en yakın arkadaşımı kıskanıyorum?

1. merhaba bende böyle biriydim. Çevremde güzel olan herkesi kıskanıyorum, kardeşimi bile. Güzel birini yolda bile görsem çok kötü hissediyordum kendimi aşırı çirkin hissediyordum. Güzelliğin dünyanın en önemli şeyi olduğunu düşünüyordum. Çok takıntılıyım, kendimi güzelleştirmek için çok zaman harcadım.

Sonra anladım ki güzellik sadece görüntüden ibaret değil. Bir bakış, bir tarz, kendinden emin olma hali bile değiştiriyor insanı.

Ne hissediyorsak onu yansıtığımıza inanıyorum. Ne zaman çirkin hissetsem mutlaka öyle bir geri bildirim alırdım, Ne zaman da güzel hissetsem ona göre bir şey duyardım, insanın korktuğu başına gelirmiş derler ya. Hakikaten öyle bence. Ne zaman rahat bırakırsan kendini kıyaslamazsan daha iyi hissediyorsun, bir de etrafını incele. Herkesin bambaşka bir güzelliği var, ben bakıyorum bazen şu şundan daha güzel demek o kadar zor ki, herkesin çok farklı bir havası var.

Dikkat et güzellik sadece bir ortama ilk defa giriyorsan dikkat çekici oluyor. Devamında dünyanın en güzel kızı olsun, maruz kaldıkça her yüze alışıyorsun, artık seni büyülemiyor. Ancak bizim gibi takıntısı olanlar düşünüyor bu şekilde Ne zaman bırakırsan salarsan o zaman gerçeği görüyorsun

2. arkadaşlık dediğin kavramda insanlar birbirini besler. sen ayrı bir karaktersin, arkadaşın ayrı bir karakter. onun hayatına sahip olmak, onun gibi olmak senin eşsizliğine engel olur. aranızdaki bu durum senin kendini kabullenememen ve kendini tanımamandan kaynaklı gibi . güzellik o kadar göreceli bir kavram ki barbara palvini sorsan sokaktan geçen birine kimisi dünyanın en güzel kadını der, kimisi 20.der. güzellik konusunu tamamen göz ardı et öncelikle. belki arkadaşına yazan yürüyen daha fazladır ama sen ona üzülmekten etrafında seninle ilgilenen kişileri de görmüyor olabilirsin. belki büyük arkadaş gruplarına özeniyorsundur ama belki içine kapanık birisindir ve 2-3 kişiyle daha mutlusundur. bu durumda neden çok kalabalık arkadaş grubum yok diye kendini neden üzüyorsun. neleri sevdiğini anlamaya çalış. ailenle mutlu olabilirsin, kedinle zaman geçirmek seni mutlu ediyordur. belki çok güzel yemek yapıyorsundur ve yaptığın yemeklerin beğenilmesi hoşuna gidiyordur. hayat o kadar kısa ki başka insanların hayatlarını kurcalayarak, özenerek kendi hayatımdan neden bu kadar zaman çalayım.

3. suslu bende böyle düşünüyorum aynı sizin dediklerinizi sanki kendim yazmış gibi okudum. ben zaten çok güzel ve çekici bir kadın değilim, bir de etrafımda herkesin beğendiği hoş bulduğu insanlar olunca ve onların gördüğü değeri görünce daha da çok üzülüyorum. değer görmediğimi, sevilmediğimi hissediyorum. bu yüzden bir arkadaşımdan uzaklaştırdım kendimi mesela. her anlamda benden üstün çünkü, hem güzel, hem arkadaş canlısı, hem çekici, hem zeki, hem maddi durumu benden çok daha iyi.

benim doğru düzgün bir ilişkim olmadı hiç ama onun sevgilileri hep kendisi gibi iyi görünümlü, iyi karakterli insanlardı, üstelik hepsi de arkadaşımın ağzına bakardı. ben bugüne dek o arkadaşımın sevgilileri kadar eşiyle/sevgilisiyle ilgilenen erkek görmedim. bütün bu özellikler üst üste birikince hem onun hayatını kıskanıyorum, hem de kendimi onun yanında çok yetersiz hissediyorum benden daha iyi daha eğlenceli insanlarla arkadaşlık etsin daha iyi diyorum kendimce, bu yüzden aylardır görüşmedim kendisiyle.

