1.
Huyları davranışları vs
2.
Offfff soruyu ben yazdım sandım. Ablam artık ablam değil gibi. O kadar çok olay var ki kırıldığımız. Artık onunla konuşasımız bile gelmiyor, o kadar kırgınız. Ama onun hiçbir şey anladığı yok. Söylesek de anlamıyor. Var yani süslü.
3.
ablam evlendi ve değişen kardeş ben oldum
4.
Anonim 2 çok üzüldüm
ve açıkçası abim evlenme arifesinde olduğu için ben de korkuyorum bu durumdan. Umarım en yakın zamanda ablanla aran düzelir
6.
Kardeş gibi büyüdüğümüz kuzenimiz de olur mu :( çünkü o kadar kırgınım ki..
7.
Düzelmez süslü çünkü o kendini normal görüyor. Evleneceğim, o da yakında doğum yapacak. Düğün altınımı çocuğuna takılanlardan takacağını söylemekten çekinmiyor bile. Bayramda hamileliğinin son günlerinde olduğu için gelemedi ama annemi babamı bile çağırmadı. Sadece arayıp duruyor muhabbet için. 6 ay sonra annem babam 500 km onun evine geldi, sabah döneceklerdi annemler ben önceki gün akşam dönecektim, annemin yüzüne siz de aslında akşamdan gitseniz iyi olur sabah biz işe geç kalabiliriz öyle dedi. Annem onun doğacak çocuğunun kıyafetlerini ütülerken hüngür hüngür ağladı. Babamla biz salonda otururken eşiyle holde telefonla konuşurken "sen gelince giderler işte, bakarız" gibi bir cümle kurdu. Zaten bir gün kaldılar, o gün de anneme temizlik yaptırdı zaten. Küçük kardeşimiz üniversiteye başladı, bir kere bir ihtiyacı var mı sormadı. Benim nişan günümde alışverişe gitti, kendi evine aldıklarını arabalarına koyup eve geldiler, sonra da anneme triplendiler sanki gezmeye gelmiş gibi, yüzümüze bakmadın hep iş yapıyorsun diye. Nişanımdan sonra aynı şehir başka ilçelere gidecektik, midesi bulanıyormuş o yüzden kendi ilçelerinden ben minibüse binermişim diye bana imalarda bulundu. Kendime uçak bileti alıp yalnız döndüm. Akdenizden karadenize. Hiçbir şey anlamadı, nato kafa nato mermer. Kardeşimi o yoldan gitmeyeceğiz diye okuluna bile bırakmadılar. Yazlığımıza gelmişler, kendilerine yetecek kadar bir lokma alışveriş yapıp artan etleri de evlerine götürmüşler. Bunu utanmadan anlattılar. Babam sırf yalnız kalsınlar diye halamlara gitti. Son gün bi yarım ağızla babamı çağırmış son gün birlikte olalım diye. Koca bir hafta. Babam çok üzüldü. Ama artık hepimiz üzülmeyi bıraktık. Arayınca içimizden öfleyerek açıyoruz. Konuşup kapatıyoruz. Ben çok doluyum. Ve ne anlayacağını ne benim affedebileceğimi sanmıyorum. Eskiden iyi geçinen üç kız kardeştik. Şimdi kardeşimle birlikte ablamla bir alakamız yok. Bize değer vermediğini iliklerimizde hissediyoruz çünkü. Yaşlar da küçük değil. Kardeşim 20 ben 26 ablam 29 yaşında.
8.
He bu arada midem bulanıyor dediği yolda toroslardan bile geçeceklerdi. Torosları aşıyorsun ama kardeşini yarım saatlik evine bırakamıyorsun yolda. İlginç. Tamamen bahaneydi
9.
Anonim 2, 31 yaşında bir ablan olarak sarılayım sana çok üzücü umarım her şey gönlünce olur
10.
Ay ne ayıp ya. Elin adamıyla hayatın birleşti diye aynı kanından insanları üzüyorsun. Hayır bazı aileler var insanlar evliliği kaçış gibi görür, ama anlattıklarına göre öyle kötü şeyler yaşamamışsınız küçükken. Benim ablamda işsiz güçsüz biriyle evlendi, annem yalvardı yapma kızım diye yok dinlemedi. İnanın yıllardır o da biz de İstanbul'da yaşıyoruz ama ne tam olarak nerede çalıştığını biliyoruz ne de tam olarak nerede yaşadığını. O kadar çok iş ve ev değiştirdi ki. Bir tek Beşiktaş'ta olduğunu biliyorum. Biz onu arayamayız eşinin laf ettiğini söylüyor. Zaten engelliyiz telefonu çalmaz bile. O isterse bizi arar onda da şikayet eder, parasızlığından bahseder, moralimizin içine eder kapatır. Annemden birşeyler koparabilirse onu alır ve sonra aylarca sesini duymayız. Yeğenim 11 yaşında ama çocuk beni yolda görse tanımaz sanırım.
