1. bizim henüz yürümeyen bir bebeğimiz var ve diş çıkarma süreçleri de oluyor, son derece huzursuz yani zaman zaman. eşim genel olarak ağırkanlı biridir, wc'ye girer 30-40 dk kalır. Yemeğini yavaş yer. Ben 15 dakikada hadi bilemedin 20 dakikada bitiririm onun ısıtması, hazırlanmış salataya yağ dökmesi tuz dökmesi falan, sonra tezgahı temizlemesi bulaşıkları koyması totalde 1 saati bulabiliyor. Bunların çetelesini tutan biri değildim ama tutmaya başladım ve büyük bir kavga ettik dün.
Bu kavgayı etmeden önce de biraz hızlı olmasını istediğimi söyledim, ara ara söylüyorum bazen. o da bana hızlı yapılamıyor bazı şeyler, normalim bu diyordu. İkimizde evden çalışıyoruz, ben şu an izindeyim ama bebeğimiz için. Akşama doğru pilim bitmiş oluyor çünkü sabah 7den akşam 6ya kadar çocuk bakmış oluyorum, kaliteli vakit geçirmeye çalıştığım için de yoruluyorum, huzursuzlukları da strese sokuyor tabi ruhen yıpranıyorum. Tek istediğim mesaisi 17:30'da bitiyorsa o saatte bıraksın, bazen 18'e uzatıyor. Sonra köpeğimizi dışarda gezdirme işi var (bunu bazen ben, bazen o yapıyor) bazen 40 dakika gezdiriyor çok gerekiyormuş gibi, birde yemek yemeye geçti mi... mesai bitimiyle çocuğun uyutulması arasındaki o 1,5 - 2 saatte de ben hala aktif oluyorum. Tek istediğim bu saatler arasında bi 30-40 dakika çocuğun benden alınması.. Güzellikle söyledim, espriye vurdum söyledim anlamıyor bence ama dün bardağı taşıran son nokta oldu.
Dün, mesai bitmesine yarım sa kala, 17:00 gibi uykusu geldi bi yarım saat kestirdi, o sırada hala ben bebeğimizi oyalıyorum oyun oynuyorum.. Orda bi bilendim zaten. O uyanırken ben çocuğu uyuttum ve o sırada o yemeğini yedi. Sonra köpeğimizi çıkardı, kavun karpuz alıp gelmiş. Çocuk uyanınca yine ben çocuğun başındayım tabi... Yine ben oyalıyorum çocuğa, kitap falan okuyorum..
Gidiyor kavun karpuz kesiyor, streçliyo falan. Yani gelip salona o çocukla benimle oturmuyor ki, ben yerimden kalkabileyim. Artık bunaldım sen dedim benim senden beklentimi anlamıyor musun? Bana diyor ki, e yemekte mi yemeyeyim? köpeği sen çıkar o zaman? Ya dedim her şeyin saatler sürüyor, wc 1 saat, yemek yemek köpek çıkarma 1 saat neredeyse.. Tamam bundan sonra yemek yemeden çocuğu uyutucam diyor (10 günde 1 uyutursa iyi, çocuk bile ağlıyor alışmadığı için onunla uyumaya). En son baktım çarpıtıyor konuları, sinir krizi geçirir gibi oldum. Yoruluyorum anlamıyor musun sen beni diye bir ton laf saydırdım ve bir daha dün akşam konuşmadık.
Bugün sabahın köründe mesai saati tabi, ''çocuğu alayım'' diyor. Ya dedim lütfen git işine bak, çalış. Ben senden böyle bir şey talep etmedim, mesai saatinde çocuğa bak demedim. Gerçekten soğudum süslüler. Yani ben anlaşılmayacak şekilde mi konuşuyorum yoksa çocuk bakmaktan kaçıp hızlanmamak için kılıf mı uyduruyor. Bu sözlerime karşılık da temel ihtiyaçlarını yapma demişim gibi davranıyor. Ben istiyorum ki, ''aşkım sen yoruldun bi yarım saat dinlen'' desin, elimden alsın.. Ben talep etmedikçe yok ve sanki bana öyle geliyor ki salona gelip oturmamak için kendine iş çıkarıyor, hem koca kavun hem karpuz alıp kesmesi aheste aheste... delirdim artık. lütfen bir yorum yapar mısınız bu duruma, sizce ben anlaşılır konuşuyor muyum ve sizce o da kaçıyor mu?