hic erkek arkadasim yok, hayatim boyunca da olmadi?

1. lisede çok yakın olduğumuz erkek arkadaşlarımız vardı. daha lise zamanında bile birlikte kalırdık hafta sonları sırayla birbirimizin evlerinde. ailelerimiz tanırdı herkes birbirini çok severdi. lise ortamında sevgili konusunda hiç sıkıntı yaşamadık herkes arkadaşlığımızı bilirdi çünkü. sonra üniversiteye geçtik farklı şehirlere dağıldık ama kopmadık birbirimizin şehrine ziyaretlere gittik birlikte tatillere çıktık. ama sonra yavaş yavaş kopmalar oldu sevgilileri bizi kıskandı mesafe koymalarını istedi. bizimkiler yavaş yavaş taviz verdi. anlayışla karşıladık. sonra zamanla baktık ki bunlar bir sürü kızla arkadaşlık yapıyo bizle görüşmüyo yeni arkadaşlarıyla takılıyolar.(gizlinot: genelde üniversite tayfa ya da sevgililerinin arkadaşları filan) en son ilişkiyi kurtarma çabası gibi birlikte tatile gitmeye karar verdik bodruma. tatilde biz kızlar ayrı onlar ayrı takılınca dönüş yolunda büyük bi kavga koptu bidaha da görüşmedik. hala içim sızlar düşündükçe niye bitti arkadaşlığımız onu bile bilmiyoruz. o zaman hepimiz kalbi kırılmış minnoşlar olarak erkekten arkadaş olmazmış deyip hayatımıza devam ettik. tabi üniversitedeyiz o zaman biz bize yeteriz dedik.(gizlinot: ki yettik de kızlar olarak hala çok yakınız.) sonra iş hayatına atıldık yine erkek arkadaşlar edinmeye başladık. dedik bunlar 18 19 yaşında bebe değil daha olgundurlar. kafalarımız aşırı uyuyo sürekli birlikte içmeye gidiyoruz sinemaya gidiyoruz öğle yemeklerimizi denk getirip birlikte yiyoruz filan.oo dedik yaş 30a gelirken kafa dengi arkadaşlar bulduk çok iyi. sonra bir gece sevgilisi olan arkadaşlardan biri kafam güzel bahanesiyle beni öptü. ben de sarhoştum karşılık vermedim ama durduramadım da. sonrası kalp krizi beyin kanaması tabi. nasıl olabilir böyle bişey filan diyorum kızlar ayrı şok. hani çocuğun benden hoşlandığı filan da yok baya baya nasıl olsa sarhoşuz götürürüm belki diye düşündü muhtemelen. ben çok sinirlendim konuştuk baktık erkekler ne abartıyosun yemedi ya öpücük alt tarafı filan diye normalleştirmeye çalışıp bana tavır yaptılar. grubun huzurunu bozuyomuşum falan filan. anında kestim arkadaşlığımı. kızlar da görüşmediler bidaha anca iş için denk gelinirse selamlaşıyolar o kadar. ben onu da yapmıyorum. 14 yaşından beri tanıdığımız masum beybiler de aynı kazık kadar 30 yaşındaki adamlar da . ben tecrübelerime dayanarak bidaha hiç bir erkekle yakın arkadaş olmam. ama gerçekten arkadaş olanlar hiç mi yok. tabi ki var. başka bi kız arkadaşım üniversitede bi çocukla çok yakın arkadaş oldu. düğününde karşılıklı göbek de attı. zor zamanlarda yanında da oldu. ikisi de evli şimdi hiç bozmadan devam ettiler arkadaşlıklarına çok da tatlılar.

2. anonim 1 tesekkurler cevabin icin :)

anonim 2 soklar icinde okudum. 2. arkadasin baya terbiyesizlik etmis haklisin gorusmemekte.

ama bilemiyorum kizlar ben arkadasim olsun isterdim..... cevremde baya iyi ornekler var cunku