babamla arama artik asilamayacak bir uzaklık girmesi?

1. Ben de babama karşı böyleyim malesef. Bizim problemimiz onun benim ona olan saygımı (sevgim yoktu belki ama saygıda hiç kusur etmedim veya sevmediğimi belli edecek bir şey yapmadım) asla görmemesi ve beni ona karşı düşman gibi görmesi. Resmen bir açık arıyordu bulsa da benden nefret etse bana bağırsa senin benimle derdin ne diye. Böyle böyle de zaten gerçekten kendinden soğuttu. Aramıza engelleri koyanda böylece o oldu. Dediğim gibi saygım vardı sadece ama o bile artık bana fazlalık geliyor. En azından bu evden gidene kadar sabretmem gerekiyor yoksa gerçekten iyi sınlanmayacağını düşünüyorum

2. Ben seviyorum hala mal gibi. Sadece içimde bir seyler öldü. Çok duygusal ve sevgi dolu bir cocuktum. Artik oyle değilim. Benimkinin de en sevdigi soylenmelerden biri 'senin benimle derdin ne' 'bizim en buyuk huzursuzlugumuz sensin' halbuki sesi cikmayan bir çocuk ve ergendim. Bana hep 'annenle bir gun bosanirsak sorumlusu sensin' derdi. 20 yasinda kendi halinde yasayan biri nasil iki insanın bosanmasına sebep olabilirdi hic anlamazdim. 6 yasimdayken de ayni suclamalara maruz kaldigimi dusunursek.

3. ben her mesafenin asilmasi gerektigini dusunmuyorum. simdi aile dramima girsem cikamam ama babamin her anlamda kostek olmasi ve bir ebeveyn olarak fiziksel anlamda varken yok olmasi cok uzucu bir durum. ancak karsi tarafi degistiremeyecegimi zor da olsa kabullendim, o yuzden kendimi, kendi mesafemi ona gore ayarladim. ne olusu olume ne dirisi dirime. kendi haleti ruhiyen icin psikolojik destek almani oneririm cunku huzursuz ailelerde yasayan cocuklar yetiskin olunca da huzursuz hissediyor. ben de yillarca aldim ve hala devam ediyorum (aralikli olarak aldim). bunun disinda kimseyi affetmek, poncik poncik bir iliski kurmak zorunda degilsin. bir seyleri sadece kendi ustune dustugu kadariyla degistirebilecegini ozumsemek yetiyor.

4. A3 e kesinlikle katiliyorum. Bende benzer seyler yasadim. Uzun yillar icimdeki o boslugu doldurmak icin ugrastim. Artik kabullendim, cabalamiyorum. Bana el kadar cocukken haksizlik etmis, manipule etmis insanlari affetmem gerektigini dusunmuyorum. Cunku onlar degismeyecek hicbir zaman.

Herkes hayatta farkli zorluklar yasiyor, aileden yana cok sansli insan sayisi az bizim toplumumuzda. Cunku halk olarak %90 karakterimiz bozuk, cocuk yetistirmeyi psikolojiyi bilmiyoruz. Boyle bir durumda vahh bunlar neden benim basima geldi diye kendimi paralamamin hicbir faydasi yok.

Yapacaginiz en saglikli sey onlari affetmeye veya silmeye calismamak, yasadiklarinizi kabul edip, yasadiklarinizin mental sagliginiz uzerindeki izlerini nasil silebileceginizi arastirmak, bu konuda yardim almak.

En iyi psikologa da gitseniz yasadiklariniz ve aileniz degismeyecek. En iyi psikologa bile gitseniz onlari affetmeyi basarsaniz dahi kafanizdan sizi sucladiklsri sahneleri vs silemeyeceksiniz.

Bence burada yapilmasi gereken kendinize yonelmeniz. Surekli suclanmissiniz mesela, elestirilmissiniz. Boyle bir cocukluk gecirmis birinin su anki karakterinde mutlaka bunlardan izler vardir. Ben mesela hakli olsam bile ozur dilerdim. Herkese kendimi sevdirmek icin herkesin her dedigine tamam derdim. Tamamen cocukken ailemden gordugum tavirdan boyleydim. Bunlarin uzerine dustum, calistim ve yendim. Simdi daha mutluyum. Ama ailemi affetmedim, affetmem gerektigini de dusunmuyorum bu yuzden beni rahatsiz etmiyor. 

Cocukken bana yapilmamis benden esirgenmis seyleri ben kendime yapiyorum. Kendimi icine dustugum kotu durumlardan cikariyorum, koruyorum. Kendime sefkat gosteriyorum. "Bugun nasil hissediyorum, neye ihtiyacim var" diye durup dusunup gerekeni yapiyorum sonra. 

Aileme de olmasi gereken gibi davraniyorum. Arayip soruyorum, ihtiyaclari olursa gidiyorum ama sevgi yumagi olmaya calismiyorum. Babam da annem de hala ayni insanlar degistirmeye calismiyorum. Babam beni elestirdiginde-hala yapiyor- onunla savasmiyorum, madem beni koruyacak biri yok ben kendimi koruyorum ve ortami terk ediyorum.

5. A4 o kadar güzel ve mantıkli yazmissiniz ki oturup sizinle karsiliklı dertlesesim geldi. Keske bende sizin baktiginiz olgun pencereden bakabilsem bir seylere 

6. Bakarsin suslu. Zamanla oluyor boyle seyler. Bende cok bocaladim, ofke krizlerine girdim. Degistirmeye calistim olmadi daha cok ofkelendim vs. Belli bir yasanmislik gerekiyor bu olgunluga gelebilmek icin.

Sunu unutma onlardan sana vermelerini istedigin her seyi sen kendine verebilirsin. Kendi kendine ebeveynlik edebilirsin, sefkat gosterebilir ihtiyaclarini gozetebilirsin.