hic platonik ask yasadiniz mi?

1. Of maalesef benim de oldu süslü anlatayım, kısaca kendimi anlatıcam ilişkilerimde başarılı olamadım daha doğrusu çok zor beğenen aynı zamanda da üzülmekten kendimi korumaya çalışan biriydim yani bağlanmamaya çalışarak ilişkiyi sürdürüyordum umursamıyormuş gibi neyse uzun süre kimseyi hayatıma almamıştım bir gün bir blogta yazı okurken yazarına ilgi duymaya başladım çünkü çok alakasız konularda bile aynıydık yani nasıl desem çok alakasız bir filmde alakasız bir karaktere hayranmışız mesela. Aynı müzikleri dinliyoruz yaşadıklarımız aynı falan filan anne baba erken yaşta boşanmış çocuklarız ben böyle böyle platonik bir şekilde hoşlanmaya başladım ama bunları yazalı bir sene falan geçmişti nasıl bir boşluktaysam ben bu şekilde kapıldım gittim her gün okumaya başladım. Sonra bir gün dayanamayıp isminden araştırdım ve buldum asla istek göndermeye yeltenemedim çünkü hayatında biri olabilir diye düşündüm çevresinin instagramı açıktı ve o hep yalnızdı fotoğraflarda ben de bundan cesaret aldım. Valla psikopat gibi geliyorum şuan ama zararsız bir şeydi sadece tanışmak istedim arkadaşımdan istek yolladık ben cesaret edemedim onu anında reddetti süslü saniyede ama. Sonra bir kaç ay sonra bir akşam ben kendi kendimi gaza getirdim ve yolladım kendi hesabımdan. Beni yaklaşık 3-4 gün bekletti o sırada stalklamış çünkü linkedinime bakıldı başka hesaplarımda var fotograf ve alıntılarla alakalı onlara da google'dan inceleme yapılmış. Sonra beni de reddetti baya bir hayal kırıklığı yaşadım ama bir kaç güne geçti. Aslında diyebilirsin manyak mısın adamın yazdıklarından hoşlandın öyle oldu işte sanki benim erkek versiyonummuş gibi hissettim bunun çok ince bir çizgisi var yani kapılmak ve kapılmadan vazgeçmek arasında bir çizgi. Eğer boşluğuna gelirse bir şeye sığınmak istersen kendi kendine sadece senin içinde gelişiyor olay. Arkadaşımı neden anında reddetti beni neden inceledi bekletti bilemiyoruz ama neticede olmadı işte. Bu konu hakkında konuşmak istersen anlatabilirsin bende sana yorum yapabilirim

2. Ha bu arada çocuk değilim 24 yaşındayım iyi bir okul okudum işim gücüm var nereden böyle bir şeye takıldım bilmiyorum herhalde uzaktan olduğu için zararsız geldi ve kendimi korudum hesapta üzülmekten. Bilinçaltımda bu yatıyor olabilir beni ne vazgeçirdi ise reddedilmek tabii. Bu kişinin de takip ettiği takipçisi 200 falandı benim de öyle küçük hesaplar yani tanımadığını almayan birisi belli ki hesabına ben de öyleyim. Ne olursa olsun kafamda başka senaryo yazmadım ve bitirdim ben de de bir özellik var bitirdim mi gerçekten bitiririm o yüzden ya acaba şu yüzden mi ya acaba yüzyüze denk gelsek olur mu diye hiç ama hiç düşünmedim. Çünkü bunun sonu yok ve anladım ki ben hayatıma birini almaktan çok korkmuşum bu şekilde içimde büyüttüğüm hayallerimde kavuştuğum biri daha güvenli bir sığınaktı. Neyse ki ciddi bir boyuta ulaşmadan bitirdim yapacak bir şey yok hayat devam ediyor benim kafamda yarattığım profile hayran oldum aslında ben ona değil. Sleepless in seattle'ı izledin mi bilmiyorum ama benimki de onun blog versiyonu oldu ama sonu öyle bitmedi izlemeni tavsiye ederim :)

3. İnan ben de kimseye anlatamadım süslücüm iş arkadaşlarıma çevreme falan anlatsam rezillik yani anlayamazlar mümkün değil. Kendini de suçlama lütfen insan bazen kötü dönemlerden geçebiliyor yalnız hissediyor bir şeyi çekmiş seni demek ki süslücüm ayıp bir şey değil. Sana bu konuyla ilgili tavsiye veremiyorum çünkü başarılı olmadı girişimim. Mesela geçenlerde de bir ressamdan hoşlanıyor gibi oldum böyle hemencecik kestim hiçbir şeyine bakmadım yani eğer yok olmasın diyorsan stalklama hiçbir şeyine bakma max bir haftada kafandan çıkar ama baktıkça bakası geliyor insanın bir çeşit gerçeklikten kaçış gibi bir şey. Film ise tam bizlik izlesen kendinde çok şey bulabilirsin ben de bu akşam tekrar izleyeyim başa sarıp izlemeyi seviyorum, umarım hakkında hayırlısı olur :)

4. yaşadım sadece elde ettiğimde bitti malesef

5. O kadar kibirli bi tipim ki kimseye platonik filan olmam. Malin tekidir kesin. Hic kimse dusundugunuz gibi cikmaz insanlari yuzde 80i agir mal.

6. Lise sonda birinden hoşlanıyordum. 6 ay içinde duygularım büyüdü büyüdü. Okul bitmeden söylemek istedim. Bir akşam mesaj attım açık açık söyledim hislerimi. Veeee reddedildim :( sevgilisi varmış. Günlerce ağladım yemeden içmeden kesildim. Neyse üniversiteye başlayınca unuttum. Yeni insanlarla tanıştım falan. Geçenlerde instagramda bir arkadaşının hikayesinde tesadüfen fotoğrafını gördüm. Meğer ne kadar normal bir tipi varmış. Halbuki ondan hoşlandığım sirada gözüme dünyanın en yakışıklı insanı gibi geliyordu. Bence biz platonikler olarak karşımızdaki kişiyi değil onun hissettirdiklerini, onu görünce heyecanlanmayı vs seviyoruz. Neyse umarım sizin mutlu bir hikâyeniz olur