bir gün zengin olacağını hisseden var mı?

1. Ya ben de hep oyle hissediyorum, sanki o zamana kadar vakit geciriyomusum bi noktada zaten zengin olacakmisim gibi. Halbuki bunun rahatligiyla yatan bir insan falan da degilim meslek sahibi yillardir calisan bir kadinim. Niye oyle oldu ki?

2. Bende de aynı his var. Hatta zamanında zengin kısmetlerime burun kıvırıp ben de zengin olcam zamanı gelince cevabı vermişliğim var. Konumuz bu değil Kısmetlerimi de zengin oldukları için değil kariyerimi bırakmak zorunda kalacağım için reddetmiştim bu arada gene olsa gene yaparım. Hayır maaşlı çalışan anasından babasından bir şey kalmayan tipsizin tekiyim. Nedir bu hissin kaynağı gerçekten asla çözemedim.

3. Her zaman fakir olacağımı ve sefil bir hayat yaşayacağımı düşünüyorum.

4. Ben de zengin olcagımı dusunuyorum kendimde o hırsı goruyorum

5. süslüler bende de var ya. hep gerçekten zengin ve tanınan biri olacakmışım gibi geliyor. tanınan biri olucam düşüncesi eskisi gibi yok ama hep zengin olcakmışım da o günü bekliyormuşum gibi geliyor bana da ne garip.

6. Hesaplamalarıma ve hayallerime göre seneye mercedesimi alıp bir sonraki senelerde de evimi yazlığımı ayarlamam lazım. Ama yok öyle bir dünya gerçekler her sabah işe gebze-harem minibüsüyle gitmek ajdkkdkd bazen minibüste dank ediyor 10 sene de çalışsam alamam o arabayı yemeyip içmemem lazım. Avukatım bu arada gayet de okuyup ettim ama türkiye şartlarında kendi paramla clio alsam şükrederim

7. ya anon 10 üni döneminde 2 sene kadar gebze haremle gidip geldim aşırı güldüm yorumuna kdfk çünkü o hat başka bir dünyadır, ayrı bir evrendir. kışın boş gebze-harem beklersin (marmaray yokken tıka basaydı) sonra binince bir ısınırsın ama leş gibi kokar genelde ya da potansiyel katil şoför bey bi parça açar içli içli bütün enerjini emer derbeder inersin o otobüsten. tuzla'da çevirmeye yakalanırsın işine gücüne geç kalırsın içinden söversin. bi tane asker kaçağı çıkar ya da kimliksiz hanım ablalar. çok karışık bi yolcu kitlesi var tıp fak. okuyan derece yapmış biriyle de konuşmuştum, avukatlar, doktorlar, üstü başı yırtık garibanlar...

8. Anonim 12, inanır mısın hala tuzla'da çevirme oluyor hahaha ama allahtan artık kimlikler kodlu da polisler tek tek tc girmek yerine kodu okutuyor. Aralarından hala birkaçı asker kaçağı, birkaçı karantinalı çıkıyor. Bir de şoförün sürekli arkaya iteleme çabalarına klasik 'kapptaan ne bekliyosunnn doldu ilerlesene' diyen grup var. Sosyolojik gözlem yeri gibi bir ulaşım aracı her günüme neşe katıyor sağolsun. artık şoförlere de aşinayım ve sıralarını biliyorum samimiyeti arttırdım. Mercedesimde yalnız başıma kesin çok sıkılırdım ausjdj

9. Süslüler skain olun hepimiz zengin olamayız istatistiki olarak imkansız. Ben de çocukken öyle sanırdım ama şimdi niyeyse başıma bir felaket gelecek, işsiz kalacağım korkusu var içimde.

10. Kızlar biraz içimi dökeceğim ama ben hiç öyle hissetmiyorum dahası istemiyorum da. Etrafımdaki çoğu kişi ileride ceo veya girişimci olup zengin olmak için bölümümüzü okuyor, hiç olmazsa iyi bir mühendis çok kazanır diyorlar, motivasyonları bu gibi geliyor ve bu biraz garip geliyor. (gizlinot: Türkiye'nin en iyi üniversitelerinden birinin en iyi bölümü diyeyim gerçekten bölümümde çok parlak insanlar var) Hayatımın pandemiden önceki olağan akışını o kadar çok seviyorum ki çimlerde yatmak veya yeni boyalar almak mutlu olmama yetiyor. Veya güneş ışığının ağaçların arasından hafifçe kemiklerimi ısıtması, düşününce bile mutlu oldum. İleride paramın olmasını istemiyorum çünkü kendi dünyamda kavrulup gidiyorum, sanki para gelse başıma dert olacak gibi geliyor. Zaten parayı pek anlamlandıramıyorum, kıyafetin veya arabanın kaliteli ve iş görenin aldıktan sonra marka kısmının ne önemi olduğunu uzun uzun düşünüyorum ama anlayamıyorum. Beni mutlu edecek hayat için x TL kazanmam gerekiyorsa 10x TL'yi düşünmek aklıma gelmiyor. Neden böyle olduğumu hep sorguluyorum ama hiç cevap bulamadım insanlar sen nahifsin veya marjinalsin diyip geçiyor.

Açıkçası doğrusunun benimkisi olduğunu düşünüyorum, veya en azından benim için diyeyim. İstek ve arzuların hırsla karışmış hallerinin tatmin edilebilir olduğuna inanmıyorum, para hırsı da onlardan biri. Bence hayatlarımızdaki boşluk para değil, en azından benim hayatımdaki boşlukların hiçbirisi para ile alakalı değil. Sanırım hala hayata çocuksu bir şekilde bağlı olduğum için böyle bakıyorum, hiçbir zaman insanlar beni sorumlu görmeyecek gibi geliyor bu yüzden.

Çok uzun yazdım büyük ihtimalle kimse okumayacak :)