susluler biraz girlboss feminizm hakkinda konusalim mi?

1. Çok yorucu ve mümkün değil. Özellikle bebeğim olduktan sonra bu yükü taşıyamamaya başladım. Evle ilgili destek alıyorum ama maaşımın üçte biri ona gidiyor. Kariyerim iyi gitmiyor. Şu an önceliğim bebeğim olduğu için kariyerden ve evden ödün vermek zorundayım.

2. Ben evliyim ve kariyerimi kötü etkiler diye bebek yapmaktan korkuyorum. Çünkü etkileyeceğini biliyorum özel sektörde çalışıyorum 4 ay izin var. Ailem ve eşimin ailesi yanımda degil kresler o kadar küçük almıyor. Mecbur bakıcı bulunacak ama 4 aylık bebeği bırakıp ise gitmek yerine en iyisi hiç yapmayayim diyorum.

3. haklısınız. "çocuk da yaparım kariyer de" mottosuyla kadınlara çok büyük yükler yüklendi. süper kahraman gibi olmak zorunda hissediyor kadınlar kendisini. sabah çıkayım işime gideyim, akşam geleyim yemeğimi yapayım, evimi temizleyeyim. ancak son zamanlarda bu bahane edilerek kadınların evde durması, çalışmaması gerektiği promote edilmeye başlandı. zaten evin bütün yükü senin üstünde, bi de çalışıyorsun, madem evin bütün yükü senin üstünde olacak o zaman çalışma, kocan eve para getirsin, sen ev işlerini üstlen deniyor. bu şekilde iş hayatında aktif olmanın kadınları daha az kadın yaptığı falan söyleniyor. bu sorunun çözümü asla bu olarak görülmemeli. kadın her zaman dışarıda, iş hayatında var olmalı. geleceğine yönelik evde oturmaktan daha büyük hayaller kurmalı. çözüm de erkeklerin ev işlerini, çocuk bakımını üstlenmede kadınla eşit şekilde rol alması olmalı. ben bu sözlükte kadınların bunu direkt içselleştirmiş olduğunu görüyorum. "zaten erkekler böyle", "zaten evlilik böyle bir şey" gibi bir kafa var. madem böyle ve bu işler benim görevim, o zaman kocam zengin olsun, bu çektiğim eziyetin bir karşılığı olsun gibi bakıyorlar. hayır böyle değil ve olmak zorunda olmamalı. zaten böyle bir erkek sizin hayatınızda yer almamalı. hayatı eşit şekilde paylaşabileceğimiz beraberlikler kurmalı ve öyle yaşamalıyız. bu arada bütün bunları yerine getirememek, bir şeylere yetişememek çok normal. mükemmel olmak zorunda değiliz. 

4. merhaba süslü, seni kesinlikle çok haklı buluyorum.

ben kariyer düşkünü ve işinde çok mutlu olan bir kadınım, ama çok yoğun çalışıyorum ve maalesef bu yüzden evde bazı işlere yetişemiyorum. çocuğum yok, ama bazen yemek yapmak, temizlik yapmak çok zor geliyor, eşim bunların hepsini benden beklediğinden değil, kendisi de yapıyor ama gerçekten bazen çok zorlanıyorum enerjim olmuyor canım istemiyor.

aileme yetişemiyorum, daha sık görüşmek istesem de annemi babamı çok ziyaret edemiyorum maalesef. ve sürekli stres altında hissediyorum..

5. Kadınlar belli bir kalıpta olmak zorunda değil. İsteyen ev hanımı olur ve çocuk bakar, isteyen hayatının merkezini kariyeri yapar, isteyen hem aile hayatını hem kariyerini aynı anda yürütür. Keşke belli kalıplar dayatılmasa

6. herifçioğlunun birinin eline bakmayın da şiddet gördüğünüz halde boşanmamazlık etmeyin diye eliniz ekmek tutsun dendi. hepimiz çalışıyoruz madem de eve gidince kocişinize geyşalık yapmayın madem. varsın evi bok götürsün, herif kalkıp üstüne düşeni yapsın, yani sorumluluğun yarısı. tersinden anlıyorsunuz bence.

7. Sıkıntı eşlerden çok şirketlerde gibi geliyor bana. Bu demek değil ki istifa edelim ev hanımı olalım ne emekler harcadık yani ben yıllarımı verdim iş hayatına dünkü çocuk değilim aman bosver ya bırakayım diyecek. Benim derdim ülkedeki çalışma şartları dogum yapan anneye yeterli izin yeterli sut izni olmamasi. Aksine çocuk mu var işten çıkarılmamiz ya da ise alinmamamiz. Ama feminizm öyle bir yerden bakıyor ki anca erkekleri suçla. Erkekleri suçlamak yerine mesela feministler örgütlenip iş yerlerinde kadın hakkıni savunsa belki biseyler basaracagiz

8. bence burada birkaç nüans var. örneğin ben mesleği olan, tecrübesi olan, arkasında güvendiği bir ailesi olan, maddi birikimi olan bir kadınım. Tamamen elimi eteğimi iş hayatından çekip ev hanımı olma düşüncem yok. kaldı ki ev hanımlığı moduna girsem de evden bir şeyler yapıp satma, bir şekilde kendi işimi kurma vb girişimlere çok yatkınım. dolayısıyla maddi imkanımız olsa örneğin çocuğum olduğunda işe birkaç yıl ara vermeyi çok isterdim. ama bunu bu konuda çok katı olan ablama ya da yukarıdaki anonim gibi düşünenlere anlatamam mesela. hatta geçen gün ablamla konuşurken biraz ara vermek istediğimi ima ettim ve anında sert bir tepki ile karşılaştım. bu da üstümde psikolojik bir baskı oluşturuyor aslında ister istemez. şu an çalışmaktan gerçekten çok yoruluyorum. bebeğimle ilgilenmeyi, evimle ilgilenmeyi çok seviyorum. imkanım olsa en azından çocuğum okula başlayana kadar tüm vaktimi bunlara harcamayı tercih ederim ama yapamıyorum...