neden kimseye ihtiyaç duymuyorum psikolog var mı?

1. Süslü ben de böyleyim hatta ortamların aranan insanıyım ama benim onları aramak aklıma gelmez. Ben de introvert kişilik tipine sahibim, evde bir şeylere dalıyorum sürekli biri dışarı çıkalım demese hadi şunları arayayım da dışarı çıkalım diye aklıma gelmiyor ama dışarı çıktığımda eğlenen/ eğlendiren biriyim. Sorunu takipteyim, belki psikolojik bir alt nedeni vardır. 

2. Kimseye ihtiyaç duymamak bi nevi harika bir özellik. Yalnız bile olsanız depresyona girmezsiniz. Keşke ben de birazcık öyle olabilsem. Psikolog değilim tabii, belki bu dw bir sorundur ama bence değil.

3. belki bu duyguları hissedebileceğiniz kadar yakın değilsinizdir çevrenizdekilerle yani bi şekilde çekmiyodur sizi kendilerine ama yakın arkadaş dediğinizin de basit bi kavram olduğunu düşünmüyorum. Bence dümdüz umursamaz (böyle deyince kaba oldu yanlış anlama fkjshkfds bi şeyleri kafaya takmayan diyeyim) bi insansınız. Yani çevrenizdekiler sizin için önemli bi yer tutmuyo olabilir ama düz mantık tabii altında yatanı bilemem.

4. Ss burcun akrep mi, bende böyleyim. Yurtdışına taşındım, insanlar nasıl yapacaksın? Kimseyi tanımıyorsun? Hiç mi buraları özlemiyeceksin dedi. Fakat ben özlemiyorum. Yeni insanlarla tanıştım. Hayat benim için devam ediyor.

Mesela ben ayrıldığım birine asla geri dönmem. Yani bir kere bittiyse tamamen bitmiş oluyor benim için.

5. süslüm arkadaşlarına kaçıngan bağlanıyor olabilirsin. Çocukluğunda ailen çok çalışıp seni ihmal ettiler mi? Bakıcıyla ya da akraba ile mi büyüdün, seni çok yalnız bıraktıkları ya da gittikleri yerlere götürmedikleri oldu mu?  Bittiği için çok kırıldığın bir arkadaşlığın oldu mu hep mi böyleydin? 

6. ben yazdım sandım. ben anne babamı da özlemiyorum. iyi olduklarını biliyosam tamam mesela. öyle görüşme temas isteği falan olmuyo. sevgililerime karşı da böyle oldu. temastan da hoşlanmam genel olarak. öpmeyi, öpülmeyi sevmem. kimseye ihtiyaç duymam ve kimseden yardım isteyemem. burcum balık. yalnız büyümüş bi çocuğum, kardeşim yok. ortam içinde sessiz, konuşmayan biri değilim. aksine çok neşeli, konuşkan ve arkadaşlarımla olmaktan hoşlanan biriyim ama dediğim gibi özlem duygum yok. üstteki süslünün dediği gibi bağlanma tiplerine bi bak süslü. ben de psikolojiyle ilgilendikçe cevaplar buldum.

7. entj'yim ben de böyleyim. mıçmıç ilişkileri sevmem, aramazlarsa aramam hatta bazen ararlarsa bile kafam o an kaldırmayacaksa açmam telefonları, mesajlara bakmam. yani insan bazen sessizlik istiyor en azından ben kendim ile mutlu olabildiğimi farkettim. yakınlık duyamıyorum çoğu kişiye. içe dönük değilim bilakis sesim çok çıkar, çekinmem konuşurum. ama daha çok kendimle vakit harcamayı daha değerli buluyorum. çok arkadaş=çok dert kavramı beynime yerleşmiş. enerjimin emilmesine tahammülüm yok ondan da az kişi çok huzur felsefesindeyim. bir kaç yakın arkadaşım var. onlar da benim gibi modları. bana yetiyor. psikolojik sorun olduğunu düşünmüyorum sadece mizaç meselesi.