1. Sevgilimle 2 senedir birlikteyiz. Son zamanlarda aramız hiç iyi değil. Yeni bir ülkeye taşındık ve adaptasyon konusunda çok ciddi sıkıntılar çekti/çekiyor. Benden yeterli desteği görmediğini düşünüyor sanırım. Bambaşka biri oldu adeta, o sakin, anlayışlı adam tamamen gitti. Eski günlerin hatrına sabrediyorum ama ciddi anlamda ruh sağlığım bozulmaya başladı.
Bu detayları çok uzatmak istemiyorum, soran olursa yine açıklarım. Gelelim geçen gece yaşadığımız inanılmaz absürd olaya. Yeni bir eve taşındık ve buzdolabı korkunç pisti, alışveriş yapmadık. Gece saat çok geç oldu 4 gibi falan ve ikimiz de çok acıktık. Yemek söylemek epey pahalı burada ve ben ertesi gün işe gideceğim için kararsız kaldık. Daha sonra birden dürüm söyleyelim mi dedi ben de direkt evet dedim.
Ben para konularında aşırı hassas biriyimdir. Hep karşımdakini düşünürüm. Karşımdaki ödeyecekse çok ucuz bir şey söylerim ya da birini pahalı bir yere davet edersem daima ben öderim vs vs. Tüm bunları çok iyi biliyor aslında ve bu tür detaylar hep hoşuna giden şeylerdi şimdiye dek.
Her neyse bu telefondan bakmaya başladı ve direkt anladım tabii onun ödeyeceğini. Sepete 2 dürüm ekledim ve (atıyorum) 200 lira tuttu ne düşünüyorsun dedi bana. Böyle bir şey sormasına anlam veremedim. Bu arada tutar yüksekti ama zaten saat de düşünülünce normal yani. Ben de acaba fiyatı kendisi yüksek buldu da geri adım atamıyor mu diye düşündüm. Başta ya aslında çok açız ve saat çok geç bu durumda verilebilecek bir para vs dedim başta ama o hiçbir şey söylemedi elinde telefon bana bakıyor. Ben de kem küm edip en son ya çok pahalı boş ver demek zorunda kaldım. Aşırı gerildi ve yüzü düştü. Sonra başka bir şey ekledi sepete ve birebir aynı şey tekrar yaşandı. Ben artık samimi olarak istemediğini ama geri adım da atamadığını düşünüp boş ver zaten saat çok geç oldu yatıp uyuyalım dedim. Birden telefonu koyup çok sinirli bir şekilde banyoya gitti dişini fırçaladı. Ben gerçekten anlam veremedim. O banyodayken kendim bir yerden 2 hamburger ekledim sepete. Kendim ödeyeceğim için çok rahatım tabii. Bu gelince sadece hamburger yer misin ya sanırım açlıktan uyuyamayacağım dedim gülümseyerek. Çok ters bir şekilde öyle mi istedin dedi. Neyse siparişi teslim alırken neye kızdın vs diyorum asla konuşmuyor benimle ve suratı mahkeme duvarı gibi. Oturup sessizce yedik.
Böyle olaylarda direkt küsüyor ve asla konuşmuyor ama ben uyuyamıyorum. Yatağa gidince lütfen konuş benimle uyuyamayacağımı biliyorsun dedim. Uzatma işte bir şey yok falan yaptı. Ben resmen yalvardım yani sonra direkt ben bir şey söyleyeceğim sonra sen sonra ben inan hiç başlatmak istemiyorum dedi. Ben yine ısrar ettim. Yaptığın şeye çok sinirlendim dedi. Yemek istiyorum diyorsun sonra fikri değiştiriyorsun sonra 30 kere daha fikir değiştiriyorsun hayatı neden bu kadar zorlaştırıyorsun ki her seferinde dedi. Ben çok çok üzüldüm. Uzun uzun o ödeyeceği için utandığımı, onu düşündüğümü anlattım. Adamda sıfır duygu resmen gözlerim doldu ve adamın umrunda değil buz gibi. Evet biliyorum ama her şeyi çok abartıyorsun ne var bunda ben arkadaşlarıma, aileme falan sorarım yani tutar bu ne dersin diye. Resmen drama queen ilan etti beni. Ben ağlamaya başladım ama dönüp bakmadı bile. Salona gidip oturdum. Gelmeyeceğini biliyordum ama 1 saat oturdum işte. Normalde yatağa gidip uyuyamazdım sonra gidip yatıp uyudum bıktım çünkü artık.
Ertesi gün ben işteyken bana çok güzel bir hediye almış. Yemek yapmış, evi temizlemiş. Yani asla bir özür yok, iletişim yok, sana haksızlık ettim yok ama bunları yapıyor. Ne yaşıyorum ben ya? Yoldan geçen adam bile en azından hamburger için teşekkür ederim der. Çok kalbim kırık. Lütfen kırıcı olmayın, teşekkür ederim.