatta instagram'da psikologlardan bile yas süreci ile ilgili kaynaklar var. Onlara da bir göz at bence.

4. Başın sağ olsun süslü. Terapide iyiye doğru gideceğini düşünüyorum ben.

Bir de bu ara sözlüğe ne çok öküz doldu. Hassas konularda gelip insanın sinir uçlarıyla oynuyorlar, derdiniz ne kuzum sizin?

5. senin de başın sağolsun a4...

yas uzerine sürekli okuyorum. şu an piyasada bulunan çoğu kitabı aldım okudum ama hislerimin ötesine geçebileceğim bir şey sunmadılar bana.

bizim de hastalık sürecimiz vardı kanser sebebiyle. 1 sene bile değil 11 ay sürdü.

babam seninkinin aksine çok neşeli hayatı seven biriydi ve son günlerinde onun da böyle bir lafı oldu. kardeşim iyi değildi, psikiyatrik ilaçlarını değiştirmişlerdi ve yoksunluk yaşıyordu. babam da ona "oglum her seye ragmen hayat guzel" demisti. yanı basındaydım. hala çok şaşırıyorum bunu dediğine. zar zor konuşuyordu ama diyebildi bu lafı işte. hastalık süreci ayrı son günleri ayrı yıkıma uğratırdı beni ama mucize olacaktı cunku immunoterapi tedavisine baslamıstık. o da işe yaramayıp babam gidince her şeyi bıraktım artık. kardeşlerim için ayaga kalkmaya calısıyorum. ama çok istediğimi de söyleyemiyorum.

6. a5, seni o kadar iyi anlıyorum ki benmişsin gibi. bizim de babamla ilişkimiz karmakarışıktı ama hastalık gelince çok farklı biçimlerde anlamaya başlamıştık birbirimizi.

seninki gibi biriydi babam da ve kanser hastalığına rağmen bir kere of demedi bir kere bu hastalık bana nerden geldi demedi ölmekten hiç korkmadı. ama son anlarında yanındayken olanlar beni mahvediyor. o günün dışına çıkamıyorum sanki. hastalığıyla ilgili kötü anlarla beraber acillere koştuğumuz kötü haberler aldığımız anlar ve son günümüz. kahroluyorum aklımı kaybetmekten korktugum oluyor.

babam da ben doğduğumda akrabaları trollemiş kalça kemiğimle alakalı bi şey yaşamışım o da herkese yürüyemeyeceğimi söylemiş. insan kızına bunu yakıştırır mı yav valla tuhaf yani ama eşek şakaları da meşhurmuş. neşeli sivri dilli bir mizahşördü senin baban gibi.

öyle bir insan ki gerçekten boşluğu doldurulamaz. her günümde olan insanın şu an olmayışı aklımı zorluyor. o yokluğu anlamak çok zor geliyor.

sana da çok çok buyuk sabır dilerim.

7. a6, çok teşekkür ederim.

a7, çok sağol, senin de kaybın var gibi anlıyorum... yanlış anlamadıysam senin de başın sağolsun.

8. Kardeşlerim için güçlü durmaya çalışıyorum cümlenize odaklanmanızı önereceğim haddim olmayarak. Böyle bir kayıp yaşamadım ama bu cümlede düşünülmesi gereken bir şeyler olduğunu hissettim. Ben de sürekli birileri için güçlü durmaya çalıştığım için belki...

9. Ayrıca hepinizin başı sağ olsun.

10. Benimki de kanserdi süslü. 15 ay yaşayabildi sadece. Ona da yaşamak denebilirse. Ben o zaman sadece bir kere gidebildim terapiye. Ama üzerinden dokuz yıl geçtikten sonra maddi durumum da iyileşince düzenli terapiye başladım. Psikoloğum bana bir ara emdr diye bir yöntem uyguladı. Başarısızlık hissim üzerine, bana başarısız hissettiren anıları toplayıp bir anı üzerine çalıştık. Yöntem bilimsel olarak kanıtlanmış. Bir anı üzerinde uyguladığında diğer anıların da etkisi azaldı ve cidden iyi geldi. Sen de seni çok etkileyen son anları üzerinde emdr çalışabileceğin bir psikolog bulsan ya da eğitimi varsa psikoloğundan istesen?