hayatında bir kez doğru kişiyle karşılaşmak?

1. The one diye bir şey yok. Düzgün karakterli insan ve size saygı duyan, anlaşabildiğiniz insanlar var. Zaten devam etmesi gerekse ederdi ilişkiniz. Belkide kafanızda ona olmadığı özellikler yüklemiş olabilirsiniz.

2. the one diye bir şey yok, farkındayım ama, en iyi match o'ymuş gibi hissediyorum, sevebilme ihtimalimin en yüksek olduğu kişi sanki benim için. bana karşı yeterince bir şey hissetmediği için bitti zaten. ama hissedebilseymiş, sanki ömrümü onun gibi biriyle geçirmek istermişim gibi hep.

3. Sana karşı senin ona hissettiğin kadar bir şey hissetmeyen biri nasıl sana en uygun kişi olabilir ki? Düşünsene aranızda demekki karşılıklı olarak o bağ yok. Senin onu kendine uygun diye hissetme sebebin geçmişteki tramvalarınla uyumu sadece. 

4. mevzu onun hisleri değil ki, mevzu benim hislerim. yani hayatımda hiçkimseyle o kadar iyi vakit geçirdiğimi hatırlamıyorum, mesela inanılmaz güleryüzlü ve sempatik bi insandı, espriliydi, çok romantikti ama dengesizdi, şarkı söylüyorduk beraber, şiir hiç sevmem beraber şiir bile okuyoduk. başka kimseyle bunları yapamadım, hep bunları arayıp duruyorum, kimseyle içimden gelmiyor ama.

bana karşı hislerinin olduğunu sanıyorum zaten o dönem, çok yoğun olduğunu falan sanıyordum hem de :d ayrıldıktan çok sonra öğrendim kalbinde başkası varmış. mesele o değil zaten artık, umarım mutlu olur başkasıyla ama, onun gibi birini bi daha bulabilir miyim yoksa yaşadığım en pik romantizm olarak mı kalır çok korkuyorum

5. ben genelde bitse de gitsek modunda bi insanımdır, şimdiye kadarki ilişkilerimde de tek derdim herkes evlerine dağılsın da sıcacık yatağıma gireyim tek başıma oldu. normali o sanıyodum, ta ki bi gün o eve giderken gözlerim dolana kadar. sonra hep aramaya devam ettim o hissi. olmuyor ama.

6. benim için the one olan bir kişi olmuştu, hem görünüşü hem karakteri konuşması vs tamamen benim istediğim özelliklerde olduğunu düşünmüştüm. bir süre flört ettik ama sonunda kalbimi kırıp konuşmayı bitirdi. ama ben uzun süre onu unutamadım, bu zamana kadar beğendiğim her adamın (ünlü vs) hep onu andırdığını düşüdüm kafamda bu önermeyi pekiştirdim.

işin üzerinden 2,5 yıl geçtikten sonra bu adamla yolda karşılaştık bir yerde oturmayı teklif etti gittim, yine çok heyecanlıydım vs ama konuşma ilerledikçe o kişinin maskesi düştü sanki benim gözlerimin önünde, davranışları hatta tipi bile bir anda itici gelmeye başladı.

bana çok garip gelmişti bu durum, o gün eve döndükten sonra o yine konuşmaya devam etmek istediğini artık bir ilişki istediğini falan söyledi ama bu sefer de ben bitirdim hem de aklım o kadar netti ki anlatamam. şu anda da içimde hiçbir pişmanlık yok, başka insanlar beğeniyorum ve o insanların o adama benzer özellikleri olsa bile aklıma aaa aynı x'in gözleri, aynı x gibi konuşuyor falan gelmiyor. şu an dönüp baktığımda evet benzerlikler var diye düşündüm ama daha iyisi de olabilir, hatta belki birini tanırım ve hiç farkında olmadan beğendiğim özelliklere sahiptir, bilemeyiz.