4. aynısını ben de yaşadım tam 1 sene önce. arkadaşımla ne zaman buluşsak kendisine yazan kişileri anlatırdı. bana yazan, beni beğenen olmadığı için kendimi kötü hissederdim. yanından üzülerek ayrıldığımı hatırlıyorum o aralar. ikimiz de çirkin değiliz bu arada arkadaşım 10/8 ben de 10/7 falan bence. terapiye başladığımda öğrendim ki ben kendimi sevmiyormuşum. ne zaman kendimi sevmeye, böyle şeylerin çok da önemli olmadığını anladım hem kendimi iyi hissetmeye başladım, takılmadım böyle şeylere hem de karşıma beni beğenen insanlar çıktı. bana biraz kendini sevmiyorsun gibi geldi okuduklarımdan.

ben yaydığımız enerjiye de çok inanıyorum. eğer sen güzel hissetmiyorsan bunu dışarıya da hissettiriyorsundur ve bu enerji insanları uzaklaştırıyor olabilir. enerjinin güzel olmakla da tam alakası yok. çok güzel olmayan ama kendini seven, özgüvenli kızlar da çekici görünüyor mesela.

5. terapiye gitmenizi öneririm. kendinizi dönüştürmenize yardımcı olur.

eğer gitmeyecekseniz de hiç politik doğrucu olmadan şunu söyleyeyim: her 10 kadından 8'i, birbiriyle arkadaşlık etmek için uygun değil...

6. care uzaklasmak.

cok benzer hisler yasadim ve kendimden nefret etme durumuna gelmistim. eger normalde de sik sik böyle hisler yasayan biri degilsen cok rahat söyleyebilirim ki arkadasinin tavirlarinin payi muhtemelen %90dir bunda.

ben mezun olduktan uzun bir süre sonra ailemle kaldim. depresyondaydim ve kendime hic bakmiyordum. umrumda degildi acikcasi. bu yakin arkadasim olacak kiz ise ailesinden farkli bir sehirde üniye gitti. öyle bir yansitiyordu ki sanki süper arkadaslari var, herkesle cok egleniyor falan. ama zamanla anladim ki kirk yilda bir yasadigi olaylari dönüp dolasip anlatip duruyor. benim bu sürecte ailem disinda gördügüm tek bir allahin kulu yoktu asosyalligin dibine vurmustum ailem de baskiciydi o yüzden bunlar beni etkiliyordu. hatta bazen dertlesme anlarinda aslinda cok yanliz oldugunu falan anlatiyordu. sevmedigi ve benimle dedikodusunu yaptigi kizla arkadassizliktan takilmaya devam ediyor.

ben, bu bahsetttigim kiz ve bir kisi daha üclü takilmaya basladik ve yukarda bahsettigim kiz (x olsun) güzellige asiri takintili. ne zaman bir araya gelsek sürekli erkekler ve güzellik konusuyorlardi. x sürekli kendisine yürüyen erkeklerden bahsediyor diger kiz da sürekli onu övüyordu. adeta xi idollestirmis ve ona tapiyordu :d ikisi de beni kücük görüyordu sürekli. x de diger kizin yarattigi bir ilüzsyonu yasiyordu ve grupta en kendine bakmayan kisi olan benim üstümden ego kasiyordu ikisi de.

o siralar depresyonum o kadar kötülesmisti ve cirkin olduguma o kadar inanmistim ki disari cikinca insanlar beni görüp rahatsiz olur falan diye düsünüyordum. onlarin yaninda kendimi hayalet gibi hissediyordum kimse bana bakmaz onlar varken diye düsünüyordum.

su an ikisiyle de görüsmüyorum ve farkli bir sehirdeyim. düzelmeye basladim. gözümde ne kadar büyüttügümü (psikolojimin bozuk olmasinin da etkisi var) simdi anliyorum. o zamanlar sanki x dünyanin en güzel kizi ben de en cirkiniymisim gibi geliyordu. su an ciddi söylüyorum kendimi onlardan daha cok begeniyorum :dd