linçlenme pahasına soracağım, 40 yaşlarında evlenmeyince dağılan psikolojideki hemcinsler ve bunun nedeni hk?

1. ss 38 yaşındayım, bekarım. açıkçası hayatım boyuna ne evlilik ne de çocuk hayali kurmadığım için (ki çocuk yapmak asla istemiyorum zaten) bekar hayatımdan çok memnunum ve öyle kalacağıma eminim. 

bence hayattan beklentiler ve beklentilerinin ne kadar karşılandığı çok önemli bu konuda. üniversite çağlarındayken ileride yapacakları destansı düğünün, eşiyle gideceği tatillerin, çocuklarıyla paylaşacakları sofraların hayalini kurmuş; ama 40'ına kadar hiçbirini gerçekleştirememişse birey, elbette psikolojileri dağılacaktır. bu bahsettiklerimi düşünen insanların sayısı da diğerlerine oranla %80-90'dır zaten. benim gibiler azınlıkta olanlar. o yüzden içinde oldukları psikolojik duum empati yapılabilir bir durum. fakat bu değil ki sen de onlar gibi olacaksın. şimdiden 8 sene sonrasını düşünme bence. zaman ne gösterir bilinmez. 

2. benim cevremdeki 33-42 yaşlardaki tüm bekar kadınlar suslude konusuldugu gibi. maasim var kendi hayatim var olmak zorunda değil modundalar. hepsi hayatini yasiyor. Not: 33 yasinda evliyim

3. 37 yaşındayım, benim aradığın kişi aşkım, gel tanışalım :)

ama ben bazı konularda şanslı bi insanım, hiçbir zaman ailemde, çevremde bak yaş geçiyor artık tavrında birisi olmadı, onun yerine her zaman canın istemiyorsa hiç evlenme diyen bi ailem oldu. kendi evim var, kendi işim var, iyi arkadaşlarım var, açıkçası mutluyum şu an hayatımla. bir de şimdi kendini övüyorsun diyeceksin belki ama anonimim ya, hep övsem nolcak sanki de ben hep talep gören birisi oldum, hala da görüyorum, öyle lovebombingler peşinden ghostingler bana hiç yapılmadı. ama bu biraz da önüme gelen herkesle flört etmememden kaynaklı, birisinin benim hayatıma girmesi her zaman çok zor oldu, hep uğraşması gerekti, o kadar uğraştıktan sonra da kimse öyle ghosting falan yapmıyor. aramıyorum da hiç kimseyi, dediğim gibi ben zaten mutluyum birisi hayatıma girdiğinde beni daha mutlu etmeyecek, benim hayatıma eşlik edemeyecekse girmese de olur. piyasada düzgün erkek yok önermesine de çok inanmıyorum, benim yaş grubumda düzgün erkekler zaten öyle kurslarda, sosyal medyada falan olmuyor, aranan adam zaten düzgün adam olmuyor, olanlar ortak sosyal çevrede, iş hayatında oluyor. ama 40lara geldiğimde hala böyle görünüyor olacak mıyım, hala talep görecek miyim bilmiyorum, zaten en son sevgilim sen bu kadar güzel bi kadın olmasaydın bu kadar mutlu birisi olmakta da zorlanırdın, güzelliğinin verdiği özgüven seni bu kadar güçlü tutuyor demişti. neyse dün arkadaşlarım bi yemeğe katılmışlardı, masada bi borsacı da varmış, evlilik mevlilik muhabbeti olunca benim fotoğrafımı göstermişler bana sormadan tabii, adam da tanışmak istemiş, şehirdışında olucam bu hafta beklesin biraz dedim, bakıcaz bakalım ne çıkacak bu kardeşimizden ahshsh

ha bi de son not, ben çocuk yapmak istiyor muyum emin değilim, asla yapmam demiyorum ama şu an kendimi çocuklu bir kadın olarak da düşünemiyorum, biraz da bu yüzden belki strese girmiyorum

4. Bu bayanlarin cevrelerindeki tum kadinlar evlenip coluk cocuga karisinca nedense bekar arkadaslariyla daha az gorusur oluyor. Biraz kendine guvensizlik biraz da onaylanma ihtiyaci hisseden her kadin da ben neden onlar gibi degilim kafasina giriyor. Ozellikle ulkemizde falcilara buyuculere basvurulmasinin en baba nedeni budur. Kismet kapaliligi kisvesi altinda tum kadinlarin sanki evlenip uremesi mecburmus gibi dayatmalar vs.

Ben 31 yasimda "hayatimi duzene sokmam gerekiyor" kafasiyla biriyle birlikte yasamaya basladim. Onun icin bulundugum yeri degistirip bir sahil ilcesine yerlestim. Ardindan da asla bir daha donmem dedigim komsu ilceye... fakat hayatim duzene muzene girmedi. Hersey daha berbat hale geldi. En sonunda da kaynana teroru basta olmak uzere pek cok sebepten 3 yilin sonunda iliskinin sonu geldi. Iyi ki resmi evlenmemisim. Imzali olaydi olaylar daha cirkin hale gelecekti. Cunku ortada para yeme, nafaka vs salak sacma cumleler donmeye baslamisti bile.

