1. merhaba, eşimle 6 yıl sevgiliydik, 1 buçuk yıldır da evliyiz. sevgili olduğumuz 6 yılın da büyük çoğunluğunda aynı evde yaşadık. eşimin annesi saçlarım renkli olduğu ve sebebini gerçekten tam olarak anlayamadığımız diğer sebeplerden dolayı beni hiç kabullenmedi, ayrılmamız için eşime gerçekten çok baskı yaptı sevgiliyken, çok kavga ettiler ama sevgilim bana neredeyse hiçbirisini yansıtmadı. bu kavgaların bir kısmını mesajlardan vs. öğrendim, birçoğuna da şahit olmadım ama konuşma sıklıklarının değişmesinden dolayı tahmin edebiliyordum. bu arada sevgilimle ben farklı şehirde, ailesi farklı yaşıyor.
sevgililiğimizin sonlarına doğru sevgilim ailesine benimle evlenmek istediği konusunu açtı fakat ailesi kabul etmedi. beni istemeyen kişi annesiydi fakat bu süreçte bize hem annesi hem babası istemiyor şeklinde yansıtıldı. sevgilim bir süre uğraştı fakat o kadar uzun süredir beni istemiyorlardı ki, uğraşmaktan gerçekten yorulmuştuk. düğün vs. gibi bir hevesimiz de yoktu, biz de bundan 1 buçuk yıl önce ailesine haber vermeden (benim ailem biliyor ve eşimi seviyor) arkadaşlarımızla beraber küçük bir kutlamayla evlendik. şu an ben 28 yaşındayım, eşim de 30 yaşında.
zamanla ailesinin bir şekilde öğreneceğini biliyorduk ama başka şekilde beni kabul etmeyeceklerinin de farkındaydık. neyse işte babası bundan bir 7 ay önce, annesi de 3 ay kadar önce öğrendi. babası sıcak yaklaştı, hayırlı olsun dedi, annesi 2 ay küstü vs. son 2 3 haftadır da annesi ile araları düzeldi sayılır. daha sık ve samimi konuşuyorlar.
durumu anlayabilmeniz adına biraz daha açacağı. 2 kardeşler, eşimin 1 kız kardeşi var. annesi eşime bağımlı gibi, çok çok seviyor. her anne evladını sever tabii, ama ben böyle bir şeyle daha önce karşılaşmadım. oğlundan ayrılırken feryat figan ağlıyor bir kere, çok garip gerçekten. açık açık benden kıskandığını, hatta birisinin oğluna dokunma düşüncesinin onu kıskançlıktan öldürdüğünü falan söylüyor. oğluyla çok ilgili vs. aklıma gelenler bunlar şimdi. bunlar bana yıllardır garip geliyordu ama üzülüyordum annesi için. annesi tedavi görüyor bu arada, ilaç kullanıyor bildiğim kadarıyla ama pek faydası olmuyor galiba. beni istemese de bu zamana kadar anlayış gösterdim ve gerçekten hep iyi davrandım. eşimi annesini araması, görmesi, onunla ilgilenmesi için hep teşvik ettim. annesi ile aramı düzeltmek için elimden gelen her şeyi yaptım, hep çok kibar, saygılı ve sevgiliydim. pamuk gibi olmaya çalıştım anlayacağınız ama olmadı, kendimi kabul ettiremedim. şöyle bir ayrıntı daha var, eşimin ailesi baya varlıklı. ama ilişkimiz boyunca ne eşimin ne de benim talebimiz vs. hiçbir şey olmadı, babası eşime destek olur aralarında alıp verirler bir şeyler ama bu durumla ilgilenmedim hiç. kimseden bir talebim yok yani, öğrenci evimizde kirada yaşıyoruz ve mutluyuz. bir de eşim 7 buçuk yıldır yaşanan yüzlerce tartışmada hep beni savundu, cephe almadı, uzaklaşmadı, koruyucuydu. yani bana kalırsa ailesi ile benim aramda kalkan görevi gördü.
