dostluk arkadaşlık yalan mi bende mi bir sorun var? arkadaş çevresini sıfırdan kuran var mı?

1. Konunun uzmani olmamakla birlikte, benzer sorular açanların norotipiklerin sosyalleşmesini ve grup dinamiklerini anlayamayan neurodiverseler olabileceğini düşünüyorum. Soru sahibi,

özellikle İngilizcen varsa otistiklerin norotipiklerin sosyallesmesi ve grup dinamikleri üstüne neler düşündüğünü oku. Okuyacakların bir tek otisiklere özel degil bu arada, sadece onların bu konu onların biraz daha odak noktası. Benzer tecrübeleri diger neurodiverseler de yaşıyor. 

2. Eskiden olduğum kişiyi okudum sanki. Süslü kısa ve öz söyleyeceğim, alma verme dengeniz bozuk sizin de tıpkı benim gibi. Kimseyle ilgilenmeyin, önce ben sonra siz deyin. Bakın görün zamanla çok değişecek her şey. İlk zamanlar biraz sıkıntılı geçiyor ama yeni ortamlara girip arkadaş edindikçe ve bu yeni çevrenizde alma verme dengenizi korudukça göreceksiniz daha sağlıklı bir çevreniz olacak. Ben ailemi bile sildim. Ne yapsam yaranamıyordum, hep ben kötüydüm. Bi sildim hepsini, kafam misler gibi. 

3. Yalan mı bilmiyorum da biz kadınlar biraz fazla ince düşünüyoruz bu yüzden arkadaşlıklarımız daha yüzeysel ve kısa süreli oluyor. Şöyle bir örnek vereyim düğünümüze benim yakın bir arkadaşım gelmedi (detayları var) ben hayatımdan çıkardım. Eşimin yakın bir arkadaşı gelmedi (detayları var) umrunda olmadı aynı devam ediyor arkadaşlıkları.

4. A1in söylediklerinden hicbisey anlamadım ama kesin haklıdır, çok haklı geliyor kulağa.

Ben daha basit bişey diycem, ben sizin gibi olmamakla birlikte genelde çevremde fedakar her şeye koşturan insanların görevi gibi görülmeye baslaniyor. Tabii ki bu çevrenizdeki insanlarla da alakalı

5. A5 insan önce kendine değer verdiğinde baya toplanıyor. Önceden bende tam soruyu soran süslü gibiydim. Sonra fark ettim ki hem görev halini almış hem de onca yaptığıma gram değer gördüğüm yok. Düşününce fark ettim ki ben kendime değer vermiyorum, bana kim değer versin? İnsanın önce kendine iyi davranması, en iyi dostu olması lazım. Belki de geçmişte böyle olmamın sebebi kendime vermediğim değeri başkalarına vererek tatmin olmaktı. 

6. Anonim 1 çok teşekkür ederim bu kadar iyi beni anlaman çok şaşırttı çünkü bende doktor teşhisli ilaç kullanmali türden bir adhd var 12 senedir, varlığını unutuyorum bazen. İlacımi sadece iş odaklı kullanıyorum ama, sosyal ortamlarda bi faydası olmadı her şeyi sıfırdan öğrenmem gerekiyor gibi hissediyorum bir bebek gibi

7. Herkese çok teşekkür ederim cevaplarınız için benzer şeyler yaşayanlar olduğunu duymak rahatlattı biraz da olsa, anonim 5 gel sarılalım.

Gerçekten kimseye itici gelmemek ve her şeyin dengede olması, paylaşımda alma vermede iste bunu sağlayamıyorum bunu farkettim şuan

8. Soruyu soran süslü, naçizane tavsiyem bir süre yalnız kalın ve kendinizi dinleyin. Neleri yanlış yapıyorsunuz farkına varmak için kendinize zaman tanıyın, acele etmeyin. Bir anda farkına varınca değişmeyeceksiniz, zamanla olacak ümitsizliğe kapılmayın. Kendinizi sevin, değer verin. Bunun için pek çok şey yapabilirsiniz ama en başta kişisel bakımınızdan bedeninizden başlayın. Kendinizi aynada güzel ve canlı görmek size çok iyi gelecek buna emin olun, alakasız gelmesin. Ve en önemlisi şu an hayatınızda fedakarlık ettiğiniz, önem verdiğiniz ama size değer vermeyen o insanları kim olduğuna bakmaksızın hayatınızdan çıkarın. Sizin bu tavrınıza alıştıkları için yeni tavrınıza alışmayacaklar, sorun yaratacaklar. Hepsini silin ve yeni bir sayfa açın. Bunları 16 sene önce yaptım, inanın hayatımın en güzel zamanları bunları yaptıktan sonra başladı. 

9. Anon 5 dediğin her şeye katiliyorum *-*

Benim ailemde aşırı fedakarlık mütevazilik vs hep çok promote edildi ama diğer insanların yaşamında gerçekten daha farklı konular ön planda.

Umarım birakabilirim bu tavrı. Kendimi öncelemem lazım sanırım bunu yaparsam yalnız kalmaktan korkuyorum ama zaten aşırı yalnızım şuan bunu farkettim. Muhtemelen fedakarlıkları da bilinçdışımda millet beni sevsin kabul etsin diye yapıyorum olmayınca sinirleniyorum. Muhtemelen sevilmek için doğru bi yöntem değil işte ama aklımda tüm bunları da toparlayıp hayatımda uygulayamiyorum biraz doğuştan bana bu konular zor geliyor anaokulunda bile arkadaşım yok diye ağlayan biriydim

10. Yanlış anlamayın ama sürekli bu soruyu aciyorsunuz. O arkadaşınız sizinle görüşmek istemiyor. Sizin yaptığınız ilgilenmek değil taviz bir yerden sonra. Sosyal normlar çok belli, illa yazılı mi olması gerekiyor? Kadın kısa cevaplar vermiş, aramamıs sormamis, siz aramayın diye ben ararım demiş vs. Size kimsenin bir borcu yok, sonsuza dek dostluk yapmak zorunda değiller. Çok yanlış bakıyorsunuz olaya ve sağlıksız bir yaklaşımınız var.