tırnak eti koparmak neyin belirtisi olabilir?

1. 6 yaşından beri tırnaklarımı yiyorum ama koparıp atıyorum yemekten kastım o. Ben kendimde dehb olduğundan şüpheleniyorum. Çok fazla belirtisi mevcut, bir çeşit duyusal uyaran bence bendeki. Psikiyatriste gitmeyi de sürekli erteliyorum. 

2. psikiyatriye git. okb bu süslü

3. küçüklükten bu yana hem el hem de ayak tırnaklarımı koparıyorum. hayatımda hiç tırnak makası kullanmamıştım. bende ağza götürme olayı yok, elimle tırnağımı koparıp atıyorum. özellikle ayak tırnaklarımda berbat bir görüntü vardı, küçük tırnağımı komple sökmüştüm neredeyse. acı ve kan sürekli vardı. dediğiniz gibi genellikle gerginken ya da stres altındayken yapılan bir şey, ama ben bir süre sonra keyifli olduğum anlarda da bunu yaptığımı fark ettim. bir nevi ödül ya da rahatlama gibi bir şeye dönüşmüştü. bunu fark edince psikiyatriste gittim ve "body picking" ve "İmpuls (dürtü) kontrol bozukluğu" teşhisi aldım. yaklaşık 1,5 yıldır düzenli olarak gidiyorum ve bu alışkanlığım kayboldu sayılır. zaman zaman aklıma geldikçe bunu kontrol altına almayı öğrendim çünkü.

ben hemen her şeyde kontrollü bir kişi olmama rağmen bu konuda kendi başıma kontrol sağlayamadım. o yüzden profesyonel bir destek almaya başladım. konuşarak bunu yenebileceğimi de düşünmüyordum açıkçası. o yüzden hala psikiyatristimi de sorguluyorum böyle konuşarak bunu nasıl yendim diye :) ben çok geç kaldım, 30'lu yaşlarımdayım. imkanınız varsa destek almanızı öneririm, çünkü altından farklı şeyler çıkabiliyor. yani sadece estetik kaygılarla tırnağımı koparmamalıyım dürtüsü uzun vadede işe yaramıyor ve bu davranış geri dönüyor.

4. açıkçası başta hep bir tavsiye duymak istedim kendisinden "bunu yapmamalısın" tarzında. sanki uzman birinden bunu duyarsam yapmayacakmışım gibi geliyordu. ama hiç bir zaman bu yönde bir yorumda dahi bulunmadı kendisi. bu yüzden de başta çok sorguladım hatta yöntemini kendi içimde, işe yaramadığını düşündüğüm için. çünkü ben gidip anlatıp hemen bu şeye bir son vereceğimi düşünüyordum. ama öyle olmadı.

peki ne yaptı? doğru soruları sorarak sorgulamamı sağladı, bu ve hayattaki diğer davranışlarımı. dediğim gibi sadece stres altında değil mutlu zamanlarımda da haz almak için yapıyordum ben tırnak koparmayı. o yüzden genel olarak ne hissettiğimi, neden yaptığımı, sonuçta duyduğum acıdan ya da tırnaklarımı getirdiğim durumdan nasıl bir haz aldığımı sorguladı. spesifik bir soru-cevap şeklinde ilerlemedi açıkçası. tek seansta bunu konuşup çözmedik, hep seansların içine yedirilmiş şekilde oldu.

1,5 yıl sonunda kendimi baskılayarak ya da mahrum bırakarak uzaklaşmadım bu alışkanlıktan, yani yoksunluk çekmiyorum. sadece artık yapmıyorum, tıpkı hayatımda düzeltmeye çalıştığım diğer şeyler gibi. umarım yardımcı olmuşumdur, dediğim gibi kapsül ilaç gibi herkese aynı şekilde bir çözüm olduğunu sanmıyorum. daha derinlerdeki sorunların kendini gösteriş biçimi oluyor çünkü bu davranış, onları anlamadan sadece tırnak konusuna çözüm bulunmuyor.