siddetle buyuyen var mi benim gibi?

1. Çok fazla dayak yemedim ilkini de hatırlamıyorum ama bir kere annem evdeki bir eşyanın kırık olduğunu görünce sabah bizi uyandırıp dövmüştü öyle okula gitmiştim. Nasıl bir kin sabah 8:30 da okulda oluyor olsam 7 gibi kaldırıp dövdü demek ki. O gün okulda tüm gün düşündüm burada kimse dayak yiyip okula geldiğimi bilmiyor, acaba benim gibi dayak yiyip gelen başka öğrenci var mıdır diye. Babam da aynı okulda öğretmendi bu arada beraber gidiyorduk. Annemin işinin bitmesini beklemişti okula gitmek için sağolsun

2. Annem ilk değil muhtemelen ortaokul zamanlarımda çok pis dövmüştü hayal meyal hatırlıyorum ama nedenini hatırlamıyorum. Kafama vurmuştu sanırım çok haya meyal. Terlikle dövdüğünü de hatırlıyorum kıp kırmızı olmuştu kalçam. Ama hiçbirinde neden dövdüğünü hatırlamıyorum. Parmağımı burgaladığını da hatırlıyorum.

Başkalarının yanında şiddet gördüğümü hatırlamıyorum ama olmuştur belkide. Çok az çocukluğumu hatırlıyorum

3. ilkini çok net hatırlıyorum küçücüktüm muhtemelen altım bezli olduğu için 1-1,5 yaş arasındayım diye tahmin ediyorum, anne babam boşandığı için babamda velayetim olduğundan dolayı babannem bakıyordu, o yaştaki bi çocuk anısını hatırlar mı? insan iyi anıyı unutuyor ama kötüyü unutamıyor, altıma yaptığım için dövüldüğümü çok net bi şekilde hatırlıyorum, hala o evin koridorunda altımı alırkenki yüz ifadesi sinirlenmesi vs, seneler sonra büyüdüğümde bu konuyu açtığımda şok olmuştu, hala o anları sanki dışarıdan izleyen 3. bi kişiymiş gibi hatırlıyorum, şiddet devamlı vardı, anne babam barıştıktan sonra annemin bozulan psikolojisi sebebi ile akrabaların yanında dövmesi, babamın saçma sapan sebeplerden gelip hıncını benden çıkarması, hayatımda babama hiç babacığım dediğimi hatırlamıyorum sadece daha çok vurmasın belki imana gelir vicdanı sızlar diye babacığım nolur vurma dediği anı çok net hatırlıyorum, bir daha da demedim zaten. annem bazen gider tüm bu olan şiddetleri anneanneme anlatırdı o da gider tüm sülaleye yayardı, çok fazla gururlu bi çocuktum şiddet gördüğümü başkalarının öğrenmesi beni çok üzüyor ve utandırıyordu. aradan çok zaman geçti artık büyüdüm yetişkin oldum ama içimde onlara dair hiçbir his kalmadı, büyümesem hep çocuk kalsam hep döveceklerdi biliyorum, hala sokakta vs kavga olduğunda ses yükseldiğinde korkudan donup kalıyorum ya da birisyle kavgaya varacakmış gibi sesli tartıştığım zaman ağzım kayıyor felçli gibi korkudan, neyse anlatacak çok şey var ama şiddet içten gelen değil öğrenilen bir şey olduğunu düşünüyorum, aslında ikisi de birbirini çok destekliyor. umarım evlatlarıma iyi bir anne olurum ve babalarını da güzel seçmek nasibimde olur. yaşadığım hayatı seçemedim ama yaşattığım hayatı hayırlı kılsın Allah inşallah, şiddet gören tüm çocuklar umarım bi gün gerçekten mutluluğu bulurlar

4. annemden dayak yerdim ben de. bu nedenle annemi pek sevmem. dışarıya çok iyi biri gibi görünür ama sinirden gözü dönünce ellerimi kollarımı ısırır, tekme ve tokat atardı. odama kaçar kapıyı kapardım. zorla kapıya yüklenip açmaya çalışırdı. sonra da hiç bir şey olmamış gibi davranırdı. sokakta falan dövmüşlüğü de var. hiç unutmadığım iki olay var. biri lisedeyken kollarımı ısırması, saçlarımı yolması ve tekmelemesi. nedenini hatırlamıyorum. biri de liseden yeni mezun olmuşken. teyzemlere gitmiştik memlekete. orada kuaför saçımı yanlış kesmişti. saçın bok gibi oldu deyip. teyzemin, büyük erkek kuzenimin ve teyzemin gelinin ve teyzemin kızının önünde dövmüştü. oturuyordum, saçımı tepesinden yakalayıp ayağa kaldırmıştı saçımdan çekerek, kollarımı sıkıp kafama yumruklar atmıştı. teyzem zor almıştı elinden. kuzenlerim ve teyzemin gelini de gülmüşlerdi. bu olay 12-13 sene önce oldu sanırım. iki sene önce düğüne gitmiştik, teyzemin evinde kaldık yine. teyzemin gelini bu olayı kocamın yanında çok komikti diye anlatıp gülmüştü. çocukken dövülmek değil de seneler sonra bile birinin bunu komik anı diye yerli yersiz anlatabilmesi çok üzdü beni.

5. Ben de babamdan yedim ilkokuldayken. Mutfakta otuyorduk plastik sise firlattim bira icip saatlerce gegirip osuruyordu cocuktum ve bu hareketinden nefret ediyordum .kafamda koca bir yumru ve suratimi hissetmeme durumuyla sonuclandi ve ben o sekilde okula gittim allah belasini versin. En son üstüme yurudugunde 29 yasindaydim elektrikli sobayi calistrdigim icin fatura kabaracak diye delirdi(kendisi zengin) ve bana bagirdi burasi devlet dairesi degil diye ustume yurudu ben de şışlemekle tehdit ettim.elimde hobi olarak yaptigim örgüm vardi.nasil geri cekildigini anlatamam anladigi dil bu.allah belasini versin...

6. Herkes anne baba olmamalı..

Kimseye çocuk yok mu diye sormayın bırakın dogurmasinlar.

Şu yazılanlara bak

7. Gercekten diyecek soz yok. O kadar benzer duygular var ki... Ben de cok utanirdim ve bu duygu kalici oldu. Bi turlu duzelemiyorum. Umarim hayatlarinizi istediginiz gibi kurmussunuzdur kizlar. Ben bi turlu kuramadim da...

8. süslü siz yine iyi çocukken yemişsiniz ben lisede üniversitede bile yedim. çocukken yediğimin haddi hesabı yok

9. A11, o zamanlarda da oldu suslu... Sadece cocuklukta kalmadi. Zaten nadir olarak kaliyor bence.

10. Ben de babam tarafından dövülmüştüm sebebini hatırlamıyorum .7-8 yaşlarındaydım .Altımı ıslatmıştım dayak yerken,gözlerindeki o nefreti unutamıyorum.Bu olaydan mı bilmiyorum ama çocukluğumda kekemeydim ,hala arada sırada heyecanlanınca ya da yorulunca kekelerim. Babam evine bağlı bir adam aslında .İşinden evine gidenlerden ama ben onu affedemiyorum ,aramız da halen resmidir.