1.
fevri insanlar çekilecek çile değil kadını erkeği yok
2.
Ben eskiden öyleydim ve evet çekilecek cile degil
3.
yani her zaman böyle değilim ama ihmal edildiğimi, yeteri kadar ilgi görmediğimi veya aptalca bir harekete maruz kaldığımda fevrileşiyorum. böyle durumlarda insan nasıl sakin kalabilir ki? bunu nasıl öğreneceğim acaba.
4.
Fevrilesmenin ikili ilişkilerde karşıdakini savunmaya geçirip tartışmayı çözümsüz hale getirmesi dışında hiçbir faydası yok suslu. Ben terapi süresinde aştım bunun için gitmemiştim halbuki ama. Belki size faydası olabilir diyerek nacizane birkaç şey söyleyeyim.
Çözüm odaklı bir insan haline geldim ve sorunum ne ise karşıdakini savunmaya geçirmeden dile getirmeyi öğrendim. Kendi öz değerimi kendim sağladığımı eskiye nazaran epey idrak ettiğim için bana esim dahil olmak üzere kimse değersiz hissettiremiyor zaten kolay kolay, oyle diyeyim. Derdim ne ise paylaşıp bendeki etkisini dile getiriyorum ve bunu suçlar şekilde yapmıyorum. Tartışmaları mevcut olay üzerinde değil kendi hissim ve beni uzen nokta uzerinden yürütüyorum. Karşımdaki de genelde bu tutumu gördüğünde bir çözüm yolu üretmeye calisiyor. Çalışmıyor ise ya hayatımdan çıkartıyorum ya da benim için hanesine bir eksi yazılmış oluyor.
Yine sinirlenmeden ve fevrilesmeden yeri geldiğinde bu opsiyonu kullaniyorum ve "bak sen bana bunları yapmistin, sana ders olsun" şeklinde değil, senin niçin böyle hissettiğini anlıyorum ama önceki konuşmamızda ben böyle hissettiğimde ayni tavir devam ettiği için ben de böyle davranabilecegimi dusundum sonuc olarak diyorum. Ya kendisi eskisi gibi davranmıyor bu sefer veya benim böyle davranmaya bir şey diyemiyor. Boylelikle şartlar eşit ve sen sağ ben selamet.
5.
Ha kimseye de her zaman ve her koşulda senin yanındayım vibei da vermiyorum. Zira canımı çok fazla sıkan, degersiz hissettirmeye çalışan, aşağı çeken herkesi hayatımdan çıkarabilirim. Aslolan benim neticede benim hayatım için. Ortak payda yoksa yoktur. Esim geçen gün ortak arkadaşıma x için hiçbir zaman beni bırakmaz diyemem pat diye bırakabilir ama bu ilişki için gerçekten çaba sarf etti dedi. Yapmak istediğim şey bu
6.
teşekkür ederim süslü, yazdıkların üzerine düşünüp aksiyon alacağım mutlaka. daha önceden konuştuğum dikkate alınmayan şeylerde birden bırakıp gitmek de fevriliğe giriyor mu sizce?
7.
çok doğru bir noktadasın anonim2. ben de sakin sakin konuştuğumda dikkate alınmayan yerlerde fevri tepki veriyorum ve haklıyken haksız duruma düşüyorum hep. bu noktada kafam karışıyor. ya da genel geçer kurallar vardır mesela iki çift yürürken erkeklerin önden haldur huldur gitmesi kadın olarak arkada onlara yetişmeye çalışmak bana çok absürt geliyor ve sinirleniyorum ama benim yaptığım fevri tepki verme durumı da da doğru değil. çekilmez bir kadın mıyım anlamaya çalışıyorum.
8.
Suslu neden dikkate alınmadığı önemli bence. Çünkü çok fevri veya ustenci söylediğiniz bir sey dikkate alınmıyor. Yani çok uzun süre, ben bu tavrımı değiştirene kadar, esim defaatle söylediğim hiçbir şeyi yapmadı ve ben de dediğiniz gibi fevrilestim, ortaligi birbirine kattım ve sonuç hic alamadım. Üstüne adamı korkuttugumla kaldım. Bu arada haklıydım. Ama terapistimin bana öğrettiği şey şu, bu ilişkiyi diğer şeyler dışında sürdürmek istiyor musun, cunku çok hakli olmak sana mutluluk getirmeyecek. Bunu fark ettim ve ben bu özelliğimi esim için değiştirmedim. Hatta bosanacagimiza %100 emindim ve daha sonraki hayatımda da kullanırım diye değişti zaman içinde çünkü ben kendimin en iyi hali olmaya çalışıyorum. Bu fevrilik is hayatimda, arkadaşlarımla olan ilişkilerimde de aynıydı. Daha sonra ben böyle davrana davrana eşimde değişimler ve dikkate çoğaldı. İlla böyle olur demiyorum ama aramiz duzeldikten sonra konuşurken onu çok korkuttugumu (gitmekle), ona zorbalık yaptığımı düşündüğünü soylemisti. Onu tamamen kabul ettiğimi düşündüğünden beri değişmiş çünkü bir anda gercekten çok değişmişti. Ha buna rağmen değişme sağlamaz ve düşüncelerimi onemsemeseydi maalesef yolumuza devam edemezdik
9.
o kadar aynıyız ki süslü, dediğin gibi ben de kendim için değişeceğim. maalesef haklı olmak mutluluk getirmiyor gerçekten bunu da 30 yaşımda anca anladım..
10.
Suslucum ben de 30 yasindayim ve evliliğe alismakta da zorlandım. Şimdiki partneriniz için değil kendiniz icin degismenizi oneririm zaten. Yolunuza belki birlikte devam edersiniz belki etmezsiniz bunu ancak zaman gösterebilir. Ama sağlıklı bir ilişkinin on şartı sağlıklı iletişim maalesef. Şansınız bol olsun. Bu durumu "ben çekilmez bir kadın miyim" uzerinden değil, hatalı davranışlarınız olabilir mi? Degistirmeye calisirsaniz bu cabanin sonunda partneriniz tarafından görülüyor mu üzerinden değerlendirmek lazim
