spor ve sağlıklı besleneme hakkında düşündüklerim doğru mu yoksa kişisel bahanem mi?

1. yaklaşık 1 yıldır hem spor yapıyorum hem de temiz beslenmeye çalışıyorum. çalışıyorumdan kastım haftaiçi çok dikkat ediyorum, haftasonu canımın istediği ancak temiz olmayan şeyleri ölçülü olarak yiyorum. sporumu da evde düzenli bir programla yapıyorum üstelik. ilk başta zor geliyor ama bir yerden sonra alışıyorsun planlı olmaya. her akşam ne yiyeceğim derdi ortadan kalkmış oluyor. spor zaten vücuduma iyi geliyor ve iyi hissettiriyor. zorunlu olarak görmüyorum bu arada. zorunlu görsem yapmazdım, öyle bir huyum var çünkü. keyfi olarak yapıyorum hepsini ve mutluyum. spor salonu ile uğraşmak istemeyene evde planlı spor yapmak da gayet yeterli. hem de fiziksel değişimi de görebiliyorsun yine. ki kalabalık ortam da sevmem ben. ama bahane bulmak isteyene bahane çok. senin düşünce kalıbın da bahane bulmak üzerine gibi geldi bana. zorunlu olunca bahane üretiyorsun. zorunluluk ortadan kalkınca keyfi yapmaya başlıyorsun gibi. bir de kilo verme ve vücudumu şekillendirme sürecindeyim ben de bu arada. ama sıkıntı olmuyor benim için. hastalık çekmektense bu kadar düzenli spor ve beslenmeyi tercih ederim.

2. Spor konusuna bir şey diyemem ben de hiç sportif değilim ama beslenmede şu an içerdeki baklavayı yememek için diretiyorum. 170-55 kiloyum allam yardım et.

3. a1 evet öyleyim maalesef, yapmak zorunda olduğum için ve yapmak hiç istemediğim için sebep buluyorum bir şekilde ve her konuda böyle olduğumu da fark ettim. aynı şekilde ders çalışmaktan da nefffret eden biriyim ama garip bir şekilde düzenli çalışan ve başarılı biri oldum üniversitede çünkü zorunda değilim. keşke bakış açımı değiştirip Ben de sizin gibi keyif alıp severek yapabilsem bahsettiğim şeyleri ama bu sürece girer girmez daha kötü çıkıyorum ve aklımda sadece yemek oluyor :( birde evde spor olarak ne yapıyorsunuz acaba ben de evde kardiyo bacak videoları vb. yapıyordum ama ağırlık çalışmak kadar etkili olamadı hiçbir zaman, yine de (saydığım bahanelerden dolayı..) spor salonuna gitmek istemediğim için evde tekrar başlamayı düşünüyorum

a2 çok iyi açıklamışsın yazdığın her cümle beni yansıtıyor gerçekten :( kilolu olduğum için mutlu değilim ve her şeyi zayıflayınca yaparım diyorum ama asla tam olarak zayıflamıyorum, diyete başlayınca da ayrı psikolojik olarak çöküp mutsuz oluyorum, aslında disiplinli olup sağlıklı olmamın farkındalığı ile motive olmam lazım. Ben de kardeşiniz gibiyim disiplin motivasyon konusunda çok katılıyorum dediklerinize, çok teşekkürler

a3 ben senin yerinde olsam yerdim o yüzden benim kilo problemim var sen 55 kilosun süslü,,,

4. ss benim de her gün aklımda yemek var. ben yemek yemeyi inanılmaz seven bir insanım. hani yemek yerken haz duyan biriyim deyim sen anla durumu. ama tutuyorum kendimi. belirli duraklarım var bu yolda. o durağa gelene dek kendimi tutuyorum. o durağa gelince 2-3 gün yiyorum sonra tekrar düzgün beslenmeye devam. haftasonu da kahvaltıda ekmek ya da gün içinde 1 porsiyon tatlı yiyorum o bana yetiyor.

spor olarak ben instagramdan bir hocayla beraber çalışıyorum. online ders şeklinde. ve şu ana dek tanıdığım en motive edici kadındır kendisi. onunla çalışırken sıkıysa pes et, hemen hizaya sokuyor. hesabı: menekseozbass

bu arada mentaliteni kademeli olarak değiştirmek zorundasın. yoksa ileride her şey sana daha zor gelecek. çünkü tüm hayatını kapsayacak bu bahane bulma işi.

5. Konudan bağımsız a2 allah kardeşine sabır versin senin gibi bi ablam olsun istemezdim

6. Zayıf biri olarak bahane olduğunu düşünmüyorum. Ben ne spor yaparım ne yediklerime dikkat ederim ama zayıfım. Sebebi metabolizma falan da değil, iştahım az sadece. Çabasız zayıf olan insanların iştahı azdır ve az yemekle tatmin olurlar. Benim için canımın istemediği halde kendimi yemeye zorlamam ne kadar zorsa iştahı fazla birinin de vücudunun istediği şeye karşı çıkıp kendini durdurmasının zor olduğunu tahmin etmek zor değil. Sürekli vücuduna ve dürtülerine karşı gelmek kolay bir şey değil