korkak olma sorunu ?
şu karantina günlerinde bu konuyu daha fazla düşünmeye başladım.işin içinden çıkamıyorum.yani bir insan her şeyde bu kadar korkak olabilir kendimi artık anlamıyorum.hayata dair inancımı kaybetme noktasındayım.böyle yaşmak istemiyorum.çünkü yaşamaktan zevk almıyorum.insanlarla olan genel lişkilerimde ya yanlış bir şey söylersem karşımdakini kaydedersem,ya beni salak/başarısız/çirkin vs bulurlarsa diye korkuyorum.karşı cinsle olan ilişkilerde de durum farklı değil.ya beni beğenmezse,ya şu olursa ya bu olursa diye uzun zamandır konuştuğum,flört ettiğim biri bile yok.iş hayatımda çok farklı değil. ya yanlış bir şey yaparsam herkesi hayal kırıklığına uğratırsam,insanlara zarar verirsem,mesleğimden olursam diye kendimi yiyorum.daha pek çok alanda böyleyim.okulda başarılı bir öğrenciydim hep.çevremde de az çok arkadaşım vardı.o sebeple sorunun bu denli büyük olduğunu farkedememişim ya da kendime itiraf edememişim bilmiyorum.ama gerçek hayatta bu korkaklığım yüzünden başarılı olamıyorum.yapabileceğim bir şeyi bile sırf harekete geçmediğimden yapamadığım oluyor bazen.anlatırken bile yorucu geliyorken her gün binbir düşünceyle kendimi yıpratmaya devam ediyorum.en kötüsü de kendime söz veriyorum düşünmeyeceğim diye ama bu sefer de en ufak bir şeyi yanlış yaptığımda yine sözümü tutamıyorum kendime.ve bak yapmaya çalışsan da olmuyor diyorum.yani bir kısır döngünün içindeyim.umarım anlatabilmişimdir.cidden bu durumu aşmamın bir yolu var mı yoksa umudumu kesmeli miyim artık
sun of a beach