isyan etmek istemiyorum, birazcık desteğe ihtiyacım olabilir ?

1. Süslüm lütfen kendinizi yıpratmayın bu kadar, biraz sabredin(gizlinot: Herkes farklı konuda imtihan oluyor bu hayatta maalesef) güzel günler gelecek umuyorum ki sizin için. Aynı şey kuzenime de oldu şu an çocuğu koşup oynuyor gayet mutlular. Hatırlamayacaksınız bile yaşadığınız zor günleri. Gelecek güzel günleri düşünün ve güçlü olmaya çalışın bebeğiniz için. Tabii ki annesiniz yeterlisiniz, çocuğunuz için güçlü durdukça kendinizle gurur duyacaksınız. Inşallah en yakın zamanda iyi olur bebeğiniz

2. süslücüm, ben doktorum ve yenidoğan servisinde çalıştım azımsanmayacak bir süre boyunca. bebekler çok hassas ama bir o kadar da güçlüler, eğer solunum makinesinde kalıyorsa sebebi yüksek ihtimal prematür olduğu için akciğerleri gelişmemiş olma ihtimali , tabi ki daha iyi bilgiyi doktorunuz verir. emin olun , kolunu bile oynatamayacak kadar halsiz gelen bebekler gülücük saçarak çıktılar. biliyorum çok zor , ama bebeğiniz ne kadar zorlu yollardan geçerek gelmiş bu dünyaya o bir savaşçı. 33 hafta prematür olsa da çok küçük çok kötü bir hafta değil . umarım en yakın zamanda iyileşir kuzucuk.

3. ben bir anne değilim ama sizin acınızı şuan hissettim süslü. çok klasik olacak ama siz kendinizi bırakmamalısınız bebeğiniz eminim sizi hissediyor. Şimdi yorulmanın zamanı değil süslüm. Enerjinizi ona yollayın, belki inanmazsınız bu enerji vb işlerine ama işe yarıyor süslüm. Iyi şeyler düşünün ve doktorların söylediği şeylerle süreç ne gerektiriyorsa onu yapın. O kadar başarısız hikayeniz olmuş şimdi işin çoğu gitmiş azı kalmışken böyle kendinizi bırakmayın. Umarım bebişiniz kısa zamanda toparlanır 🙏🏻 sağlıklı mutlu bir bebek olur.

4. allaha-evrene-sisteme neye inanıyorsanız ona güvenin. hastaneden bebeğinizle gülerek taburcu olduğunuzu imgeleyin. Bu arada kişisel olmazsa bu kadar doğumla rahimle sıkıntı yaşamış olmanız bana annenizle ilgili bir sıkıntı veya çözemediğiniz bi durum varmış gibi geldi. affedemediğiniz bir kadın oldu mu hayatınızda sizi yetiştiren?

5. Kendime o kadar kızıyorum ki. Saçma sapan bir sürü şeye heves ettim. Hep düşündüğüm bir daha olması çok zor bunun farkındayım. Tekrar deneyecek, uğraşacak halim yok artık benim. Odası, eşyaları her şeyine fazla özendim. Hatta eşim dalga geçmişti benimle. Ben doğum anında değil ama sonrasında fotoğrafçı istiyordum o gereksiz görüyordu. Şimdi hiç fotoğrafımız yok. Bugün hemşire çekmiş birkaç tane size de atmamı ister misiniz dedi. Benim o ana kadar fotoğraf aklıma bile gelmemişti. Yanına girdiğimde nefes alamıyorum orada kalmak istemiyorum. Makine sesleri, diğer bebelerin sesleri o kadar rahatsız ediyor ki

6. korktugunuz icin boyle hissetmeniz cok normal okurken duygulandim gercekten. umarim iyilesicek bebeginiz, alicaksiniz kucaginiza biraz sabredin. umarim cok mutlu olursunuz

7. Teşekkür ederim. Çok isteyince insan hep onunla sınanıyor galiba artık böyle düşünüyorum. Hemşire sağolsun bir fotoğrafını çekmiş, babasının elini tutuyor gibi böyle ona bakıp duruyorum. Sanırım biraz da bu akşam beni kötü yaptı

8. Ben 7 aylık doğmuşum bir haftadan fazla hastanede yatmisim makinelere bağlı. Sarılık falan da olmuşum. Herkes çok küçüğüm zayifim diye bana dokunmaya korkuyormus, bu kız ölür falan diyormuş yaşlılar. Büyürken gelişim problemi de herhangi bir sağlık problemi de yasamadim. Şimdi 24 yaşındayım ve gayet sağlıklıyım.

9. Sevgili süslü arkadaşım;

Ben de ilk bebeğimi doğurduğumda hiç görmek istemedim, asla kucağıma almak istemedim. Ağladığında kulaklarımı kapatmak istiyordum. Sesi rahatsız ediyordu. Anne gibi falan da hissetmiyordum. Hep ağlamak istiyordum... lohusalık adamın aklını başından alan bir süreç ve bazı kadınlar diğerlerinden çok daha fazla etkileniyor. Sonra geçti... Geçiyor...Bebeğiniz iyileşsin, evinize gidin, herşey yoluna gidiyor. Kendinizi zorlamayın, neden böyleyim diye kendinizi suçlamayın lütfen. Geçecek, neşe dolu günler kapınızı çalacak. Selamlar,

10. namazlarımdan sonra sizin ve bebeğiniz için bol bol dua edicem, siz de edin. eminim ki çok sağlıklı bi şekilde çıkıcak bunu hissediyorum