şimdi sorunuma geleyim. annesi ile babası dün sabah eşimi arayıp bayramda onları ziyaret etmemizi istemişler. hatta babası biraz fazla kalırsınız isterseniz burada demiş. konuştuk, ailesi ile arasını düzeltmiş olmasına ve sonunda beni de kabul ediyor olmalarına sevindim. bilet bakmaya başladım hatta, hevesliydim. neyse öğleden sonra gibi annesi aradı eşimi, tam olarak ne söyledi bilmiyorum ama eşim yanıma geldi, sana bir şey söyleyeceğim ama kızmayacaksın dedi. gülüyorduk, yine ne dedi annen, kızmayacağım söyle falan dedim. gerçekten keyfim yerindeydi ve kızacağımı düşünmüyordum. x saçının rengini değiştirsin öyle gelin demiş, bu tarz bir şey dedi eşim, ilk gülüştük şakalaştık. dalga geçiyor sandım ama dalga geçmiyormuş. ilk sevgili olduğumuz zaman saçlarım siyahtı ama çok uzun zamandır renkli kullanıyorum saçlarımı. hoş saçım siyahken de beni sevmiyordu annesi :d renkliyken iyice sevmemeye başladı. bu arada aslında son 2 3 aydır doğal saç rengime dönme hevesim var, hatta 2 gün önce arkadaşlarımla konuştuk bu konuyu. ama bu iki durum birbirinden çok çok farklı.
dalga geçmediğini anladığımda ciddileşmeye başladım, saçımın rengini değiştirmeyeceğimi söyledim. bu sefer baskı yapmaya başladı, inanın şok oldum. daha önce bu yüzüyle hiç karşılaşmamıştım. annem istemiyor ben istiyorum, artık saçlarını siyah yap gibi şeyler söyledi. ben bunun yanlış olduğunu söyledikçe baskıyı arttırdı. yıllardır sürüyor bu durum, daha fazla mı sürdürmek istiyorsun, yıllarca daha küs mü kalalım vs. böyle şeyler söylemeye başladı, söylediklerinin hepsi aklıma gelmiyor çok sinirlenmiştim, saç rengimi değiştirmeyi reddettiğim için resmen beni suçladı. anlatmaya çalıştım tabii biraz bağırarak, bu durumun annesinin hatası olduğunu, benim isteğimle annesi nasıl saçını renkliye boyatmayacaksa benim de aynı hakka sahip olduğumu, bana karışamayacağını söyledim. ilk defa böyle bir tartışmanın içinde olduğum ve eşimden ilk defa bu tarz şeyler duyduğum için baya baya afalladım. onunla ailesinin yanına gitmeyeceğimi, istiyosa kendisinin gidebileceğini, hatta canı ne istiyorsa onu yapması gerektiğini söyleyip saldım.
dünden beri ara ara gelip özür diledi, yanlış anladığımı söyledi, 1 2 kere daha tartıştık vs. konuşmuyorum. ne yapacağımı da bilmiyorum. ailesi ile yakın bir ilişkim olmadığı için daha önce kendileriyle bir sorun yaşamamıştım, onlar tabii bilmiyor tartıştığımızı vs. ama annesinden inanılmaz soğudum. kesinlikle yüzünü bile görmek istemiyorum. eşimi çok seviyorum, gerçekten çok. ama şu an onun da yüzünü görmek sesini duymak istemiyorum. nasıl bana bunu gelip söyleyebilir, üstüne nasıl yıllardır bu kadar çabaladığımı gördüğü halde ailesi ile yaşadığımız sorunlar için beni suçlar aklım almıyor. gözlerim doluyor ara ara, yutkunmakta zorlanıyorum. uzun zamandır duygusal olarak bu kadar sarsılmamıştım. şimdi biraz içimi döküp rahatladım, fikirlerinizi duymaya ihtiyacım var.