erkek arkadaşım vefat eden babama çok mu benziyor ben mi öyle hissediyorum?

şöyleki dün ilişkimi bitirmiştim zaten yazmıştım soruya çok taze henüz... vefat eden babama çok benziyor huyları, sevdikleri,sevmedikleri.fiziksel olarak demiyorum süslüler bu durumlardan dolayı onu sevdim diyemiyorum çünkü yeni yeni öğreniyordum tanıdığımda böyle bir izlenim vs yoktu.her geçen gün rahmetli ya en basit örnekler babam balık kokusundan, pırasa kokusundan nefret ederdi, eski erkek arkadaşımda. babamın sevdiği tatlı, eski erkek arkadaşımın sevdiği tatlı aynı.babamın vücudunda olan bi uzvun hafif sorunuyla eski erkek arkadaşımın aynı olması.ya daha böyle bir sürü çoğaltabilirim.bunlar basit örnekler.hatta bazen ona sorular sorarken cevabını içimden veriyordum önce. sonra o da aynı cevabı verince şok oluyordum... bu doğal bir şey mi?bana mı garip geliyordu bilmiyorum ve ayrılınca sanki babamı ikince kez kaybetmiş gibi hissediyorum.babam vefat etmeden önce biraz dargındık birbirimize ben ergenlikteydim ergen davranışları işte.şimdi her ne kadar kendime hak versemde bitirdiğim için üzülüyorum sanki bir şey olacakmış gibi nasıl anlatsam bilmiyorum.babamın vefatından sonra psikolojik desteklerde aldım bu arada iyiydim ta ki bu zamana kadar.bu durumu hiç yaşadınız mı? her insan aynı olabilir mi?ben mi ruh olarak çekildim ona bilmiyorum...

1. benim de sevgililerim hep bir şekilde babama benzer :d babamı aşırı seviyorum çok iyi anlaşıyorum, haliyle huy olarak ona benzeyen erkekleri beğeniyorum çok doğal bence bu. bir de şöyle bir yanı da var bu konunun: biz aslında babalarımıza benziyoruz. ve aslında kendimize benzeyen insanları beğeniyoruz. yani şöyle anlatayım. benim babam çok titiz, tertipli bir insan mesela, ben de ona çektiğim için tertipli bir insan olmuşum. ve bu yüzden tertipli insanları beğeniyorum. karşıma tertipli düzenli bir erkek çıkınca "ay ne hoş babam gibi" diye düşünüyorum ama özünde "benim gibi" birini beğenmiş oluyorum, sadece dolaylı olarak babama benziyor. inş anlatabilmişimdir. bence bu konuda hiçbir sorun yok.