kendimi nasıl sevebilirim ya da kendimle nasıl barışabilirim?
eminim birçok insan bu durumdan muzdariptir, ben de öyleyim. açıkça söyleyeyim: kendimi hiç sevmiyorum. görünüşümden tutun davranışlarıma, giydiğim kıyafete kadar. her şey fiyasko sanki.
sürekli insanların onayına ihtiyaç duyuyorum. onlara yaranma çabası içerisindeyim. gözlerine ne kadar girebilirsem o kadar iyi, mutlu hissediyorum kendimi. örneğin birisi ya da birkaç kişi gün içinde bana bugün ne kadar güzel olmuşsun dediyse kendimi sahiden güzel hissediyorum, gözlerimin içi parıldıyor. fakat ilgi görmezsem veya bu cümleyi duymazsam kendimi kötü, yetersiz hissediyorum. birisinden bunları duyabilmek için kendimi yiyip bitiriyorum. insanların düşünceleriyle var oluyorum sanki. bunun yanlış bir şey olduğunun farkındayım. aslında yeni yeni farkına vardım sayılır.
bu durum beni yıpratmaya başladı. gün boyunca kendimi kastığım ve "düzgün", "güzel" görünmeye çalıştığım için günün sonunda mental açıdan çok yorulmuş oluyorum.
ben de artık görünüşümü, davranışlarımı umursamadan dilediğim gibi davranmak istiyorum. sonunu hesaplamadan, insanların fikirlerini umursamadan sadece "ben" olmak istiyorum.
ne yapacağımı, nereden değişime başlayacağımı bilmiyorum. belki de bunun için bir psikolog ya da psikiyatrist ile görüşmeliyim ama ondan önce fikirlerinizi almak istiyorum. hakaret etmeden eleştirilerinizi/önerilerinizi yazarsanız çok sevinirim. teşekkürler.
