izole büyüyen var mı aranızda?

1. Ben varım. Çok yakın birkaç arkadaşım dışında kimse yok etrafımda. Genelde vaktimi evde geçiriyorum. Ailemle olmak hoşuma gidiyor. Yeni tanıştığım insanlar hep çok sessiz ve aşırı kibar olduğumu söylerler. Muhtemelen konuşmadığım içine de sıkıcı buluyorlardır. Yakın arkadaşlarımın yanında eğlenceli yönümü gösterebiliyorum sadece. Sadece panik olma durumu yok bende. Aşırı soğukkanlıyım bazen kendimden korkuyorum. 

2. Ben de izole büyüdüm hastalığım nedeniyle.okula babam bırakır annem alırdı ama okul içindeyken arkadaşlarımla görüşüyordum bence bu Nihal'in sorunu.onun karakteri şımarık.

3. Ben de belirli bir yasa kadar evin icerisinde buyudum. Hastaydim, disariya cikamazdim. Sokakta cocuklar oynarken onlari camdan izlerdim mesela. Bir de annem yasadigimiz buyuk sehirde disari cikmama cok izin vermezdi. Koye gittigimizde yazlari bahceye cikabiliyordum, en mutlu oldugum zamanlardi. Hic arkadasim yoktu yine de. Anaokuluna da gitmedim.

Aileme cok duskunum, koyume coook duskunum. Her gittigimde icimi mutluluk ve huzur kapliyor. Okullar acilacagi zaman dondugumuzde gunlerce aglardim yaz gelsin ve geri donelim diye. Hala yaz gelsin ve gideyim kalayim bir iki ay diye beklerim. 

Asiri sosyal bir insan degilim, yeni insanlarla tanisamam. Aslinda tanisirim ama genelde soguk bulunurum ve ilerisini getiremem. Kemik arkadas grubum var, onlarla aram cok iyi ve cok guzel seyler yapariz cok egleniriz. Ama bu arkadas grubunun olusmasi da cok uzun yillar surdu. Uzun bir sure zaten arkadasim var diye de yeni insanlarla iletisim kurmayi reddetmistim. 

En yakinlarim iki ablam. (gizlinot: evleneceeri zaman icten ice uzulmustum) Onlarla zaman gecirmekten buyuk keyif aliyorum. Annemle, babaannemle de ayni sekilde. Surekli etkinlik ayarliyorum birlikte bir seyler yapalim diye. Hatta korona durumlari olmasaydi annem ve babannemi kapadokya’ya ve konya’ya goturecektim gezmeye. Bunu da keyifle yapacaktim, hic zorundaliktan vs degil. Her gun ariyorum soruyorum. 

Kibarcigim:( hatta gereksiz kibarim bence. Bir sure gorustugum birisi bana ‘hayatimda gordugum en cok tesekkur eden insansin’ demisti mesela. Sizli bizli olarak konusuyorum genel olarak da. Tanidiklarimla da oyle. Birine ‘x teyze, y amca’ diye hitap edemiyorum.