farklı olmak kötü bir şey mi insanlar kendinden farklı olani sevmiyor sanırım?

1. ben asgari duzeydeki ilişkiyi sevmiyorum small talk dediğimiz olayı sevmiyorum çok yüzeysel ve gereksiz buluyorum. depresif değilim ama ciddi bir ifade var gerçi biriyle konuşurken gülümserim soğuk durmam. sadece iş yeriyle sınırlı değil çoğu zaman kendimi farklı görüyorum hem iyi hem kötü hissettiriyor. kendim gibi insanları seviyorum ben de.

2. Burcunuz ne ss

3. aslan son süslü

4. nasıl anlatılır bilemiyorum aklıma gelenler; herkes hemen herkesle samimi olabiliyor, arkasından konuşsa bile yüzüne kırk yıllık dost muamelesi edebiliyor, sanki onun can ciğer dostuymus gibi davranabiliyor, sürekli orda burda gezip tozabiliyor samimi olmamalarina rağmen sırf yalnız kalmamak için onlar gibi davranabiliyor gruba hemen uyum sağlıyor vb. şeyler. benim sevgilim de insanları cok önemsiyor herkes hakkımda iyi düşünsün kimse benimle ilgili kötü bir şey demesin istiyor, dışarıya iyi bir izlenim vereyim derdinde, çok hoslanmasa bile oturup kalkıyor insanlarla sanki cok samimiymis gibi davranıyor. ben bu yönlerini cok sonra fark ettim gerçi

5. bana sen de böyle ol isterdim dedi mesela. sen de yalnız kalmamak için öyle yap dedi, otur gez vs. halbuki ben halimden memnunum beni neden istemediğim kalıba sokuyorsun diyince senin iyiliğin için diyor. bu iyi bir şey mi sanki sırf sen böylesin diye ben senin gibi olmaya çalışamam ki istemiyorum da zaten. insanlar hakkımda ne düşünüyor ben umursamıyorum onun gibi o ise çok önemsiyor iyi bir izlenim verme peşinde. bana samimi gelmiyor ha samimi insanlarla oturup kalkarsın konuşursun ama pek samimiyet yoksa neden o insanın senden hoşnut olsun diye sırf sen hakkında iyi düşünsün diye çabalayasin ki

6. ss bende aslanım. ortamda gözlem yapıp kafa dengim olanlarla takılıyorum. benziyormusuz

7. Ss yazdıklarınızı okudum da ben de böyleyim iş yerimde sadece samimi olduğum birkaç kişiyle arkadaşım hem işte hem dışarıda. Diğerleriyle günaydın kolay gelsinden öteye geçmiyorum hayat detaylarımı vermiyorum vs bu işin normali bu değil mi ya? Mesela aralarda telefonumla uğraşırım millet boş boş konuşur hem de birbirinin ardından da konuşuyor duyuyorum ama bilmemezlikten gelirim benden çıkmasın etmesin diye. Etliye sütlüye karışmayan soğuk bulunan ayy burnu havada denilen o kişiyim çünkü kimseye ihtiyaç duymuyorum o birkaç kişi bana yetip artıyor. Biz normaliz insanlar fazla cıvık bence. Benim de burcum balık sessiz oturup gözlem yapmayı severim uzun süre sonra ona göre aksiyon almayı severim yani 

8. a4 evet benziyoruz. a5 evet beğenmiyor galiba değiştirmeye çalışıyor. ben öyle iyiyim bana ne yapmam gerektiğini söyleme ben böyle huzurlu ve mutluyum dedim o da senin iyiliğin için sen yalnız kalma diye diyor. sen böyle düşünüyorsan demek ki benimle ilişiği olmayan diğerleri kat kat ekleyip konuşuyordur ardımdan dedim.

Ben de gözlem yapıyorum insanları gozlemlemeyi severim kendime yakın bulursam adım atar konuşurum. normali small talk olabilir ama bilmiyorum ya bana sığ geliyor gereksiz geliyor konuşmak için konuşmak gibi geliyor belki ben yanlış yapuyorumdur ben de diğerleri gibi davranmaliyimdir ama beceremiyorum ki kendimi biliyorum. yaşım 29 artık böyle konuşmak da bazen külfet gibi geliyor bana, daha derin samimiyet bazlı ilişkiler istiyorum hayatımda

9. buydu :)) bir ortamda herkes ayni ben farklı davranınca kendimi farklı hissediyorum. sevgilimin tepkisine de çok bozuldum ama bana haksızsın senin için dedim senin iyiliğin için dedim diyor. insan kendini bilmez mi kendi için ne iyi ne kötü ne huzursuzluk verir ne huzurlu hissettirir bilmez mi. sana kaldı sanki benim iyiliğim sanki 12 yaşındayım bana hayatı ve insanları anlatıyor

10. ben de sevilmiyorum. 

sırf birileriyle sosyalleşiyor gibi görünmek için frekansımın tutmadığı kişilerle konuşmuyorum. 

zengin ve insanların sığınıp işlerini hallettirdiği adamı eril otorite figürü olarak görmüyorum. bunu da adam dahil herkesin yüzüne belirtiyorum.

işyerindeki 40+ ablaların uygun gördüğü eş adaylarıyla tanışmayıp görücü usulüne karşı çıkıyorum. 

iş çıkışı kimsenin suratını görmek istemediğim için eve gidiyorum ve dışarı çıkacaksam kendim çıkıyorum. 

hafta sonu aynı şekilde piknik, kız kıza tatil, mangal gibi herkesin iple çektiği aktivitelerden hiç keyif almadığım için spora, yüzmeye vs gidiyorum.

sonuç sevilmemek, dışlanmak ve dedikodu 

dedikodu yapanları da umursamıyorum, iş yerini yaşam alanı değil yaşamak için para kazandığım yer olarak görüyorum.