“bir benim mi param yok” hissi gelen var mı aranızda ?

1. Her haftasonu insanların kahvaltı storylerini görünce bana da geliyor o his. Üstelik peynir cesitlerimi her şeyini sadelestirdim.

2. Ay suslu ben sosyal medya kullanmiyorum ama dışarıda kahvaltı fikri kulağıma cok lüks geliyor:d yani benim icin tatile gitmek gibi bir sey su an 

3. parasi olan olmayan herkes delice alisveris yaptigi icin boyle hissediyorsun. asgarinin bi tik ustune calisan, evinde her gun parasizlik yuzunden kavga cikan, annesi babasi calismayan, buzdolabi zar zor dolan borc batagindaki bi ailede yasayan bi arkadasim taksitle ip13 ve airpods alacakmis. napiyim bi sekilde oderim diyor :d artik parasizligi yok sayiyorlar galiba psikolojik bi vaka olabilir bilmiyorum. koton lcw falan begenmiyor 100 taksit de olsa zaradan giyiniyor. bugun isten cikartilsa 1 kurus birikimi yok. aylar once ise ilk girdiginde bak nolcagimiz belli degil her ay maasindan bi miktar ayir ailene de sen bakiyor sayilirsin demistim evet haklisin falan dedi sonra klima almislar taksitle fjjejf uzuluyordum simdi uzulmuyorum. ben bu ay zeytinyagi almadim aycicek yagiyla yapiyorum butun yemeklerimi. benden beter durumda olanlar kiyafete elektronige boguyor kendilerini. ben borctan taksitten korkarim sevmem param yoksa almam. insanlar degisik.

4. Benim gerçekten yok süslü. Çünkü işsizim, iş arıyorum ama 27282828 yıl deneyimim olmadığı için geri aranmıyorum ya da bir yerlerde sayım olmadığı için. 3 tane ayrı şehirlerde olduğum arkadaşlarım var, biri hepimizi yazlıklarına ve festivale çağırdı. Direkt reddettim çünkü birincisi param yok ikincisi bu durum psikolojik olarak o kadar kötü yapıyor ki beni. 2 tane de aynı şehirde olduğumuz ama ayda 1 kez toplu olarak görüştüğümüz arkadaşlarım var, geçen hafta buluştular ve yine aynı sebepten gitmedim. Olay sadece sosyal olmak değil bu arada, iç çamaşırı ve saçımdaki egzama için bile 40 kere düşünüyorum alayım mı diye. Tek dileğim güzel günlerimiz olsun

5. Ben de çalıştığım yerdeki herkes ev araba alınca düşünüyorum bunu. Çoğu ikinci arabalarını alıyor hatta, kimi sıfır ev alıyor falan. bi benim bir şeyim yok

6. oldukça küçük masraflarla idame ettirmeye çalıştığım bir hayatım var. hiç arkadaşım yok, dışarıda kahve bile içmiyorum, en son ne zaman üst baş aldığımı hatırlamıyorum bile. telefonum kırık, sadece markete ve pazara gidip geliyorum, çok gezersem bir şeylere canım kalır, üzülürüm diye belli bir güzergah dışında dolaşmıyorum. sosyal medya kullanmıyorum fakat whatsappta durum paylaşan bazı eski arkadaşlarım, akrabalarım oluyor. herkes altında arabası, o park senin bu restoran benim dolaşıyor. birkaç tanıdığım var, hemen her gün durum paylaşıyorlar ve üstlerinde bir gördüğümü ikinci kez görmüyorum. millet haldır huldur nişan, düğün yapıyor; çatır çatır çocuk doğuruyor. geçen sene doğuranlar, bu yıl bebeklerinin 1. yaş günleri için bir masa hazırlamışlar. fotoğraflara bakarken: "ulan o vazolarda toplam kaç gül var, bilmem kaç katlı pasta; bu pastaya bile en az 2 bin lira ödemişlerdir" diye kırık telefondan inceleye inceleye hesap yapmaya çalışıyorum. instagramım olsa şimdiye çoktan delirmiş ya da kalp krizi geçirmiş olurdum. şu durumda kim varsa ve neye inanıyorsa kendisine yardımcı olmasını dilerim.

7. Ooof of susluler Allah yardımcımız olsun. Ben de işsizim ailemin durumu kötü değil fakat yıllarca çalışıp işsiz kalınca öyle harçlık istememiyordum ne verirlerse o. Arkadaşlarımla buluşsam anlatacağım bi şey yok herkes aldıklarından bahsediyor. Ne diyeyim ben ala ala babayı aldım mı diyim