ilişkide boşlukta hissetmek ve yaptıklarının bir türlü yetmemesi?
nişanlımla yüz yüzeyken sürekli sevgi gösteriyor, sarılıyor, ben sıkılsam da o bırakmıyor, aynı zamanda çok eğleniyoruz ve huzurlu oluyor vs. ama bu olay pandemi şartlarında haftada 3-4 gün, birer ikişer saat oluyor yani. bunun dışında, yani hayatımın büyük çoğunluğu olan görüşmediğimiz anlarda ben onu hayatımda pek hissedemiyorum. konuşuyoruz, hep iletişim halindeyiz ama her şey tekdüze. eğlenceli şeyleri anlatan ben oluyorum, telefonda konuşunca güzel geçiyor ama arayan ben oluyorum yoksa birbirimizi hiç sesimizi duymak için aramayız. görüntülü konuşma falan yapmayız. ben bir şey anlatacağım zaman whatsapp web'den yazıyorum mesela o buna karşılık mobilden 2-3 cümleyle cevap veriyor. mobilden daha yavaş yazıyor. bana anlık konuşma hissi vermiyor bu. zaten seyrek konuşmasak da anlık da konuşmuyoruz, günde 10-15 dklığına da olsa saniyede cevap vermiyoruz birbirimize ve bu iletişim bana çok yetersiz geliyor. dediğim gibi ondan habersiz değilim, sürekli ne yaptığımı merak eder, sorar ama genelde işinden falan bahseder, dümdüz yaşadığı şeyi anlatır ya da akıl sorar. kuru kuru yani böyle, anlatabiliyorumdur umarım. gece yatarken artık otomatiğe bağlanan seni seviyorum cümlesi haricinde bir romantizm hissetmiyorum aramızda yan yana değilken, seni seviyorum cümlesinden de alışkanlık olduğu için romantizm hissetmiyorum. beklenmedik yerde gelmiyor hiç. o yüzden içten geldiğini hissedemiyorum. yıldönümünde, doğum günümde beni hep mutlu eder ama bunun dışında beni havalara uçuracak bir jest göremiyorum ki ben onun için hep mutlu edecek şeyler planlıyorum aslında. ama artık o adım atmadıkça adım atmamak için ben de yapmıyorum. canım cicim gibi sevimli laflar söylüyor ama onlar da romantik hissettirmiyor. bana sahip olduğu için şanslıymış gibi hissetsin ve belli etsin isterdim. mutlu olalım, birbirimize sahip olduğumuz için şanslı hissedelim, eksik hissetmeyelim istiyorum ama öyle değil gün sonunda hissettiğim. bu o kadar çok kafamı yoruyor ki, ortada sorun olmamasına rağmen ben mutsuzum şu saatte. bu beni çok yıpratıyor. birlikteyken cinsel olarak sıkıntımız yok ama uzaktayken sexting yapmaya da yeltenmez, beni arzuladığını bilmem mesela. daha önce aynı evde kaldığımız 2-3 aylık süreçlerde şu zamana kadar böyle sıkıntılar yaşamadım, yan yanayken kendimi boşlukta hissetmedim. o yüzden bir yandan diyorum ki nasılsa evlenmemize az kaldı, yan yana olunca sorunlar çözülecek. ama bir yanım da diyor ki bu yazdıklarım aslında birer sorun. ve bunlar beni üzüyor. az önce friends'te spoiler olmasın ama evlenme teklifi sahnesi izlerken üzülüp ağladım mesela. ben o duygunun eksikliğini hissediyorum uzaktayken. romantizm eksiği mi bu sizce? şımarıyor muyum? ne bileyim bunun adı ilgi deliliği mi yoksa ilişkimde gerçekten eksiklik olabilir mi? 5 yıllık ilişkiden anca bu kadar mı oluyor? siz ne düşünüyorsunuz?
