süslüler hayatımda kimseyi istemiyorum artık, normal mi?

1. Çok normal 3 5 tane yakın arkadaşım var gün içinde max 1 veya 2 kişiyle konuşur görüşürüm. Bu devirde iyi niyetli insana rastlamak gerçekten çoooook zor umudumu kaybetmiyorum insanlarla sosyalleşmek iyidir hayata küsme hep güzel olasılıklar iyi insanlarla tanisma sansin var

2. ben de öyleyim. arkadaş ortamı baya geniş birisiyim. yakın ve uzun sureli arkadaslıklarım var. hepsinden igreniyorum artık. son dönemde daha yogunlaştı. kimseyle ugrasmak istemiyorum. orta noktaya gelmek istemiyorum. covid oldum. aayıp gecmiş olsun demelerinden bile tiksindim. neden bilmiyorum ailem hariç kimseye takatim yok. ailem de delirtiyo ama onlara bi şekilde katlanabiliyorum.

3. Evet çoğu kişi aynı şekilde, artık yeni normalin getirdiği düzen böyle sanırım. yalnızlaştık, daha doğrusu bireyselleştik, kendi içimize dönüyoruz. istatistiklere göre evlilik ve doğumlar da baya azalmış... bilmiyorum belki de instagram ve globalleşmeden ötürü yapay bir sosyal yaşam vardı bir nevi lale devri gibi. herkes çok sosyal olmalı, mekanlara gitmeli, sürekli yurtdışına gitmeli, instagram filtrelerindeki yüzlere benzemek icin yapılan tonlarca estetik, giyim alışverişleri.. pandemiyle birlikte bunların aslında yapay bir gerçek olduğunu anlamaya başlıyor olabilir insanlar

4. yakın arkadaşlarımla iletişimimi sıfırladım diyebilirim. görüşmek içimden gelmiyor zaten onlardan da bir şey göremiyorum. pandemiden midir yoksa yaşımızdan dolayı mı bilmiyorum. üniversiteyi bitirdik ve çalışma hayatına başladık hepimiz. uzun süreli de arkadaşız. zaten yeni tanışmış olsak arkadaş olamazdık ama geçmişten gelen bir yakınlığımız vardı. artık bunun hatrına da olsa insanlara tahammül etmek istemediğimi fark ettim. hatta biriyle arkadaşlık ilişkimi tamamen bitirdim ve bu grup arkadaşlığımızı da etkileyecek pandemi koşulları azaldığı zaman göreceğiz nasıl olacağını. arkadaşlığımı bitirirken bile ızdırap çektim resmen, karşı tarafı kırmayayım diye. ama onun için çok kolay oldu:)) beni kötü bir durumda bıraktı ve sonucunda böyle bir karar almıştım. bir özür bile dilemedi çok garip geliyor. bunca sene onun yanında olmuştum maddi manevi. gözüm açıldı artık. sadece ailemle görüşüyorum. arkadaşlığa bakış açım değişti ve mutluyum. insanların egolarıyla, bencillikleriyle uğraşamam. en azından ailem her zaman yanımda, her zaman benimle.