bir uzmana danışmam gerektiğinin farkındayım sadece sizin yaşadıklarınızı öğrenmek istiyorum. yeme bozukluğu yaşadığınızı ne zaman fark et?

1. ilerlemeden mutlaka uzmana gidin ben yaşamadım ama yakın cevremden tanıdıgım bir insan cok zor zamanlar gecirdi onunda bu sekildeydi hikayesi, bulimia nervoza başlangıcı olabilir bu anlattıklarınız ihmal etmeyin lütfen. 

2. Üzgünümki başlangıç evresini geçmiş hekime danışın bu alışkanlığınızdan kurtulun düzenli olarak yaptığımız şeyler bize iyi yda kötü döner

3. Gastrit ve reflüm var. Bir kere fazla ve ağır yemiştim. Ben de kusmuştum. Yalnız süreklilik göstermedi. Kilonuz normal.

4. Süslü ben burger king'de steakhouse burger yiyince kusuyordum. Fazla geliyordu ama canım da istiyordu. Birkaç defa oldu ama alışkanlık haline gelmeden bıraktım.

5. Benimki sadece kontrolden çıkmış bir diyet olarak başladı. Başta her şey iyi gidiyordu Sağlıklı şeyler yedim, abur cuburdan kaçtım, mekik çektim, pilates yaptım, koştum. çok iyi hissediyordum ve yaptıklarımın karşılığını güzel bir vücut olarak alıyordum. Canımın çektiği bir şeyi yememeyi güçlü irademin bir göstergesi olarak görüyordum. Ben bunun daha azını da yiyebilirim diye diye yemeğin tadına ucuyla bakmak, sakızın, attığım baharatın kalorisini hesaplamaya kadar büyüdü. Arada kaçamak yapınca da kötü hissediyordum ama bir gün kusabilecegim aklıma geldi ve kusmaya basladım. Sonra kusmaların sıklığı arttı ne yersem kusmaya basladım hatta günde birkaç defa. Kusmak gittikçe kolaylaştı hiç zorlanmadan kusuyordum. Aylarca aç aç gezdikten sonra istediğimi yiyebilmenin keyfi çok başkaydı her gün bugun ne yesem acaba diye kalkıyordum. Yeme bozukluğum olduğunu biliyordum ama tedavi istemiyordum çünkü bu düzen beni mutlu ediyordu istediğimi yiyip hiç kilo almamak. Sonra vücudumda bozulmalar başladı. kalbim tekleme başladı, durduk yere gözlerim kararıp başım dönüyordu şekerim düştü diye düşünüp bir şeyler yiyordum sonra tekrar kusuyordum haydi en başa dön. Her gün uyurken bir daha gözümü açamayacağım korkusuyla uyudum Kaç kez otururken kalbim tekleme yaptı. Uyumak için yattığımda veya bir iş yapmak için eğildiğimde yediklerim ağzıma geliyordu. Kusma sıklığımı azaltmak istedim ama artık midemde yemeğin varlığını hissetmek beni rahatsız ediyordu oturuyordu resmen mideme ve saatlerce sindiremiyordum. Bu sefer mecburen kusuyordum. Neden olduğunu bilmiyorum ama sonraları eskisi gibi kusamamaya başladım ama tam gaz yemeye devam ediyordum. Bunun sonunda öyle kilo aldım ki en zayıf halimden 30 kilo daha yukarıdaydım ve de obez kategorisinde. Sonra hiç kusamamaya başladım anoreksiya, bulimiyadan sonra bir de binge eating ile uğraştım. Ergenliğimin başından 25-26 yaşına kadar her gün her saat kafam yemekten başka bir şey düşünmedi bütün buluşmalarımı, işimi, planımı yemeğe göre oluşturdum başka hiç bir şeye odaklanmadım. Ne bir sınava hazırlandım, ne bir ilişki sürdürebildim, ne dil öğrendim başka bir şeyle meşgul oldum. Yıllarım çöpe gitti bir de üstüne hiç olmadığım kadar kilolu oldum. Yemekle ilişkim bozuldu akıl ve beden sağlığım gitti.

6. ss ben de yiyip yiyip kusuyordum, önceden sadece öğle yemeklerimi kusardım her gün sonra bu akşam yemeklerine de sıçradı. Bir dönem adetim azalmaya başladı (gizlinot: 1 güne kadar düştü) Ve çok korktum gerçekten. Kilo da vermiyordum zaten ama kendimi çok iyi hissediyordum kusunca, rahatlıyordum. Özgüvenim yükseliyordu, istediğimi yiyordum ve kilom sabit kalıyordu. Hatta kusabilmek için fazla fazla yiyordum, kusmak için yiyordum.

Adetim azalınca, cildim çok bozulunca ve sürekli düşük tansiyonla gezince çok korkmaya başladım. Tam bu dönemde bir sakatlık geçirdim iyi ki, yemek zorunda kaldım yani. Kilo da aldım haliyle ama ciddi bir şey olduğu için tartılardan ve aynalardan kaçtım tekrar kusmamak için. Sürekli kafamda kalori hesapları, hangi sporu yapsam da yediklerimi yaksam diye dönüyordu. İyileşince nasıl bir şok diyet yapsam diyordum. Bu takıntılar beni çok yordu aylarca, yıllarca sürdü. Sakatlığımdan sonra yemek zorunda olduğum(gizlinot: ilaç için, iyileşmek için gerekli olan enerji için) ve sürekli ailemle olduğum için kusamıyordum.

Şimdi de yeme ataklarım oluyor. Kısıtlayıcı olmayan bir diyet yapmama rağmen önceden iki haftada bir olurdu şimdi hafada ikiye çıktı. Sağlıklı bir ilişkim yok yemekle hala. Ataklardan sonra kusmak istiyorum ama kendimi ''tadı çok güzeldi bu seferlik bir şey olmaz'' ''bu kadar yemeğe çok para verdin ziyan etme(gizlinot: swh)'' gibi olumlamalarla ya da maalesef ''bunu hak ettin, iradene sahip çıkıp yemeseydin'' gibi cezalarla tutmaya çalışıyorum. Sağlıklı bir durum değil evet ama en azında kusmuyorum. Siz de olumlamalar yapmayı deneyebilirsiniz süslü. Ben kendi çapımda bir adım, gelişme olarak görüyorum bunu. İmkannız varsa en iyisi profesyonel yardım tabii ki. Umarım atlatırsınız, sevgiler.