Aradan yillar gecti 39 yasindayim, simdi donup gecmise baktigimda cakma evliligimde beni duzenli hissettiren tek seyin babami arabayla bir yerlere goturup getirmesi, evle ilgili sorunlara cozum bulmasi falan oldugunu goruyorum. Ne yalan soyleyeyim uc kurus veririm soforlugu de hamalligi da baskalarina yaptiririm ya da kendim yaparim diyorum artik. 37 yasimda ehliyet aldim mesela. Ben koca degil usak ariyormusum mesela.

Bunlari dusunup cevremdeki hicbir evliligin yolunda gitmedigini gordukce bosanan arkadaslarimin uzuntulerine sahit olunca ozellikle turk tipi evlilik yapamadigi icin uzulen insanlari sarsip kendilerine getirmek istiyorum. Farzet ki evlendin hersey korkunc cikti. Daha mi iyi? Bosver hayatini yasa. Sana baksin diye koca cocuk yapmak seni daha mutlu etmeyecek. Sadece yeni kaderine razi olacaksin. Ozgursun sagligin yerinde cok sukur. Kalk hareket et.

5. ben de 37 yaşında, yalnızlığıyla sorunu olmayan ve kendisi için başka bir yol da göremeyen biriyim. fakat biz azınlığınız üstte bir süslünün daha söylediği gibi. hatta anormaliz diyeceğim ama hastalıklı bir noktadan söylemiyorum bunu, farklı bir dünyadan gibiyiz. normal olan eşini bulmak, çiftleşmek ve neslini devam ettirmek. bu yüzden milyonlarca insan yani çoğunluk bunu yapıyor. bir de yakın çevre ve toplumun değer yargıları doğduğumuz andan itibaren empoze edildiği için onların dışına çıkmayı bırak onların dışında düşünemiyoruz bile. karşı koymak oldukça güç. eş bulmak bir mesele; aile kurmak, çocuk yapmak... ve her ne kadar başarı değil dense de kendi kabileni bulmak/yaratmak olarak bakarsak evrimsel açıdan başarı sayılabilir. sıradan insanın bu şekilde baktığı aşikar en azından. yalnızlık tekinsizliği çağrıştırıyor genelde...

6. Buraya bakarsan bütün bekar kadınlar aşırı mutlu, hepsi ortada 32 diş geziyor dünyayı dolaşıyor, mis gibi hayat yaşıyorlar.

Ama gerçekler öyle değil, tercih olarak yalnız olanlara sözüm yok ama çoğu kadın tercihen yalnız değil. 

Bekarlık ya da evlilik tek başına mutluluk sebebi değildir. Burada evliliğe falan çok düşman tip görüyorum. Ama özünde insanın yalnızlığa uygun bir yapısı olduğunu düşünmüyorum. Modern zaman pompalaması yalnızlık, bireysellik ama insan bin yıllarca birileriyle bir arada ola ola yaşamış. 

7. Kızlar benim iki yakın arkadaşım var biri evli çocuklu çocukları da çok büyük hatta. Sıkıntılarımı anlatıyorum bana evlen çocuk yap diyor. Diğer arkadaşım nişan attı ve yeni otuz oldu sürekli tanıştıracağın biri var mı çevremde kimse yok diyor. Ben 32yim ve akademik kariyer yapıyorum önceliğim evlenmek değil ama bu iki kızla ne zaman buluşsam sürekli evlilik çocuk konuları açılıyor ben çok sıkılıyorum artık. 

Herkesin hayatı farklıdır kimi evlenir kimi evlenmez illa tek bir doğru yok. Kişi hayatından memnunsa sorun yok

8. Karşıma doğru düzgün biri çıkmazsa evlenmezsem çocuk yapmazsam o da okey, evlenirsem o da okey. Her şeye böyle kalıp olarak bakamayız hayatın ne göstereceğini bilemeyiz. 

9. A6 neden sahsi algiladin anlamadim. Ben soruyu soran arkadasin bahsettigi kisilerin dahil oldugu gruptan bahsettim. Sen benim gibisin ama o demek ki siradan toplum kurallarina bagli. Benim de yasim 39 merak etme 40 da 50 de bana uzak degil

10. benim de akrabalar ve tanıdıklar arasında kırklı, elli yaşlara gelmiş ve bekar birkaç kadın var. aralarında hiç evlenmemiş olan da var; evlenip, hatta çocuk da yapıp kısa süre sonra boşanmış olan da var, onları da dahil edeceğim çünkü uzun yıllardır bekarlar. hepsi halinden memnun görünüyor. bir tanesinin pişman gibi konuştuğuna denk geldim ama o da öyle karalar bağlamıyordu, "olsaydı iyi olurdu" kafasında gibiydi. işinde gücünde, başarılı insanlar. biri avukat, biri akademisyen mesela. çalışmıyor ya da kötü işlerde çalışıyor olsalardı, hayatları genel olarak güzel olmasaydı bu konudaki hisleri ve düşünceleri daha farklı olurdu belki, bilmiyorum. ve ben de, kırk yaşıma geldiğimde, çok büyük ihtimalle bekar olacağım ama bu durumdan memnun olacağıma emin gibiyim. zaten hiçbir zaman evlilik insanı olmadım. insanın hayattan beklentileriyle alakalı işte, sana evliliğe önem veren ama yapamamış insanlar denk gelmiş demek ss. öyle bir hayat istemeyen ya da isteyen ama çok da önemli görmeyen, olsa güzel olur ama olmasa da olur kafasındaki insanların çok da üzüleceğini sanmıyorum.