1.
kavgacı bir insan değilim ama arada ailemle saçma sapan şeylerden tartışmalar çıkarabiliyor evde. bağırış çağırış. komşular da duyuyordur tabi ama sonrasında bir şey demediler hiç ne oldu? gibisinden. o an tartışmanın hararetiyle umursamıyorum ama sonra sakinleşince çok utanıyorum, insanlar duydu tartışmayı rezil olduk diye.
hiç hoş bir durum değil.
siz yaşıyor musunuz bu şekilde tartışmalar?
2.
öyle bir şey istediğimi mi yazmışım?
konusu açılmıyor ama ben çok utanmış halde oluyorum demek istedim. açıklama yapma ihtiyacı hissediyorum ama yapmıyorum.
3.
öyle mi süslü? bizim bu evimizdeki komşular çok sakin. böyle tartışma yaşayınca yerin dibine girdim evden çıkasım gelmiyor...
4.
suslu herkes kavga ediyor ya. herkes az cok kavga edenin dedikodusunu da yapiyor. ama unutulup gidiyor, insanlik hali, bugun siz kavga edersiniz yarin onlar eder. yine de cok pislesmeden, aile sirlarini dokmeden kavga etmekte fayda var.
5.
doğru söylüyorsun süslü. herkese olabilir ama sanki bir tek biz etmişiz gibi hissediyorum saçma bir şekilde.
6.
kimseye rahatsızlık vermek istemem süslü ama oluyor maalesef çok sık değil tabi ki.arada insan kendini kaybedebiliyor.
o insanlara karşı bakış açın değişti mi mesela sevdiğin bir komşunsa şimdi önyargılı oldun mu?
