acı çekiyorum, ayrılık acısını atlatamıyorum. konuşmaya ihtiyacım var dayanılacak gibi olmuyor bazen?

1. eşyalarımı almam için görüşeceğiz, bunun için yazıştık ve o kadar kısa net şeyler yazıyor ki berbat hissediyorum, tamamen bitirmiş ve unutmuş olduğundan eminim kalbim acıyor

2. 2 ay önce benden ayrıldı, benim tepkim çok kötüydü çok uzun süre ağladım büyük tepkiler verdim bir süre yalvardım sonra kötü şeyler söyledim, yani yapılmaması gereken her şeyi yaptım. birlikte yaşıyor gibiydik bir süreliğine bu arada ama tam da öyle değildi, eşyalarımın önemli bir kısmı onda. ben de bunun üstüne uzun süre sessizliğimi korudum, tekrar konuşuruz gibi ayrıldık o gün ama netliğini belirtti yeterince. benim de planlanmış bir seyahatim vardı ona gittim geldim dönüşünce konuşacaktık aslında ama bu konuda çok üzgün olduğunu iyi hissetmediğini söyledi görüşmedik .

daha sonra ortak haber beklediğimiz bir konu vardı birkaç hafta sonra onu haber verdim bir de bende kalan bastırılmış fotoğraflarımızın kargosu gelmişti onları attım. fotoğraflara bakmanın onun için üzücü olduğunu söyledi. neyse bunun üzerine geçenlerde konuştuk yine ben başlattım, eşyalarla ilgiliydi, o da sıkıntı olmuyor mu sana getireyim problem değil dedi. ben başka şehirdeydim, geldiğimde alırım dedim. şimdiyse toplamda ayrılalı 2 ay oldu ve haftaya almak için gün belirlemek için yazdım. belirledikten sonra geçen konuşmayı hatırlatıp hala öyle mi diye sordum, "hayır şu an kötü hissetmiyorum bu konuda, üzüleceğimi düşünmüyorum" dedi ve ben mahvoldum. zaten yine saçmaladım, ne değişti yazdım bunun üzerine. uzun süre cevap vermedi okuyup. ben de depresif ve onu düşünüyor gözükmemek için çok düşündün gerek yok yazıp random güldüm, belki bir arkadaşım alır eşyaları diye sordum ama neyse başkasını karıştırmak istemiyorum filan dedim. gün konusunda haber verecekti haber verirsin yazdım sonuna da. buna sadece tamamdır dedi ve geçti. geç kaldığımı düşünüyorum o geçen konuştuğum zamanda hala üzgün olduğu zamanda görüşseydim belki bir şansım olabilirdi. şimdi çoktan atlattı çok uzun aralık verdim hata yaptım, kendimden nefret ediyorum ve boğulacak gibi hissediyorum

3. lütfen biri yazsın konuşmaya çok ihtiyacım var. böyle biri değildi ve aslında ayrılırken de iyi konuştu. ayrılma sebebi ben uzun süredir depresyondayım ve bana bu süreçte çok yardımcı oldu ama ben uzun süre psikologa gitmeyi reddettim daha doğrusu cesaret edemedim. hep ona yansıttım, onun da hataları oldu ama sağlıklı halimin vereceği tepkilerden daha farklı tepkiler verdim. gerçekten başkasının daha başından uğraşmayacağı kadar uğraştı benle, geçmişi düşününce inanılmaz geliyor yaptıkları. ama bir noktada artık dayanamadı. bana çok yoğun bir sevgisi vardı. artık bu sevginin ilişkiyi sürdürmeye yetmediğini, şu an çok yoğun hisleri olduğunu ama bunlara sevgi demekte zorlandığını söyledi çünkü eğer sevgi olsaydı ayrılmayı düşünmeyeceğini düşünüyor, sevmediğine oradan varmış yani. çok yorulduğunu, sadece uyumak hiçbir şey yapmak istemediğini söyledi.ayrıldığı günün öncesinde de 1 hafta görüşmemiştik, o 1 haftada geceleri sürekli ağladığını kendini oyalamak için spora işe verdiğini söyledi

ben de o 1 haftanın öncesinde direkt psikolog randevusu almıştım ve psikologa gitmiştim. sorunlarımı anladım bunların çözüm yolunu anladım diyerek ilişkinin olabileceğini filan söylüyordum o buluşmada. şu an 14 seans yapmış halimle o gün dediklerime gülüyorum sadece, 1 seans o farkındalığın oluşması için mümkün değildi, muhtemelen ikna etmek için söylüyordum.

