25 yaşındayım ama 60 gibi hissediyorum?
bütün çocukluğum ve gençlik yıllarım iyi bir öğrenci olabilmek ailemin benimle gurur duymasını sağlamak için çırpınmakla geçti. kendimi bildim bileli hep çalıştım çabaladım üniversitede iyi bir bölüm kazanmak, istediğim mesleği seçebilmek için hep mücadele verdim. ve bugün 25(hatta neredeyse 26) yaşında olmasına rağmen kendini 60 yaşında hisseden, yıpranmış, tükenmiş biriyim geriye dönüp baktığım zaman gençliğimi hatta çocukluğumu hiç yaşayamamış olduğumu görüyorum pişmanlık duyuyorum.
arkadaşlarım gülüp eğlenir hafta sonları gezip tozarken ben eve kapanıp çalışırdım. arkadaşlarımı ise sorumsuzlukla suçlar onları küçümserdim. ama bugün onları kınamıyorum tam tersine onlara gıpta ediyorum. çünkü ben yaşamayı başaramadım.
elime ne geçti? ne kazandım? bu çabaların sonunda kim bana madalya verdi? bu saatten sonra kendim için ne yapabilirim, yasamimin 3te1 i coktan gitti..
size bunları yalnızca içimi dökmek, içinde bulunduğum bunalımı sizinle paylaşabilmek için yazıyorum. belki bana ilham olacak, benim yaşadıklarımı yaşayıp kendini ayağa kaldırmayı başaran birileri vardır kimbilir..
