şanssızlık hissi ve yorgunluk?

1. Beni anlatmıssinz. Ne öğrencilik ne iş hayatında hiçbir şeyi kolay elde etmedim ve her seferinde her işimde mutlaka ufak da olsa bir pürüz oldu. Mutlaka ekstra çaba göstermek zorunda kaldım. O kadar şanssız biriyim ki aynı haftada bankamatik kartım kopyalandı ve köpek tarafından isirildim. Tabi ki şükretmek lazım. Bunlar ufak tefek problemler ama sizi anlıyorum çünkü insan böyle şeylerden çok bunalıyor. Benim kendi şanssızlığma ek olarak annemin sağlık durumu ile de uğraşıyorum. Fırsatlar ve imkanlar insanların önüne yigilirken benim ufak bir imkan için bile eşek gibi uğraşmam gerekiyor. Çok yorucu.

2. teşekkür ederim anonim 1, evet imtihanım bu belli ki, ama yine de öfke hissini atamıyorum.

size de teşekkür ederim anonim 2, beni anlamışsınız ve ben de sizi anlıyorum, size benzer benim de başıma geldi. çok yorgunum, önüme bir engel çıkmadan aa bu da iyi basit oldu diyemiyorum, en ufak şeyde bile böyle oldu ve bu hayatım boyunca sürdü, ilkokula başlarken bile bu tarz anılarım var. insan kendini yorgun hissediyor artık.

3. ben de aynen böyleyim yalnız olmadığını bilmek belki seni bir nebze de olsa rahatlatır. :(

4. genelde yaşanan imtihanlar bize eksiğimizi/problemimizi anlatmak için başımıza gelir. sence bu senin başına neden geliyor olabilir, var olan hangi özelliğin bunları yaşamana sebep olabilir diye bir düşünmeni öneririm.

mesela bir tanıdığım babası onu her ziyarete geldiğinde babası onu eleştirecek, yine kendi fikirleriyle sıkıştırıp duracak diye çok stres olurdu. sonrasında babasının tutumunu görmezden gelip rahat olmaya başlayınca babası artık geldiğinde onu sıkıştırmayıp daha yapıcı bir tavırla ona yardım eder oldu. bu dert başınıza geldiyse bunu çözecek güce de sahip olduğunuza eminim.

5. teşekkür ederim anonim 4, bir gün belki bizim de şansımız döner.

6. Bence aileniz ve çevreniz biraz sizi bu söylemlerle canınızı sıkmış gibi. Sizde farkındasınızdır elbette şanssız olduğunuzun fakat devamlı herkesten bu tarz şeyler duymak sizi rahatsız etmiş olabilir. Size uğursuz vs denmesi hoş değil düşüncesizce kaba bir davranış buna izin vermeyin.

Birde işin zorunu atlatıp başarı yakalıyorsanız bence bu güzel bir olay. Biraz olumlu yönden bakmaya çalışın derim. 

7. teşekkür ederim anonim 5, bazı sonuçların, bizim seçimlerimize göre şekillendiğini biliyorum aslında. o sonucun başıma gelmesindeki payımı düşünüyorum ve kabullenmeye çalışıyorum ama bazısı da tamamen şans faktörü gibi geliyor ya da o minik olasılığın benim başıma gelmesini şanssızlık olarak görüyorum.

çözüyorum çoğu zaman, yani sonunda bir şeyleri yoluna koyuyorum ama o basitçe yapma hissi, heveslenme, hemen başarma ya da bir şeylerin kolayca olması olmuyor bende. bir yere başvuruyorum ve hiç olmayacak yeni şartlar eklenmiş oluyor, kontenjan ciddi oranda düşürülmüş oluyor ve bu benim yaptığım döneme denk geliyor, öncesinde yok, sonrasında yok... bunlar da beni yoruyor. bazılarına çözüm de, pay da bulamıyorum. bu gibi bir sürü örnek var.

8. teşekkür ederim anonim 6, sonunda başarma hissi güzel ama o baştaki yıpranma, günlerce üzülme, ekstra çaba gösterecek olmak biraz yıpratıyor, çevreme baktığımda herkes aynı şeyden rahatça geçmişken ben zamansallıktan ya da başkalarının seçimlerinden dolayı zorlanıyorum, üzülüyorum, strese giriyorum. çevremin etkisi de var, sürekli böyle söylenmek insana aslında daha kabullendiriyor durumunu, yapışıyor üstüne uğursuzluk hissi. arkadaşlarım elini attığın kuruyor diyor mesela. basit basit o kadar var ki. neden diye soruyorum sadece.

9. kaçırdığınız şeylerde bir hayır olduğunu düşünüp olumlu yönlerden bakarsanız belki daha mutlu olabileceğinizi düşünüyorum. aynı zamanda benim başıma kötü şeyler gelir diye sürekli tekrar ettikçe yine aynı şeyler gerçekleşiyor çünkü söylediğimiz her şey aynı zamanda dua yerine geçiyor. başımıza gelen iyi şeylere odaklanıp sahip olduğumuz şeylere ulaşmak için birçok şey feda edebilecek insanları düşünüp şükretmemiz gerekiyor. şükretmediğimizde elimizdeki güzel şeyler de azalıyor süslücüm. şükür konusunda yeni nesil olarak çok eksiğimiz var gibi geliyor. çevremizde gördüğümüz şeyleri fazla ciddiye alıyoruz çünkü kimse yaşadığı problemleri anlatmıyor paylaşmıyor, sadece hayatlarının mükemmel görünen kısımlarını görebiliyoruz.

10. Hayatım hep uğraşmakla geçti. Her şeye tırmalayarak ulaştım resmen. Elimin değdiği kuruyo anlamadım neden. İstediğim bir şey olduğunda sevinemiyorum bile çünkü başıma neler neler gelmiş oluyor. Ben artık kabullendim. Kabullendiğimden beri de mental olarak huzurluyum. Benim adım hıdır elimden gelen budur.