terapi alanlara sorum olacak ?

1. Suslum, daha cok basindasiniz keske birakmasaniz... ben simdiye kadar 6-7 seans yaptim sanirim, zaten ilk 2 seans daha cok tanisma gibi gecmisti. Genelde ben yasadigim kaygilarla, beni uzen olaylarla ilgili zaten konusmak istiyor oluyorum aklimda bir seyler oluyor ama olmadiginda da terapistim haftaniz nasil gecti diye sorarak basliyor (haftada 1 gorusuyoruz), olaylari anlatirken hislerimi soruyor falan gorusmemiz derinlesiyor yani 

2. a1, süslü hissiz gibiyim çoğunlukla. anlam göremiyorum hiçbir şeyde. anlatacak konum bile olmuyor. zaten o kadar kötü ki hayatım tutulacak bir tarafı da yok. kimseyle görüşmüyorum sorun da yaşamıyorum. bi de terapist de pek soru sormuyor bi şeyler anlatmamı bekliyor. 45 dk. bitince oh diyorum resmen...

3. Süslüm bence terapistinizle zamanla daha iyi sohbetiniz olabilir. O hafta yaptığınız şeylerden falan bahsedersiniz ya da üstteki süslü gibi o hafta kafanıza takılan bir şeyden. Siz yoğun hissizlik içinde olduğunuz için sanırım anlatacak bir şey yok gibi geliyor olabilir böyle bir durumda da terapist yönlendirir diye düşünüyorum... Geçmiş olsun süslüm umarım daha iyi olabilirsin

4. Soruya kaynak gibi olacak ama ben de terapi almayı düşünüyorum. Ama sorunlarımı anlatmaya başlayacağım zaman ağlarım diyorum birisine bi sıkıntımı anlatma düşüncesinde bile gözlerim doluyor. Siz de böyle oldunuz mu

5. Süslü, hayatımın belli bir döneminde ben de tam olarak söylediğiniz hissi yaşamıştım. Depresyonda mıydım bilmiyorum belki de öyleydim. Çevremde dertlerimi anlatabileceğim ve beni dinlemek isteyen arkadaşlarım vardı ama ne anlatacağımı nasıl anlatacağımı bilemiyordum. İçim dolup taşıyordu aslında biri gelip de söylemek istediğim her şeyi çıkarabilse keşke diyordum. Eğer terapi alma şansım olsa kesin alırdım, çok ihtiyaç duyuyordum. Kendim de psikoloji okuyorum zaten terapinin öneminin bilincindeyim. Bazı ailevi durumlar nedeniyle terapi alabilme şansım olmadı maalesef. Sorunun terapistinizde olduğunu düşünüyorsanız terapist değiştirmeyi düşünebilirsiniz ama konu sizinle ilgiliyse bence mutlaka devam edin.

6. a4, şu üç yıldır sayısız kere psikiyatriye gittim ve ağlamadığım olmamıştır. terapiye başladığımdan beri daha durgunum ama... yani bence hiç oraya takılma, kendini anlattıkça azalacak belki de.

a3, çok sağol. daha öncesinde de kronik depresyon ve anksiyete boz. tanısı almıştım ve anlatacak sürüyle şeyim vardı. (o sıralarda da terapiye gittiğim olmuştu bölük pörçük de olsa)

fakat babamı kaybettim. yaptığım tek şey hayatta kalmak şu an. neden terapiye başladığımı bile bilmiyorum inan ki. aşamadığım düşüncelerim vardı (belki çarpıtmalar) o sebeple bir uzmanla konuşmak istedim fakat tuhaf bir biçimde sakinledim sanki. bulamıyorum anlatacak bir şey.

7. a5, benimle ilgili olduğunu düşünüyorum aslında. bu konudan da üstü kapalı şekilde de olsa bahsettim biraz kendisine ama belki açık açık söylemem gerekiyordur. genelde kaçma eğiliminde olduğum için belki yarıda bırakacağım ama şimdilik gidiyorum işte.

hayatım bomboş o sebeple böyle bir şey yaşadığımı düşünüyorum. belki sosyalleşiyor olsam insanlarla yaşadığım sorunları ya da şahit olduğum açmazları/duyguları/dusunceleri anlatırdım ama o da yok.

benim daha öncesinde de çok ihtiyacım olmuştu terapiye, seni çok iyi anladım. o sıralarda o kadar çok araştırmıştım ki hastanede ve belediyede bu amaçla görüştüğüm kişiler olmuştu. şu an da başka bir hastanede terapi görüyorum. istanbul'daysan erenköy ruh ve sinir hastalaıkları hastanesi. ağustos-ekim gibi gorusmeler baslıyor, bir de sanırım mart-nisan gibi. buradaysan başvurmanı öneririm.

8. sorunlarımı, hislerimi çevremle paylaşmayı pek sevmeyen biriyim. terapiye iki haftada bir gidiyorum ve gitmeden önce bu seansta neleri anlatabilirim acaba diye kendi kendime bir değerlendirme yapiyorum. hatta bazen bu hafta ne anlatacağım, konuşacak bir şey yok diyorum ama oradayken konuşmaya bir başlıyorum - ne çok şey varmış aslında konuşulacak diyorum.

eğer bu yöntem bende işe yaramıyor olsaydı, doktorumla görüşüp benimle bir plan oluşturmasını isterdim.

9. ss bence de bunu doktorunuz/psikologunuzla konuşabilmelisiniz. uzun zamandır yaşadığınız bir şey olduğu için ve daha iyi hissetmeniz biraz zaman alacağı için muhtemelen o da sizi baştan zorlamak istemiyordur. Şu da var, mesela ben günlük hayatımdaki sıkıntılarım için görüşmek istedim ve başlarken terapistim bana daha çok bu alanda çalıştığını uzmanlaştığını söylemişti. belki, atıyorum, çocukluk travmalarımla ilgili görüşmek istesem o alanda uzmanlaşmış biriyle görüşmem  daha iyi olabilirdi. Belki birkaç seans daha şans verip sonra başka birini görmeyi düşünebilirsiniz. Umarım zamanla faydasını görür ve daha iyi hissedersiniz 🙏🏻

10. 100'den fazla seans yaptik simdiye kadar. Ilk baslarda konusacak konu yok (yani gecen seanstan beri olay cikmadi :)) iptal edelim diyordum son dk. Ama sonra havadan sudan konusmaya baslasak bile konu cidden yine ufak olaylarin/davranis tekrarlarinin altinda yatan travmalara filan geliyor. Hala bi nebze acaba bu seans tikanie mi diyorum ama akitor her seferinde. Kendinizi rahat birakin. Bu seanslara harcadiginiz vakit kendiniz icin yaptiginiz en iyi sey olacak.