platonik aşkımla ilgili ne yapabilirim?

başta hoşlantıyla başlayan ve şimdi kaç aydır görmesem bile aklımdan çıkmayan biri var. 2 yıldır görüyor ve tanıyorum. bu süre içinde hiç konuşmadık, çünkü çok zıt arkadaş gruplarımız var. beni yanlış anlamayın kendisi ve benim arkadaşlarım dahil kimse bundan haberdar değil. öyle yapışıp kalan rahatsız hissettirecek biri değilim. kendi içimde yaşıyorum. biraz burnu büyük, kısa ilişkiler yaşayan biri. wattpad hikayesi gibi kendime aşık edip kişiliğini değiştirme hayalim tabi ki de yok. ama gönül de ferman dinlemiyor cidden. hafif depresiftim tüm bu karantina döneminde. onu düşünmek bile umut aşılıyor, bişey yapacaksam resmen motivasyonum oluyor. belki bi şekilde dikkatini çekip gururum okşanarak konuşabilsem anında soğuyacağım ama bağlanıp kaldım. kendimden utanıyorum, kimseye anlatamıyorum. benimle empati yapabilecek, aynı şeyleri yaşamış olan, yaşayanlarınız var mı? bu ruh halinden kurtulmak için ne yapabilirim?

1. Süslü size ilginç bir şey söyleyeyim. Platonik olarak aşık olmanızın nedeni büyük ihtimalle baglanmaktan korkmanız. Karşıdakinin sizinle olamayacagını biliyorsunuz. Büyük ihtimal incineceginizden korktuğunuzdan size belli mesafede olan kişilere gerçek olmayan duygular yüklüyorsunuz. Belki bu açıdan bakmak daha iyi gelebilir size.