o zamandan bu yana kendimi çok geliştirdim, sorunlarım konusunda çok somut adımlar attım, depresyonumun bir sebebi de kiloydu ve 10 kilo verdim. kariyer anlamında yapmam gerekenleri yaptım, ilaçlarımı düzenli kullandım ve eski halime göre kalp kırıklığım dışında çok iyiyim geliştim. terapi de inişli çıkışlı gidiyor, birden tamamen düzelmeyeceğime ikna oldum, zaten çocukluğumda fiziksel ve psikolojik şiddet gördüm travmam sebebiyle hemen hızlıca geçebilecek yaralarım yok. ama düzeltebildiklerime odaklandım ve şu an iyiyim diyebilirim

ama şimdi bunu ona gösterme şansım yok çünkü bitti. ve belki o üzgün olduğu süreçte görüşebilseydim belki ihtimali olurdu ama şu an çok geç kaldığımı düşünüyorum ve dayanamıyorum

4. daha anlatacak çok şey var ama o kadar yakındık ki, inanılmaz geliyor. mutlaka bezdirmişsin çocuğu uzak dur yazan olacak ama yaşadıklarımız buraya kısaca yazılıp açıklanabilecek kadar basit değil. bu sorunları yaşadıysak 1000 katı da güzel an, mutluluk yaşadık. benim içimde hep neşemi gördüğünü, düzelmek için adım attığımda bunun iyice ortaya çıkacağını söylüyordu ben depresyonun etkisiyle kötüyken düşmüşken bile. ben senden ayrılmasaydım psikologa gitmeyecektin dedi o gün. kendisinin bana kötü geldiğini düşünüyor ama bana tek zarar veren kendimim, kendi düşüncelerim. şu an bu kadar gelişmem ilerlemem bile bu konuşmamızın üzerine anlamsız geliyor çünkü artık üzgün değil, artık her şeyi kaybettim diye düşünüyorum ve ağlamamı durduramıyorum

5. Geçmiş olsun süslü ne kadarlık ilişkiydi nasıl başlamıştı?

6. çok sağ ol, 2 yıllıktı aynı okuldaydık pandemi öncesinde tanışmıştık. bu yıl ilişkimiz devam ederken mezun oldu daha sonra işe başladı. işe başlayalı 2 ay filan olduğunda ayrıldık. ben mezun olmadım okuyorum

7. suslu zordur muhakkak ama sal bu cocugu. birlikte cok yorulmussunuz ama seviyor olsa gene yanında olurdu hele bir de sen bu kadar kendini iyileşmeye adamışken...

8. anon3 terapiye başladığımı biliyor sadece ama gerisini bilmiyor yani kendimi geliştirmeye adadığımı. ayrıldıktan sonra oldu, ki onun da dediği gibi ayrılmasaydı terapiye başlamayacaktım sanırım, daha doğrusu benden ayrılması kırılma noktası gibi bir şey oldu benim için ve artık yapmam gerekiyor dedim. çünkü anlatmayı düşünmek bile çok zordu. bir yazışmamızda "terapiye başladığını, x arkadaşında kaldığını (kalacak yer sorunum vardı çözemiyordum sonra çözmüştüm) ve güvende olduğunu biliyorum önemli olan bunlar" demişti. eşyalar konusunda konuşurken şehir değiştirdiğimi söylediğimde psikologa nasıl gideceksin diye de sordu, bir süre online olacağını söyledim filan. bu şekilde konuşmalar da geçti ama asıl en büyük hatam o ayrılık acısı yaşarken, yani yukarda dediğim üzülüyorum dediği zamanlarda görüşmem gerekiyordu. şimdi çok uzun zaman geçti aradan 2 ay oldu ve dönmesinin imkanı yok çoktan atlattı "şu an kötü hissettmiyorum bu konuda, üzüleceğimi düşünmüyorum" dedi yukarda yazdığım gibi. artık umrunda değil hata yaptım

9. Süslü belki sorunlardan yorulmuştur ve ilişkinin yıprandığını düşünmüştür. Şimdi sen daha iyi ve daha canlısın, değişmişsin. bunu ona sadece tekrar görülürseniz gösterebilirsin.

Eşyalarını almaya gittiğinde biraz konuşalım mı deyip seni ve ilişkimizi yıprattığım için özür dilerim. Yormak istemezdim. Bunlar bende farkındalık oluşturdu ve artık daha iyiyim, bunun için sana teşekkür ederim filan diyebilirsin. Tekrar bir şeyler yaşamak istediğinden bahsetmeden bu konuşmayı yaparsan belki hisleri depreşir.

İlişkiler konusunda iyi değilim ama aklıma bu geldi süslü. Umarım hayırlısı olur.

10. bütün bunları okuyan olur mu bilmiyorum ama çok üzgünüm, keşke olsa. psikolojinin düzelmesi lineer bir süreç değil inişler çıkışlar olduğunu biliyorum tecrübe ettim ama diğer konularda hep ileriye gittim kendimi zorladım ve önemli kazanımlarım oldu. ama onu kaybetmiş olmak, bunu kendi ellerimle yapmış olmak bütün bunları sıfırlıyor gibi hissediyorum çok üzücü