erkek arkadasimdan ayrilarak dogrusunu mu yaptim?
avrupada bir ulkede yasiyorum ve yaklasik 9 aydir da burali biriyle bir iliskim var. ikimiz de 28 yasindayiz. iliskinin baslari gercekten peri masali gibiydi ilk 3-4 ay hic bu kadar guvende hissetmemistim. erkek arkadasim cok iyi birisi gercekten kalbinde kotuluk yok ve cok hassas. 9 ayda ailesi de arkadaslari da herkes beni kabul etti ve sanki burda bir ailem varmis gibi hissettim. yalniz son zamanlarda, iliskinin basinda yok saymaya calistigim seyler sorun olmaya basladi. kendisinin adhd tanisi var, ilac kullaniyor ve terapiye de gidiyor. bazi sorumsuzluklari, dikkat daginikliklari var ve bunlar onun ne kadar elinde bilmiyorum ama beni artik cok rahatsiz etmeye basladi. sanki ben konusurken beni dinlemiyor ve onemsemiyor gibi hissediyorum. ondan bir sey yapmasini istedigimde yapip yapamayacagina guvenemiyorum, yaparsa da yarim yamalak olacagi icin goz ucuyla hep takip etmem gerekirmis gibi geliyor. sanki yetiskin bir bebek bakiyorum. bu tip olaylar beni strese sokuyor ve geriliyorum cunku onunlayken kendimi guvende hissetmiyorum ve sanki 2 kisinin yukunu tek basima cekiyor ve her seyi takip etmem gerekiyormus gibi. bununla ilgili bikac kez acikca konusmayi denedim ama ne zaman dillendirsem ben sorun cikaran kisi oluyorum ve onu strese sokuyormusum. dun yine buna benzer bi sey yasandiktan sonra ayrilmak istedigimi soyledim. kendisi de onay verdi cunku benim yanimdayken stresli hissediyormus. dun ikimiz de cok kotu birisi gece gecirdik. aslinda birbirimizi cok seviyoruz ve ikimiz de gercekten cok stresli zamanlardan geciyoruz kendimizce. o yuzden mantigim ayrilmanin en dogru karar oldugunu soyluyor ama kalbim cok kirik. sizce bu duzelebilecek bir sorun mu? yeniden oldurmayi denemeli miyiz?
